Ontmantelen en weekenddrukte.

De buitenmuren van ons huis en van de paardenstal zijn oud. De timmerman kijkt bedenkelijk naar het voegwerk. Een groot deel van het voegsel is broos en breekt af. Daar moet wat aan gedaan worden.

Pffft. Echt?

Jazeker. Maar voorlopig doet hij alleen het hoogst noodzakelijke. De randen onder, bij de grond, waar steeds in de zomer hele kolonnes mieren naar binnen marcheren en in de spouwmuren gigantische nesten bouwen. Ja dat moet echt opnieuw gevoegd.

En de vensterbanken. Die moeten ook. Of ik alvast het groene mos wil weghalen? Ja hoor. Maar zo makkelijk is dat niet.

Het is eigenlijk best mooi, dat mos. Het maakt een huis er oud en knus uitzien.

Maar voegen op mos is niet handig, dus ... poetsen maar. Azijn, borstels, schuurspons, staalspons, nou uiteindelijk is het er zo'n beetje af.

En de halve ochtend om. Maar het ziet er netjes uit met het nieuwe voegwerk!

Tja en dan hoor ik van buurman Henk dat volgende week de loonwerker komt om de rogge in te zaaien.

Volgende week?? Oja 't is al bijna half oktober!

Ik wilde ook de tuin weer laten inzaaien. Dus moet die helemaal worden ontmanteld! In drie dagen?

Nou we beginnen alvast met de bedden die het dichtst bij het roggeveld liggen. En zien dan wel hoever we komen.

Een ander deel van de tuin kan wel gewoon blijven zoals die is. Daar is nog veel kool en bladgroente. En de schapen kunnen dat misschien later ook wel 'omspitten'.

De rekken van de peulen en de bonen haal ik wel meteen weg. Haakjes eruit, gaas oprollen, touwtjes in stukken knippen. Die lange touwen en bonenranken zijn vervelend in je compost, dus knip het in stukken van zo'n 30 centimeter, dan heb je er minder last van.

En kijk daar heb je zowaar Bert Boon!!

Ken je hem nog? Hij begon hier als kleine boon, klom omhoog, werd volwassen, verstrengelde zich met het overbuurmeisje, en ze kregen vele vele nakomelingen.

Nu nog steeds, ze zijn oud, droog en verdord, maar nog steeds heel innig met elkaar verstrengeld. Zo aandoenlijk.

Het spijt me Bert. Daar ga je. Knip knip.

Een paar nakomelingen liggen op de grond. Die zullen weer ontkiemen. Bert en buurmeisje leven dus voort! :D

Tijd om flink in te slaan! We hebben van't weekend weer een verjaardag te vieren en hebben vele slapers. Vanavond ook al.

Pompoenen aanbieding! Het is dat we die genoeg hebben anders zou ik die inslaan! Ga maar kijken. Om je huis mee te versieren, of gewoon een lekkere pan soep maken dit weekend?

Om zeven uur is de eerste delegatie gearriveerd en ze schuiven aan, aan de vrijdagpizza. Ik eet kliekjes. Pompoensoep, mais en koolsalade, met pittige dressing en cottage cheese.

Recept van de salade: Een halve witte kool en een hele ui fijn snipperen, 2 tenen knoflook erbij persen, flinke schep (zelfgemaakte) zoetzuur en wat van het vocht, 4 el mayo, 2 el echte mosterd, tl kerrie, halve tl chilipeper, handje zonnebloem of pompoenpitten, wat gesnipperde verse kruiden naar smaak, peper en zout.

Laat het even staan, de smaken moeten mengen en de kool wordt dan wat zachter. Schep voor het opdienen een half bakje cottage cheese erdoor.

Na het eten zit Paul te gniffelen om een appje ... van één van de fietsvrienden. Er wordt zo vaak gelogeerd in Punthorst, en over Punthorst ge-appt, dat één van de mannen er wel klaar mee is! Hij heeft een nieuwe groep aangemaakt ...

GeenPunthorst!! Punthorst heeft zelfs een nieuwe hippe naam gekregen, men spelt het nu als .horst

Grapje natuurlijk. Wij moeten er erg om lachen ... maar dat is misschien .horst humor? 😊

Deel twee van de familie arriveert. Het is hier inderdaad echt een episch centrum aan het worden. Maar vooral dit weekend. Want meestal is het hier heel rustig.

Gelukkig wel ... zucht Bekje.