Pionieren

Geweldig waren ze, die pioniers uit Holland, van zo'n 150 jaar geleden. Verarmde boeren, ontmoedigd door steeds maar mislukkende aardappeloogsten, vertrokken ze vol goeie moed naar het verre Amerika.

NIKS hadden ze, geen geld, geen spullen, geen zekerheden. Ze hadden alleen hun vrouw, vaak ook een bende kinderen, een kist huisraad, en misschien wat pootaardappels. Of wat gereedschap en een zak zaaitarwe.

Met Uncle Sam sloten ze een weddenschap af. Ze huurden een stuk grond voor een paar dollar. Als zij daar met vrouw en kinders 5 jaar op konden leven, en het land vruchtbaar konden maken, werden ze eigenaar!

Wat deze boeren wél hadden, was kennis. Overgedaan van vader op zoon, moeder op dochter, wisten ze hoe ze nieuw land vruchtbaar konden maken, wisten de vrouwen hoe ze wilde kruiden konden gebruiken voor voeding en medicijnen. Ze wisten ook wat werken was.

Nou .... voor onze generatie ligt dat allemaal een beetje anders. Wij gaan gewoon naar de supermarkt!

Maar een beetje experimenteren kan geen kwaad, dacht ik zo. Dus ga ik hier, op ons vakantieadres in Lauwersoog, ook een klein stukje nieuw land bebouwen!

Dit land was tot de jaren zestig zeebodem. Daarna is het drooggelegd, en er is gras gegroeid, en wilde planten. Vooral veel brandnetel en smeerwortel, echte sterke pioniersplanten!

Als ik het omspit, zit het vol met schelpen. Verder is het korrelige kleigrond, net zo puur en nieuw als de prairiegronden in dat oude Amerika.

Die boeren hadden in dat eerste jaar nog geen compost en geen mest. Het omgespitte gras moest dienen als bemesting. Wat ze deden was het grasland scheuren, omdraaien, en het verteerde gras was dan voeding voor de bodem, waarin de aardappels, mais en de tarwe moesten groeien.

Nou, zoiets ga ik ook doen. De uitgesneden graspollen laat ik eerst langs de rand omgekeerd liggen, tot ze wat droger zijn. Dan uitschudden, en omgekeerd terugleggen. Géén mest gaat er op.

Op die omgekeerde graspollen leg ik de de pootaardappels, die al een paar weken in het huisje liggen te kiemen. Nee we zijn er niet mee de oceaan overgestoken, hoe die boeren dat toen deden met die aardappels is me een raadsel!

Ze liggen gewoon hier voor het raam. Ze zijn wel erg klein, en daarom leg ik ze per twee bij elkaar.

Na het poten gaat de uitgeschudde laag aarde terug over de aardappels. En dat is het. Nu afwachten.

Wat ik wel van plan ben, is om de smeerwortel die hier overal groeit, ook als mest te gebruiken. 

Smeerwortels is een goeie kalium leverancier, wat voor een knolgewas als aardappel heel belangrijk is. Dus morgen even een bos smeerwortel in een emmer water zetten, dan kan dat de volgende keer als we hier komen als gier over de aardappels!

Smeerwortel is overigens een superplant! Een echte superfood, met wel zeven keer zoveel eiwitten dan bijvoorbeeld in sojabonen! Eiwitten die ook nog goed verteerbaar zijn.

En daarbij, omdat het héél diep wortelt, haalt het mineralen van heel diep uit de aarde. Die mineralen kunnen andere planten voeden, maar zijn ook heel waardevol voor mensen!

Dus ik pluk een paar jonge bladeren om in de roerbak mee te stoven!

Niet teveel, gewoon een paar blaadjes. Smaak heeft het eigenlijk niet. 

Verder zit in smeerwortel de stof allantoine, die celdeling stimuleert, en dus de vorming van nieuw weefsel. Ideaal dus voor die vervelende zaagwond van gisteren in mijn duim. De nagel is beschadigd, en daarachter zit een snijwond die nogal prikt. 

Een gekneusd blad ertegenaan, en dan een héél blad eromheen gewonden. Daar omheen dan weer een elastiekje, en ik heb een pionierscompres van jewelste!

De wortel van de plant helpt nog beter. Maar die graaf ik nog niet op, want de planten zijn nog te jong.

Verder is hier in Groningen veel te zien.... de koeien alweer in de wei ... en vele leuke Groningers ontmoet op de fietstocht naar Zoutkamp. Maar helaas is wifi hier nogal traag, en het uploaden van fotoos gaat heeeeeeel langzaaaaam ..... 

....dus al die leuke Groningers laat ik een andere keer wel zien! Alleen nog even deze éne dan .....