Aftrap.

Het is allemaal al te lezen in Het Dagblad Van Het Noorden.

De aftrap vanochtend, van Quiet Groningen!! Dat als doel heeft om een einde te maken aan de stille armoede. Wat een mooie speech was dat, van zus Marjan, en van Pim!

Wat heel goed wordt uitgelegd is hoe er de laatste 10 jaar veel mensen de armoede zijn ingegleden. Dat is echt niet altijd 'eigen schuld' maar komt vaak door alle lastige regels, en door de digitalisering. Veel mensen snappen het niet meer. Maken fouten. Vullen de papieren verkeerd in of kunnen het online niet meer bijbenen.

Krijgen daardoor bijvoorbeeld een verkeerde belastingtoeslag, en dan begint de ellende. Je begint met een schuld ... en komt er niet meer vanaf.

De Gemeente Groningen is ook blij met Quiet. Vandaag kwamen ze met een extra gift, voor de opstartkosten.

Geweldig.

Nu al die andere steden nog!!

Er kwamen ook twee members aan het woord. Die vertelden hoe zij in de armoede terecht kwamen.

Beide zijn nu verbonden aan Quiet, en kunnen mede daardoor hun leven weer op de rails krijgen! Laetitia, de mevrouw met het rode jasje, is inmiddels één van de vrijwilligers bij Quiet.

En hierboven zie je twee splinternieuwe sponsoren. Dat zijn kleine en grote bedrijven en particulieren die schenkingen doen en spullen en diensten geven.

Eventjes reclame maken hoor! Die mevrouw links, dat is onze nicht Janneke Moesker. Getrouwd met Roelof Bus, van Fietscentrum Bus, aan Korreweg 157 in Groningen.

Zij schenken fietsreparaties! Prachtig!! Ga daar vooral je fiets kopen dus! Bij Bus! 😊

Ook zijn er studenten.

Om aan nog meer sponsoren te komen zijn ook de studenten in Groningen gevraagd om te helpen. Studenten kunnen namelijk héél goed mensen overtuigen!

Wat denk je? Vindicat en Albertus, de twee grootste studentenverenigingen, gaan voor Quiet aan het werk!! Ook vanuit de Hogeschool Groningen is interesse. Klasse van die studenten!

Dat was weer allemaal goed nieuws. Nu aan het werk Quiet! En hopelijk kunnen velen in Groningen uit die vicieuze armoede cyclus worden opgelift!!

Ik ging vanmiddag ook weer aan het werk. Maar rustig aan hoor.

De witlof lag nog op de grond te liggen.

Ik had ze een week of twee geleden al opgegraven. Daar moet nu echt wat mee, anders gaan ze verrotten.

Je snijdt het loof eraf. Dat kan op de compost.

De wortelpennen die zet je rechtop in een bak, en vul het aan met goeie aarde.

Ik gebruik geen gekochte potaarde (dat kan ook hoor) maar maakte een mengsel van compost, houtsnippers en as. Dat ging ook in de pot. Proppen proppen.

Tot slot véél water erover gieten, zodat de aarde goed tussen alle wortels komt. De bovenste laag eraf schuiven, zodat de harten van de witlof net te zien zijn, en dan héél donker wegzetten. Liefst zo rond 20 graden.

Bij mij staat het kouder. Dan duurt het een stuk langer voor die witlofkropjes gaan groeien. Maar we hoeven nu nog geen witlof. Er is nog genoeg vers van de tuin.

Toen ik vanmiddag uit Groningen naar huis reed, langs de Evenboersweg, toen zag ik me toch een troep liggen, op een weiland ergens. Wat een Swiebertjes wonen daar!

Verhip. Dat is ons weiland! Wij zijn zelf die Swiebertjes!!

Met alle dieren en de barbapappa hokken is het wel een zootje geworden. En die palen die daar tegen het hek staan. En de kippen fladderen overal maar rond en de konijnen gooien steeds het voer om, en Brit die de maiskolven allemaal opeet.

Morgen maar een een dagje ruimen. 😉