Niks bijzonders hoor. En ook allemaal niet heel belangrijk. Maar gewoon, net als jullie denk ik, één voor één de dingen van de dag afwerken. De lopende zaken. Wat er zoal voorhanden is.
Zondagmiddag moest ik Paul halen uit Amersfoort. Hij was op de racefiets naar Amersfoort, wind in de rug, dacht hij, en zou met de trein terugkomen. De wind-in-de-rug draaide helaas, en werd wind-tegen. Enne, het was zondag dus. Haha, je weet wel, toen alle treinen ineens niet meer reden. Dus toen kon ik naar Amersfoort tuffen om een gestrande fietser op te halen. Arme Paul, in z'n dunne wielerpakje anderhalf uur wachtend op een koud station.
En man, wát een gestrande mensen stonden daar te wachten! Echt sneu. Maar de rit was mooi, met prachtige luchten, overal om ons heen, op de heen en terugreis.
Herken je dat? Dat je soms naar je eigen handen kijkt, met verbazing? Hee, zijn die even handig bezig! Ze zijn zó druk aan het werk met z'n tweeën. Ik hoef helemaal niet op te letten. Ze kunnen het wel zonder mij af. Haha. Echt grappig is dat.
🌳🌳🌳
Morgen gaan we die planten. Ik verheug me erop. Na al dat gepraat en al dat overleg en voorbereidend werk, gaat het bij verschillende projecten nu de kant op van dingen doen. Echte natuurbescherming dus, en bomen en struiken planten en kruiden inzaaien en écht werken aan het vergroenen van de buurt!
Geen woorden maar daden! En een auto vol zand!
Nou, haha, ze waren al gebruikt voor een ander project dus, dat was ik helemaal vergeten. Zie je ze??
(gat in kippenhok mee dichtgemaakt!)
En dan nog even het gereedschap voor morgen klaar zetten. Grondboren, emmers, spades, touw, harken. Hoop dat ik niks vergeet.
Maar verder, och, gewone dingen hoor. Net als iedereen. De post en administratie doen. De kliko vóór zetten. Boodschappen doen. Strijken. De vaatwasser uitruimen en weer inruimen.
Soms eten we héél gezond, zoals dit supervers brandnetelsoepje, met zuurdesembrood. En soms gewoon spaghetti. En natuurlijk ook paaseitjes en appeltaart.
Dan zijn er dus geen bezige handen om naar te kijken, en kijk ik dan maar naar de bloemen.
Ja, Brit vindt ze ook mooi.
Maar ik vind het niet erg. Er zijn aan de ene kant altijd van die Hele Belangrijke Zaken, moeilijke klussen die je voor het eerst doet, die al je aandacht en energie vragen, of moeilijke gesprekken waar je je erg voor moet inspannen.
En daarnaast .... zijn er de dagelijkse simpele klusjes, van die rustige werkjes, die je met gemak doet. Waar je een beetje achter jezelf aan kunt sloffen .... en gewoon toekijken, hoe die handen dat toch maar mooi weer fixen allemaal.
De rustpuntjes van de dag.
2 reacties:
Dat was 'bibberen' voor Paul. Gelukkig is er 'een reddende engel'!
Een nieuw verhaal -> 150 boompjes.
Die plantuitjes zijn schattig ingepakt, Clarien.
Oesje -> die voet, gauw beter!
Wel bofkont met zo'n boeket hé!
Gouden handen...!
Lie(f)s.
De planken, zo herkenbaar! Waar komen die 150 boompjes nu? En beterschap met de voet!
Een reactie posten