Bijna iedereen moest nog rijden dus kwam er gisteren druivensap op tafel. Van de druiven van Wim. We hadden een verjaardag te vieren en wel de mijne, hoewel het nog niet zover is, maar om de familie bij elkaar te krijgen moet je toch op het weekend mikken.
En ook dan, krijg je niet iedereen bij elkaar, op hetzelfde moment. Maar daar zijn we aan gewend. Wie kan, die komt.
Zo was er zelfs gezelschap voor Brit!
En vandaag .... was weer een gewone dag aan het begin van een gewone week. Zou je denken. Met de was en opruimen en poetsen en dan nog naar de tuin. Maar nee hoor.
Want we hebben weer een kleine verbouwing. Er is nog een deel van de kapschuur waar we nog plannen mee hebben. Dat is vorig jaar even uitgesteld, want, nou ja, het kan nou eenmaal niet allemaal in één keer.
Maar vandaag werd daar begonnen. De oude garage gaan we aftimmeren, zodat het een mooie werk- en klusruimte wordt voor Paul. En er komt een sauna in. Zo'n houten hokje waar je in kan zitten zweten. Niks voor mij, maar ieder zijn liefhebberij! 😊
Ik mocht vanmorgen die ruimte schoonborstelen. Er zat nogal wat houtworm in. Dan moet het houtwerk eerst worden schoongeborsteld, alle vogelpoep met krabbers eraf. En daarna kwam de houtworm-man. Die spuit het giftige spul rond, de schuur moet een paar uur dichtblijven, en dan zijn alle eitjes dood.
Als je een houten woning of schuur hebt, dan moet dat eenmaal in de zoveel tijd. Anders wordt je huis verpulverd waar je bijstaat.
Het nieuwe hout kwam. Mooi om te zien, zo'n vrachtwagen met kraan erop en hoe je dan héél precies met een zwaar pakket kan manoeuvreren.
Ondertussen klom poes Bekje naar een deel van de zolder waar wij niet bij kunnen, en zat ze daar klem met twee pootjes. In een spleet van het hout. Miauwen!! Hard!!
Kijk, daarbovenin, op de foto hieronder, daar zat ze dus vast. Ik kon haar zien en aanraken door de kieren in het hout. Met heel wat gewurm kreeg ik het ene pootje los en toen het andere. En toen kon ze weer niet terug over de rand. Wat ze een paar weken geleden nog wel kon.
Ik geloof dat ze dikker is geworden ....
Maar goed. Gelukt. Ze is eruit.
Wat een rommelige dag was het. In het bad staat een vuile bak die moet worden schoongemaakt want we hebben geen plek meer voor de rogge. Die graanzakken die ik wilde maken, och, nog geen tijd voor gehad.
In zo'n bak kan je wel vijftig kilo kwijt. Dat komt dan boven op zolder te staan, tussen de jurken en de droogbonen. Perfecte plek!
Paul wilde grasmaaien, en dat was voor mij een goeie aanleiding om de heren Q en Q op te ruimen, en alle beregeningsslangen. Want dan kan hij ook de paden van de moestuin weer een keer maaien.
Wat ben ik ontzettend blij geweest met dit tweetal, deze zomer!
Maar nu gaan ze in de berging. Tot volgend jaar.
Het was een hele ongewone maandag, met ook nog een dochter die 's ochtends kwam, s middags haar spullen in de (mijn) auto laadde en 's avonds wegreed, op weg naar haar mooie nieuwe stekkie.
Grote rommel overal, grote rommel in huis, allerlei ongewone dingen gaande ...
Gewoon. Maandag dus.
5 reacties:
'Geluk'wensen !
Lie(f)s.
Gefeliciteerd !
Gefeliciteerd en nog vele jaren! Wat een heerlijke voorraad rogge, daar komt zo geen muis bij! Liefs.
Ben enige dagen bij dochterlief geweest en die woont op een locatie waar geen ontvangst is van internet, mobiele telefoon, etc. Op zich erg ontspannen en je komt er al heel gauw achter dat je toch maar weinig mist, ondanks het ontbreken van de moderne communicatiemiddelen. Maar onze (vermeende) afhankelijkheid van de moderne communicatie is een geheel ander onderwerp.
Om te beginnen wil ik je feliciteren met je verjaardag (geweest of moet nog komen).
Ook las ik iets in je blog waarbij mijn constructeurswenkbrauwen even gefronst werden; de opslag van je rogge. Dat zoldertje, is dat sterk genoeg voor je oogst en wat er nog meer aan (zwaar) spul neergezet wordt? Mijn ervaring is dat in het gemeen door leken nogal optimistisch, soms bij het hopeloze af, gedacht wordt over de 'superdraagkracht' van een vlierinkje etc. Ik ben met iemand getrouwd die beweert dat ik op dat gebied een olifantencomplex heb. Misschien heeft ze een klein beetje gelijk, maar ik ga toch niet zover als een oud-collega van me die altijd een beetje beducht was om over een brug te gaan die hij niet zelf berekend had, maar haal er toch een bepaalde voldoening uit dat er nog nooit iets ingestort of hinderlijk vervormd is, waarvan ik de constructeur was.
Zeg, is Bekje eigenlijk gecastreerd? :P
Een reactie posten