Vanochtend was ik weer in Giethoorn. In de boomgaard. Peren en appels plukken, en noten rapen. Toen ik het dorp weer uitreed zag ik een bloemencentrum. Ho!! Terug, inparkeren, en naar binnen. Dat kwam even heel mooi uit, in verband met een bezoekje vanmiddag, aan een zieke.
Ja als je echt mega duurzaam wil zijn, dan pluk je een groot veldboeket en wikkelt het in een papier. Prachtig kado. Voila. Maar we hebben op de tuin niet zoveel bloemen meer. Alleen van die zielige zonnebloemen, die al de eerste blaadjes laten vallen.
Dus ....
...... toch naar binnen. Winkels kijken is altijd leuk. Bloemenwinkels zijn complete interieurzaken geworden. Je doet er altijd ideeën op.
Bloemen hadden ze ook.
Er werd bijna een stuk plastic folie afgescheurd .... ik riep snel 'nee hoeft niet!' en de mevrouw schrok ervan.
'Ik neem het zó wel mee,' zei ik, 'zonder verpakking.' Maar dat was niet nodig want een papier hadden ze ook wel.
'En chrysal hoeft u er dan zeker ook niet bij?' vroeg ze. Nee, klopt. Maar ze had iets anders. De Fleurops enz gaan schijnbaar met hun tijd mee. Er zijn tegenwoordig zakjes met duurzame bloemenmest, en ook nog fairtrade.
Nou oke, doe dan maar. 😊
Nog een doosje van de tuin erbij, en nu maar hopen dat de zieke snel weer opknapt! 💪
Vanmiddag was het weer oogsten en wat opruimen. En bietenblad aan Bella voeren. Wat een gezonde koe zal dat worden!
Onder het wegwerken van heel wat bonen, en tegelijk een les voorbereiden, kom ik heel wat 'buitenbeentjes' tegen. Van die dikke spekbonen, die nog heel goed te eten zijn, maar wat te dik voor in de weckpotten. Door het zetmeel in de zaden kan het makkelijk gaan fermenteren in de gesloten potten.
Wat de je met die dikkerds? Ik snij ze meestal in kleine stukjes. Dan gaan ze in de roerbak of bijvoorbeeld door rijst.
Buitenbeentjes. Buitenboontjes.
's Avonds, in het donker, als ik van de auto naar huis loop, komt er op het erf altijd een wit spookje aangerend. Een wit vlekje, in het donker. Huppeldehuppel.
Het vlekje rent mee naar de deur en huppelt mee naar binnen. Het vlekje heet Bekje.
Ze krijgt een scheutje kattenmelk, en gaat dan liggen snorren op de bank. Op mijn plek wel te verstaan. Nu ligt ze daar ook weer.
Mijn plek is altijd voorverwarmd. 😊
3 reacties:
In een bloemenwinkel rond te lopen vind ik altijd een groot genoegen. Wel jammer, vind ik, dat, hoe-langer-hoe-meer, randzaken de overhand krijgen, maar tegelijkertijd kan ik me er ook wel iets bij voorstellen. De uitbater moet ook kunnen bestaan en van bloemen alleen kan dat kennelijk niet meer. Opvallend aan het personeel in een bloemenwinkel vind ik nog steeds de vriendelijkheid waarmee je als klant tegemoet getreden wordt. Een vergelijking met een computerzaak bijvoorbeeld, valt glansrijk uit in het voordeel van de bloemenwinkel is mijn ervaring. Een relatie met de geldsom die bij transacties is gemoeid is er duidelijk niet.
Wat het snijbloemenvoedsel aangaat; waaruit bestaat dat eigenlijk vraag ik me af. Mijn ouders waren bevriend met een bloemenkweker en dankzij zijn tips had mijn moeder, zelfs in de jaren '50 altijd een mooi boeket, in die tijd schreef je nog 'bouquet', bloemen op tafel staan. In die tijd bestond er nog geen speciaal snijbloemenvoedsel. De tip van de bloemist was om altijd schoon, in ons geval gekookt, water te nemen en er een beetje suiker aan toe te voegen. Een drupje chloor hielp om het water kiemvrij te houden. Wat ik me dus afvraag is of snijbloemenvoedsel niet gewoon de geïndustrialiseerde versie is van het schepje suiker uit de jaren '50. Temer omdat er tegenwoordig zo ongeveer voor elke snijbloem "op maat gemaakt" voedsel verkrijgbaar is. Een trend die je ook ziet bij kamer- en kuipplantenmest, om het maar niet te hebben over de vele mestvariëteiten voor groente en fruit. Elke soort zijn eigen mest.
Ik doe de dikke bonen ook altijd in kleine stukjes door de roerbak of ik laat ze drogen en gebruik ze het volgend jaar als pootbonen. Mooie oogst hebben jullie dit jaar , super!
Je zou van minder opknappen ! 'k Zou al heel blij zijn met dat doosje 'tuin' !
Lie(f)s.
Een reactie posten