De werkweek is weer begonnen.
Het huis moest eraan geloven, en de was, en dat soort dingen.
Op het aanrecht kom ik de eierdoppen tegen, die liggen daar al een poos. Ze zijn inmiddels gewassen en gedroogd, en dat is een leuk werkje voor tussendoor, om die doppen even fijn te malen. Voor de broodnodige extra kalk.
Ja we zijn geen twintig meer. Ook geen dertig.
Misschien denk je wat een gedoe, bij de Kruidvat zijn de kalkpillen in de aanbieding! :D
Ik wil niet pushy zijn, met al die zelfmaak dingen. Kalkpillen zijn natuurlijk prima. Maar ja die kippen leveren die mineralen kant en klaar aan, netjes uit het voer gehaald. En die eierdoppen, die gooi je anders toch weg. Dit is gewoon weer hergebruik. Scheelt geld, scheelt plastic verpakkingen, en misschien neem je de kalk in deze vorm wel makkelijker op, dan uit een pil.
Dat fijngemalen poedertje kan je door je eten gooien, een half theelepeltje ofzo. Je proeft er niks van dus geen haan die er naar kraait!
Brit krijgt ook wat door haar prakkie.
Het staat in een eierdopje op het aanrecht. Mespuntje hier, mespuntje daar.
Lopen we even verder door de dag. Op maandag zie ik meestal geen tuin, dan zijn er andere dingen. Wel even de bakken inspecteren op de vensterbanken. Alles komt al een beetje op, hier zie je al wat kooltjes.
Nu moet dat eigenlijk koeler staan .... maar in de paardenstal wordt nog geschilderd. Dus het blijft hier, en maar wat extra sproeien dan. Zodra het buiten rond 10 graden wordt mag het ook naar buiten.
Wat zo fijn is van hier wonen is dat ik veel dichter bij familie woon. Nichtje Miranda in Zwolle jarig? Nou dan gaan we daar even thee drinken.
Het was zo gezellig dat we helemaal geen foto's hebben gemaakt. Alleen van de pakjes, omdat dat er zo leuk uit zag met zo'n zelfgemaakt tasje. Betty heeft me een hele stapel tasjes gegeven, en ik deel ze nu aan iedereen uit. Want die zelfgemaakte tasjes, die moeten de wijde wereld in!
Delen, delen, alles weggeven! Op de een of andere manier raken ze nooit op, er komt steeds weer nieuwe voorraad. Het lijkt wel een wonder maar dat is echt zo, als je begint met dingen weg te geven rolt er steeds meer terug naar je toe!
 |
In je uppie naar de kroeg, op maandagavond? Jazeker, maar heel braaf hoor, want het was het jubileumfeest van de Natuurbeschermings Vereniging Staphorst en IJhorst. Ze bestaan vandaag precies 60 jaar! We zijn er zelf net twéé dagen lid van, maar we kregen wel een uitnodiging!
Ja daar ga je dan heen natuurlijk. Ook om Spoorzicht es van binnen te bekijken.
Zo'n zaaltje achter een cafe, in een dorp.
Dat doet me aan Hotel Boelens denken, in mijn ouderlijk dorp in Groningen. Zo'n klein hotel met cafe en een paar zalen, waar de gym uitvoering was, de muziek uitvoering, waar mijn ouders hun 25 en 40 jarige trouwdag vierden. Allemaal bij Boelens.
Boelens is helaas allang failliet, maar bij Spoorzicht is een levendige boel. En de Vereniging is hier erg populair. Ze hebben wel 800 leden!
Daar word je toch blij van? Dat de natuur beschermen hier zo belangrijk is? Ik zie alle leeftijden door elkaar.
Ik zit toevallig naast een echtpaar dat hoort bij degenen die op de allereerste vergadering, op 6 maart 1957 dus, lid zijn geworden. Zij zijn als enigen nog daarvan over. Toevallig ... het nieuwste lid en het oudste lid naast elkaar!
De mevrouw vertelt vol trots over haar zoon, die inmiddels bij Natuurmonumenten werkt, en zich inzet voor de Marker Wadden. Midden in het IJsselmeer komen zomaar een paar nieuwe eilandjes, prachtige natuur, waar je kunt wandelen. Hou dat in de gaten, die Marker Wadden!
Hier wilde ik een tafel vol stoere jochies op de foto zetten maar ze schieten allemaal snel onder de tafel.
Prijzen, voor kinderen die gedichten schrijven over de natuur. De jury bestaat uit echte dichters en de kinderen hebben zich mooi uitgedost.
Klasse van deze vereniging, zoveel leden en zoveel jeugd!
De avond is gevuld met toespraken en huldigingen, en wat er allemaal gebeurt in deze omgeving aan natuurbehoud. Er wordt veel georganiseerd dit jaar, en ik zal daar tzt verslag van doen!
... en ondertussen denk ik aan die zoon van die mevrouw .... en aan de Marker Wadden .... en aan hoe belangrijk het dus is dat kinderen die liefde voor de natuur met de paplepel krijgen ingegoten. Misschien een idee om je aan te sluiten bij een natuurvereniging? Al is het alleen voor de leuke contacten en activiteiten?
7 reacties:
Goed idee van die eierschalen...nooit aan gedacht om het zelf in te nemen....Wij malen ze en geven het 2 x per jaar aan kalk minnende planten oa,druivelaars,lavendel,tijm,buxus,blauwe regen.
De eierschillen van eieren die ik gebruik voor deeg etc laat ik drogen en maal ik fijn in de keukenmachine en gaan als kalk over de moestuin. De schillen van gekookte eieren gaan fijn gemaakt op de compost . Zo gaan ze bij ons niet verloren.
ach ja, dan krijg je ze uiteindelijk ook wel weer binnen he, als ze over de tuin gaan, en dan heeft de bodem er ook nog iets aan
via een omweg of rechtstreeks, zolang je die super goeie kalk maar niet weggooit :D
Nooit geweten dat je gemalen eierschalen ook weer zelf in kan nemen.
We maken ze wel fijn, om de vogels niet op een idee te brengen aan hun eieren te pikken, maar doen ze bij de compost. Weer wat geleerd!
Fijne dag, groetje, Thea
Ik ben benieuwd, gebruik je de eierschapen van gekookte eieren of van rauwe eieren? En hoe was je ze dan?
Deze waren van rauwe eieren. Onder de hete kraan met een klein borsteltje wassen, en in een vergiet laten drogen.
Hoelang het poeder houdbaar is weet ik niet. Bij ons is het binnen een week op. Als je twijfelt kun je het in de vriezer bewaren.
de eierschalen van rauwe eieren gaan bij ons gewoon mee in de afwas.(Geen vaatwasser natuurlijk)Als er geen ei-resten meer aanhangen kan je die gemalen eierschalen maanden bewaren.
Een reactie posten