Met handen als shovels zat ik bij de vergadering vanavond. Het was nogal genant. Gelukkig was het de Natuurbeschermingsvereniging, en mijn werkhanden vallen in de categorie ´natuur´. 😊
Maar eerst. Pino.
Ik snap niks van de kippen. Sinds Pino met zijn drie moeders in het binnenhok woont, en ze daar hun eigen natje en droogje krijgen, zijn er nog twee hennen bij ingetrokken. Nu zitten daar dus vijf hennen en één kuiken.
En er is maar één stapel eieren waar de hele kluit moeders om en om op zit te broeden. Het is nogal een zootje. Mij benieuwen of er in deze klucht ooit nog meer Pino´s en Pina´s komen .....
Maar goed. Hoe kom je aan handen als shovels.
Nou. Door tuinwerk natuurlijk!
Vandaag was een zeer actieve dag. Eerst moest het huis en de was. En toen .... tuinwerk. Er zijn negen boompjes geplant, drie rijen tuinbonen gezaaid, er is een bed voor de peulen gemaakt, en er is weer tarwe gezaaid.
Ik had echt haast vandaag, deze éne mooie droge dag!
Hoe zet je palen stevig in de grond.
Boor vooral diepe gaten. Want het kan flink waaien op je tuin en rekken met bonen en met peulen kunnen erg zwaar worden. Dus het moet goed verankerd zijn. Zet de paal erin, gooi het gat voor de helft dicht met zand, en dan wat water erbij gieten.
Dan schuif je met de voet de rest van het zand erin, en met je hak de grond rondom de paal goed aandrukken. Hou ondertussen met je hand de paal goed rechtop.
Dan even van een afstand kijken of ze recht staan. Je kunt het nu nog makkelijk aanpassen. Pas na een dag ofzo staat de paal vast.
Zoals je ziet ben ik opnieuw begonnen met de erwten en de tuinbonen. De eerdere zaaisels heb ik buiten laten staan en zijn allemaal bevroren.
Dus, opnieuw. Deze zaden zijn één dag geweekt en daarna in een natte lap opgeborgen.
De peulen gaan in gaatjes van een halve duim diep, zo drie centimeter uit elkaar, in een rechte lijn onder de palen. Het gaas spannen dat komt later wel.
En dan ...... gebruik je je handen als shovel!
Zó handig, die handen! Je hebt geen machine of niks meer nodig. Net als bij de zaaimachines maak je met je hand, om precies te zijn met de duim en middelvinger of wijsvinger, aan weerszijden van die rij gaatjes, twee geulen, en duwt tegelijk de aarde naar het midden. Trek of duw je hand langs de hele zadenrij.
Op de zaden komt nu een bergje.
En in die geulen aan weerszijden kan het regenwater lopen, zodat de zaden goed vochtig blijven.
Zo heb ik ook de tarwe toegedekt, en de tuinbonen.
En dan zien je handen er niet meer uit. Ruw. Zwarte lijntjes die niet schoon te krijgen zijn. Zwart bij de nagelwortels. En dat blijft zo. Tot september, oktober.
Ach. Er zijn ergere dingen.
En wat is de dag weer lang!
Het licht valt dan weer heel anders je huis in. Was je dat ook opgevallen? Elk seizoen is het licht in je huis weer anders.
Zo hebben wij een echte zonnewijzer op de grond in de woonkamer. Zal ik eerdaags laten zien. Het is echt bijzonder!
Vanavond dus vergadering. We hebben het gehad over insecten, over het bos, over een zomerkamp voor de jeugd, over roofvogels en over bloeiende akkerranden, over langdurig zieke leden van de vereniging waar iemand van het bestuur op bezoek gaat, over 'groene' scholen ...
.... over een meerjarenplan ....
kortom ... over mens en planeet.
Maar nu slapen. Ik val om!
Truste! 😊
5 reacties:
En dan heb je nog het relatieve geluk dat je op zanderige grond zit. Die kun je tenminste bewerken. Toen ik, als geboren en getogen zand-Drent in Zevenaar terecht kwam heb ik wat zitten te vloeken op die door mij nog steeds verwenste rivierklei. Zwaar om te bewerken en de opbrengst verschilde nauwelijks van wat ik van huis uit gewend was. Dankzij veel toevoegingen aan die klei, zoals zwarte turf, scherpzand en turfmolm kreeg ik gemakkelijk te bewerken en goed vochtvasthoudende grond. Ook droogt de grond niet zo uit, ook een groot voordeel bij de zomer en de waterberging in natte periodes is ook hartstikke mooi meegenomen. De structuur onderhoud ik door overgebleven potgrond etc. in de tuin te kieperen en onder te werken.
Bonen aan draden kan natuurlijk ook, maar ik was van huis uit gewend aan bonenstokken. In het voorjaar werden mooie lange rechte takken geselecteerd die niet op het paasvuur mochten. Van drie of vijf stokken werd een piramideachtig bouwsel gemaakt en aan de voet van elke stok gingen een aantal (geweekte) bonen de grond in. De bonen klommen wel langs de stokken omhoog. Later raakten de stokbonen bij mijn moeder uit de gratie en kwamen er de gemakkelijker, en vonden wij als kind ook, smakelijker sperzieboontjes. Eerst nog 'met draad', maar alras kwamen de soorten 'zonder draad'. De sperzieboontjes kende ik aanvankelijk alleen maar als 'wiekschelligen'. In de landstaal bonen met een zachte (weke) schil/peul). De Groningse zanger, Ede Staal, heeft over zijn 'waikschilder bonen' nog een alleszins fraai lied geschreven, maar dat zul jij ongetwijfeld kennen.
Mien waikschilder boonn´ dei koomn eersdoags op .....
Jaja die ken ik! Dank je wel weer voor je mooie bijdrage! :)
Moet je eigenlijk geen rekening houden met de ijsheiligers?
Ja Anoniem voor sommige gewassen wel. Zoals groene boontjes, en pompoen en courgette. Maar de meeste Hollandse groenten kun je eerder zaaien en planten. Die kunnen groeien op koude grond.
Zodra de ergste vorst uit de grond is, kan de sla en de spinazie en de biet en de ui en aardappel en granen gezaaid en geplant. En nog veel meer. :)
Veul divverdoasie mit dien toen(tje)
Een reactie posten