Drie dagen weg.

Voor het eerst in twee of drie jaar .... ik weet het niet eens meer wanneer de laatste keer was ... waren Paul en ik een weekendje weg. Gewoon, samen op stap. Vakantie in eigen land. Paul had het bedacht, en had verzonnen dat we een stedentrip zouden maken langs alle kinderen. Met de trein!

Nou en dat begon dus op vrijdag, toen tuften we naar Leiden, waar Lien woont. Zij werkt  op het hoofdkantoor van Heineken, en dat ligt precies tegenover het Centraal Station. Dat was ons eerste adres. 

Haha maar Lien had ons allerlei stadsroutes ge-appt, om eerst te lopen. Dus, wij met de rugzakken op aan de wandel, door de oude straten van Leiden. Zo kwamen we bij de Burcht van Leiden. Dat is mooi joh! Een oude burcht, gebouwd op een heuvel van al wel 1000 jaar oud, precies op de plek waar de rivier de Rijn zich splitst in Oude Rijn en Nieuwe Rijn.

En daar hadden we een prachtig uitzicht op de schitterende Hooglandskerk ..... en op de prachtige Anton Pieck huisjes, rondom die burcht. We keken onze ogen uit! Oh, en die boom .... wat een pronkstuk! Let op zijn tenen!

Natuurlijk wilde ik ook meteen de eerste de beste kringloper in. Gelukkig was daar een boekhandel tegenover waar Paul wat kon rondneuzen. Want hij is niet zo van de kringlopers.

Maar zeg nou zelf, dit was echt een juweel! Heel anders dan de praktische kringlopers hier op het platteland. Dit is echt nog zo'n winkel-van-sinkel-kringloper waar je van alles tegenkomt en waar elk hoekje gevuld is met verrassingen. 

Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat je niet hoeft te rekenen op 'mazzeltjes'. De uitgestalde waren zijn flink aan de prijs. 

Na de lunch liepen we deel twee van de route en eindigden weer bij het station, waar Lien ons stond op te wachten. Binnen bij Heineken kregen we een uitgebreide rondleiding en mochten we haar werkplek zien en spraken met haar collega's. Echt leuk om te zien waar je dochter werkt, en met wie.

In het bedrijfsrestaurant was het eind vrijdagmiddag natuurlijk uitgestorven. Wij konden daar rustig even de benen strekken. Het was echt weer wennen om uren met een rugzak te lopen! 

En daarna liepen we met z'n drietjes naar de andere kant van de stad. Ook hier, onderweg weer mooie plaatjes. Leiden is echt een stad van plaatjes! We hebben gegeten bij Lien thuis en daarna was het weer een lange wandeling terug, naar het centrum. We sliepen in een hotel aan de Beestenmarkt. 

De volgende dag ontbeten we in een restaurantje aan de Steenstraat, en ik zag precies daar tegenover een poortje. Zo'n leuk poortje, dat ergens heen gaat! Daar wilde ik kijken. Nee, zegt Paul dan, dat is privé, dat mag vast niet. Och, zeg ik dan, als het privé is dan merken we het wel want dan is het op slot. 

Dus, na het ontbijt .... wij kijken.

  

Nou, je ziet het. De poort was open. En er lag een prachtige hof achter. Met stille huisjes om een mooie tuin.

En zo zagen we nog meer hofjes in Leiden, verstopt achter poortjes. Ik kijk dan altijd even, om het hoekje. En Paul blijft dan buiten wachten. 

Op zaterdag ging de reis naar Rotterdam. Daar hebben we uitgebreid koffie gedronken met Bob en Merel. En bijgepraat. Over Bob's drukke werk, en Merels baan, en over het nieuwe huis dat gebouwd wordt en waar ze volgend jaar hopen te gaan wonen. En ook natuurlijk ... over hun trouwplannen! 😉

Ja als je tussen de twintig en de dertig bent dan gebeurt er zóveel in je leven. Het was echt fijn om even helemaal bij te praten! Daarna wilden we nog graag even de Laurenskerk in. Paul en ik zijn beiden nogal gek op die grote kathedralen. Deze kerk daar zit ook een heel verhaal achter. In de oorlog deels gespaard, en toen daarna alsnog grotendeels door een brand verwoest. En ook weer helemaal opgebouwd. 

Altijd heerlijk, zo'n stil moment, op een gewijde plek, midden op een drukke dag in een lawaaierige stad. Over de Laurenskerk heb ik hier al eerder geschreven, voor wie er meer van wil zien. 

Nou, weer heerlijk geslapen in weer een ander hotel, in een rustige buurt net buiten het centrum van Rotterdam. Het viel ons echt op hoe stil het toch ook kan zijn, in zo'n enorm drukke wereldstad. 's Nachts hoorden we echt geen enkel geluid. En we werden van de merels wakker, net als thuis. 

Op zondag treinden we naar Utrecht. Naar Liek en Sen, en Poek en Steijn. Ook hier, van alles te bespreken. Hoe het met iedereen gaat, wat de plannen zijn. 

Drie dagen weg, en we zijn weer thuis en we zijn weer helemaal bij! En na twee dagen weer thuis, zit je dan weer midden in de routine van de dingen van de dag. Maar vanmiddag, na een plant-klus, was er ook even zo'n stil moment .... 

.... ik had op de modderige grond de twee lege jerrycans op elkaar gelegd, ben erop gaan zitten, en .... 

.... heb een hele tijd zitten kijken naar al die geplantte stokjes. Sommige nog geen halve meter hoog. 

Moeten dat nou allemaal van die grote bomen worden? Dat kun je je toch haast niet voorstellen 

Maar kijk, de kornoelje gaat al!