Oude dingen, en een recept van het land.

In Warffum, een oud Gronings dorp, staat een heel oud kerkje. Bijna duizend jaar oud is het. Bijna altijd staat hij in de steigers. Ja geen wonder als je al zo'n oud mannetje bent!

Tegenover dit kerkje ligt het Openlucht Museum. Wij waren daar nog nooit geweest. Heel bijzonder om te zien hoe de mensen hier op het Groningse platteland lang geleden leefden.

Schoolklasje ..

Een oude keuken, leuk met al die Keulse potten!

Een kroeg, en een winkeltje. En iedereen liep binnen op sokken natuurlijk.

Buiten valt mijn oog meteen op al die moestuintjes. Iedereen had er toen een, dat moest ook wel want daar kreeg je je groente vandaan. 

De aardappelen en de rogge, en het hooi voor de dieren, kwam van het land. Wat eitjes als je kippen had. En dat was het wel zo´n beetje qua eten, nou ja, een stukje spek als het varken net geslacht was… Of bloedworst!

Leuk om een ouderwetse composthoop te zien! Die ga ik ook maken! De composthopen in Moeskers Moestuin zien er niet uit.  

Van de week was ik bezig met de koelkast uitruimen, omdat ik een deel van mijn groente in de vriezer wil opslaan. Een vriezer hadden ze vroeger niet. Toen ging het in de weckketel … 

Zelf heb ik ook wel es overschotten uit de tuin geweckt. Lekker nostalgisch, al die potten! Maar ik doe het haast nooit meer. heb het gevoel dat er niet veel gezonds overblijft na dat lange lange verhitten. Dan lijkt me drogen een betere optien. Kijk hier links die boontjes! Dat is ook het proberen waard!

Dan terug naar Lauwersoog. We rijden over eindeloze weggetjes door het groene koren, onder een wijde blauwe mei lucht. Al die stille dorpjes… óveral boerderijtjes te koop natuurlijk… DOORRIJDEN!!

Bij de zee is het ook mooi. Die zee is ook al heel oud. Verschrikkelijk oud is de zee. Geen duizend jaar, maar wel vier miljard jaar. Zólang ligt hij al te ruisen en te bruisen. En nu … ziet hij ons, aan het ploeteren, hij ziet onze zorgen, en ons gerotzooi met zijn mooie planeet.

Maar ach, denkt de zee, ze zijn er maar een tel, die mensen. Ze zijn zó weer weg. En ik blijf nog wel even ...

Terwijl de zee zo mild ligt te glimlachen, valt mijn oog op een taai plantje, op de stenen van de dijk.

Ik probeer het los te trekken, maar dat lukt net. Dat taaie plantje heeft zijn wortels vastgezet in een kiertje van zo'n basaltblok. Je krijgt het niet los! Wat een sterk plantje! Geen aarde of niks heeft het nodig!

RESPECT!

Nou, na al die oude dingen, eindig ik met een receptje van splinternieuwe tuinboontjes! Het was even improviseren, want hier op Lauwersoog hebben we niet zoveel ingrediënten, en dit is het geworden. De tuinbonen en knoflookbollen komen uit de tuin, overige spullen uit de streek hier. 

 

Wat niet op de foto staat, een scheutje room moet er nog bij.

Ontvel de knoflookbol en snij het fijn. Het groen ook. Bak dit zachtjes in wat olie.

Dan de tuinboontjes doppen en toevoegen.

Voeg een flinke eetlepel mosterd toe, of twee, als je van mosterd houdt, en een scheut room of volle melk. Nét aan de kook brengen, en een paar minuutjes zachtjes laten koken. Het moet wat dikker worden. Beetje kruidenzout en peper erdoor, en als je hebt nog wat dille. 

En dat is het. Tuinboontjes in mosterdsaus. Lekker bij rijst, of op brood, als lunch.