 |
Mensen zijn gewoontedieren. Ze lopen graag vaste paadjes, keer op keer. Nou ja niet altijd natuurlijk. Soms nemen we een dwarse route en springen uit de band. Maar meestal lopen we de vertrouwde paadjes af. De gedachtenpaadjes in het hoofd, de gewoontepaadjes door de dag heen, en het avondwandelingetje ... ook vaak hetzelfde.
Maar nieuwe paadjes zijn ook leuk!
Marlieke gaat over een maand verhuizen naar Groningen ... ons jongste kind definitief uit huis ... dat is wat hoor! We hadden daarvoor vandaag wat dingetjes te regelen, in Amsterdam. En tussendoor was er tijd over, ik vroeg wat ze wilde doen. Ze wilde wel even over de Albert Cuyp.
Wat voor een Amsterdammer een platgetreden pad is, is voor ons nagelnieuw. We komen daar nooit. Leuk hoor, die markt! Vooral ook die winkeltjes áchter de kramen. Ik zag zulke leuke dingen. Een prachtig lichtblauw vloerkleed, als het niet zo zwaar was hadden we hem meegenomen.
En in een van de zijstraatjes vonden we De Emaillekeizer! Emaille, ouderwets spul, maar nu weer helemaal terug. Zelfs in studentenkamers vind je emaille pannetjes.
Ja je moet wel goed opletten als je nieuwe paden bewandelt, je wordt verleid waar je bijstaat :D Twee emaillen schalen kochten we, voor op een houten tafel, en een pannetje voor een studentenkamer. Daar zeulden wij mee terug langs de grachten.
Kijk wat een leuk beroep die man heeft. Spullen opvissen uit de grachten. Een dikke haag mensen stond op de brug te kijken (waaronder wij) wat zo'n man allemaal vindt in die grachten. Maar ook Amsterdammers zijn gewoontedieren. Ze gooien alleen maar fietsen in de grachten.
Als je ook een mooie wandeling hebt van je stad, de natuur, of bijvoorbeeld door je woonwijk, mag je mij daar best wat fotootjes van mailen. Met een omschrijving. Dat zet ik dat hier op het blog, mits de foto's scherp genoeg zijn. Want het is altijd leuk om een eindje op iemand anders zijn platgetreden paadjes mee te lopen.
Wij lopen altijd over de hei, en dan langs MM om wat uien ofzo te halen, en langs de begraafplaats terug. Bekende vertrouwde beelden.Voor ons is dat de tweelingboom op de hei bijvoorbeeld, al zien we hem 1000 keer het is altijd leuk om hem terug te zien. Yep, hij staat er nog!
 |
En dan de schapen. Die komen elke zomer een paar maanden naar de hei. Die schapen hebben de afgelopen jaren gezorgd voor de mooie oogsten op Moeskers Moestuin, of om precies te zijn, hun keutels hebben daarvoor gezorgd. Dus wij gaan elke avond zolang de schapen er zijn, even bij ze langs. Even bedanken!
Ook omdat het toffe schapen zijn, ze ruiken lekker naar schaap en naar boerderij. Ze zijn net allemaal netjes geschoren. Het pad naar de schapen is in de zomermaanden ons platgetreden paadje geworden.
Maar nieuwe paadjes zijn ook leuk!
Marlieke gaat over een maand verhuizen naar Groningen ... ons jongste kind definitief uit huis ... dat is wat hoor! We hadden daarvoor vandaag wat dingetjes te regelen, in Amsterdam. En tussendoor was er tijd over, ik vroeg wat ze wilde doen. Ze wilde wel even over de Albert Cuyp.
Wat voor een Amsterdammer een platgetreden pad is, is voor ons nagelnieuw. We komen daar nooit. Leuk hoor, die markt! Vooral ook die winkeltjes áchter de kramen. Ik zag zulke leuke dingen. Een prachtig lichtblauw vloerkleed, als het niet zo zwaar was hadden we hem meegenomen.
En in een van de zijstraatjes vonden we De Emaillekeizer! Emaille, ouderwets spul, maar nu weer helemaal terug. Zelfs in studentenkamers vind je emaille pannetjes.
Ja je moet wel goed opletten als je nieuwe paden bewandelt, je wordt verleid waar je bijstaat :D Twee emaillen schalen kochten we, voor op een houten tafel, en een pannetje voor een studentenkamer. Daar zeulden wij mee terug langs de grachten.
Kijk wat een leuk beroep die man heeft. Spullen opvissen uit de grachten. Een dikke haag mensen stond op de brug te kijken (waaronder wij) wat zo'n man allemaal vindt in die grachten. Maar ook Amsterdammers zijn gewoontedieren. Ze gooien alleen maar fietsen in de grachten.
 |
Als je ook een mooie wandeling hebt van je stad, de natuur, of bijvoorbeeld door je woonwijk, mag je mij daar best wat fotootjes van mailen. Met een omschrijving. Dat zet ik dat hier op het blog, mits de foto's scherp genoeg zijn. Want het is altijd leuk om een eindje op iemand anders zijn platgetreden paadjes mee te lopen.
Deze week .... nóg een nieuw paadje. Morgen is dat. Dan gaat de reis naar de mooie Alblasserwaard voor een workshop Maaien-Met-De-Zeis. Dus, mocht er morgen géén blog zijn ...
... dan is er iets misgegaan met die zeis .....
... dan is er iets misgegaan met die zeis .....
2 reacties:
Maaien met een zeis, dat wil ik ook leren ... jammer dat de cursus zo ver weg is. Veel plezier ermee!
Oh leuk die zeis, zwaar hoor.
En ik hoop toch op een blogje morgen😉
Veel plezier
Een reactie posten