Ontmantelen, en leuk bezoek.

We waren allebei aan het ontmantelen, Liek en ik. Zij was haar kamer aan het uitkleden. Alles wat meegaat naar Groningen, gaat in koffers en dozen. Ineens blijft er van een gezellige meisjeskamer niks over.

Het is zó gebeurd hoor, een stuk van je leven ontmantelen.

En ik ben Moeskers Moestuin aan het ontmantelen. Een stuk van mijn leven. Alleen schiet dat voor geen meter op, en dat komt door de beestjes.

Als ik de stenen van de vijver weghaal en op een hoop wil stapelen, zitten er steeds vlinders op die stenen. Het is daar lekker warm, op zo´n steen, en die vlinder gaat daar lekker zijn zonnecellen zitten opladen. Precies op de plek waar juist mijn volgende steen moet komen.

En dat doe je niet he, een steen op een vlinder leggen ....

Nou dan maar de houten tegels van het wildernispad opruimen. Die had ik al maanden geleden weggehaald en op stapels gelegd. Nu wil ik ze bij het hek leggen, om mee te nemen naar Punthorst. Maar ook hier weer .... allemaal beestjes ... die gezellige holletjes en huisjes hebben gebouwd tussen die tegels.

Niet al te zachtzinnig hoor. Want er zijn beesten zat. De pissebedden, wormen en slakken schud ik er gewoon vanaf. Die redden zich wel in het gras.

Hele trossen kikkertjes springen er uit zichzelf tussenuit. Zo, ook klaar.

Maar dan de mieren!

Die hebben onder de bovenste tegel twee halfronde bedjes gemaakt van aarde, waarin keurig de miereneieren liggen. Ja dat schud je er niet even vanaf. Zóveel werk hebben ze daaraan gehad. Maar echt waar, terwijl ik sta te kijken rennen die mieren met hun kostbare broed rond, en in nog geen drie minuten zijn alle eieren weg.

Wat ik zo knap vind is de samenwerking van de mieren. Want, let op .... ik haal dus die plank weg, en metéén gaat een heel mierenploegje aan de gang met die eieren wegslepen. Die worden in de richel gelegd van het hout, dus uit de zon. En dan denk je, daar blijven ze even liggen, maar nee. Want terwijl ploeg 1 de eieren daar brengt, is ploeg 2 bezig om de eieren van de richel naar de plank eronder te verplaatsen. Hup hup hup doorgeven die eieren.

En ploeg 3 brengt ze weer een verdieping verder naar onderen. Ik kon dat net allemaal zien door de richels heen

Er is NIET overlegd. Géén vergadering, géén powerpoint, géén taakverdeling, géén teamleiders, géén voorbereiding, alles gebeurt direct en zonder enkel overleg, en het wordt tot in de uiterste perfectie uitgevoerd. Geen enkel eitje blijft achter. In drie minuten is het hele nageslacht weer veilig. Respect hoor! Daar kunnen onze estafettedames nog heel wat van leren!

Ja zo komt je tijd wel om hoor. Naar mieren kijken. De rest van de stapel heb ik laten liggen, want ze hadden nu net al die eitjes daarnaar toe versleept ... laat maar even uitkomen dat gebroed. Die planken komen later wel.

Ik ga iets anders doen. Een mijlpaal. Ik ga de certificatie van Skal aanvragen. Skal is het bedrijf dat bepaalt of je een biologisch bedrijf bent of niet. Daarvoor komen ze langs en gaan je hele bedrijf controleren.

Nou ik begin alvast maar met de informatie aan te vragen. Wat moet er gebeuren om ons boerenbedrijfje biologisch te krijgen.

En dan is er bezoek! Uit Canada komt achter-nichtje Amanda langs, met haar Nederlandse vriend Daniel. Wat een superleuk stel, en wat leuk Amanda dat je een Nederlandse boyfriend hebt .... dan zullen we je nog vaak zien langskomen hoop ik!