Je vergeet wel eens wat.

Gisteren dacht ik dat het huis van de overburen in brand stond. Want ineens was er een grote vlam te zien vlak boven hun dak. Zo léék het, uit de verte. Ik er snel heen. Maar het bleek gewoon het affakkelen te zijn, van de mannen van het gas. Die waren hier gisteren bezig. We hadden gisteren geen gas.

(Wat véél minder vervelend was dan die dag ervoor, zonder water, trouwens.)

Kijk, daar gaat ons gas. Zomaar hopla de lucht in. 

En vandaag hebben we alles weer! Gas, licht, elektra, wifi. Man, je voelt je steenrijk!! 😄😄

Vandaag was de hele dag tuin. Het is de tijd voor verplanten (als je ook met de maankalender werkt) en ik heb stekken uitgeplant en struiken verplant en ook ..... vond ik iets terug in de groentelade van de koelkast. Ik was ze straal vergeten!

De groentelades gebruiken we haast niet. Onze dagelijkse groenten halen we uit de tuin of de schuur of de vriezer. Dus, dan zie je zo'n bakje, in die lade, over het hoofd. Er zaten appelpitjes in, die daarin moesten kiemen. Vorig jaar deed ik dat ook en dat ging erg goed. Na een week of zes in de koelkast gingen de pitjes open en kwam er een piepklein worteltje uit. 

Maar ... kijk nu ....

WAAAAAAAH!! Het lijkt wel taugé!!

Haha ik moest er gewoon om lachen. Die dappere appelpitjes! Die zijn gaan kiemen, en toen ik maar steeds niet kwam, zijn ze maar gewoon héle lange wortels gaan maken. 

Lange slappe witte worteltjes, want ze hadden géén voeding natuurlijk. En géén licht. Alleen maar een klein beetje vocht. Och och. Je krijgt er medelijden mee!

Ik heb de hele tros met worteltjes voorzichtig ontrafelt, en snel op vochtige doeken uitgespreid. De pitjes die nog maar een klein kiempje hebben gaan voorlopig even terug in de koelkast.

En de rest gaat mee in de kas. Ze krijgen voorrang vandaag. Ze worden meteen opgepot. In bakjes met mooie rulle aarde, en flink water er meteen bij. Nu maar hopen dat het nog wat wordt!

Veertig toekomstige appelboompjes - misschien - staan daar nu op de grond. Ze kunnen mooi naar buiten kijken. En een beetje groener en sterker worden. Zodra de fotosynthese op gang komt zet ik ze buiten, want appelboompjes moet je buiten opkweken. Niet binnen.

Appelboompjes zijn heel sterk, wist je dat? Het zijn eigenlijk struiken, die wij opsnoeien en opkweken tot bomen. Maar als je ze gewoon zó uit zaad opkweekt, en ze hun gang laat gaan, krijg je weer de wat minder hoge en brede sterke 'appelstruiken'. Met kleine gezonde appeltjes, die misschien wel wat zuurder zijn, maar heel geschikt zijn voor gelei en voor taart en ook om zó te eten. 

Tussen de bedrijven door gingen Bella en Bonnie naar een nieuwe tijdelijk plek. Er is een stuk grond, waar ooit de rogge stond, en dat is een 'tussendoor' weitje geworden. Daar mogen ze soms een dag of wat heen, gewoon, even een andere omgeving.

Net als mensen, houden koeien ook van variatie. Ze huppelden de hele dag door dat weitje! En kijk Bonnie is helemaal hand-tam geworden. Ze eet uit mijn hand en ik mag haar aaien en borstelen. En ze komt als ik haar roep. Nou ja, meestal. 😊

Toch wilden ze om vier uur ook wel weer graag terug naar de stal. Ik liep achter ze aan, en wilde een foto maken van hun mooie achterwerken, maar toen gingen ze allebei rennen. Koe ruikt stal!

Het was te laat. Toen ik eindelijk bij de stal kwam waren ze allang aan het eten, achterwerk en al.

Een tweede klus was het verplaatsen van drie bessenstruiken. 

Ze stonden eerst op de kippen-hangout-plek. Daar heb ik ze ooit geplaatst toen er nog geen kippen waren. Maar nu is het de favoriete scharrelplek van de kippen, precies daar onder die struiken, en daarom zijn er háást geen bessen.

De kippenmest is veel te rijk voor die struiken. Je krijgt dan prachtige weelderige struiken, volop in het blad, maar bessen? Ho maar. Nee, bessen moeten op veel schralere grond staan. Het liefst iets zuur.

Dus ze zijn verhuist. Naar de wildernis. Daar komt nooit mest op. En daar hebben ze alle ruimte en alle zonlicht rondom. Wel is het wat ver lopen, voor een handje bessen, maar soit, het zij zo. 

En nu? Wat moeten de kippen nu? Nu hun hang-out ineens kaal is? Geen schaduw meer in de zomer? Nee dat kan niet natuurlijk. Denk denk. Wat kan daar staan wat snel groeit en wat schaduw geeft en wat tegen continue verse aanvoer van kippenmest kan?

Bingo! Rabarber!!

Een grote rabarber wortelkluit is in vijf stukken gehakt. Dat steekt niet zo nauw hoor. Probeer in elk stuk een paar knoppen te laten, dan komt het meestal wel weer in orde.

De stukken kluit worden netjes op een rij ingegraven, een meter uit elkaar ongeveer, waar éérst de bessen stonden. Dan gaat er op elk stuk wortelkluit nog een emmer water, en een bergje compost. En klaar. De kippen harken het verder wel uit.

Nou hopelijk hebben ze hier in de zomer dan schaduw van de reuzenbladeren van rabarber. 

Ook een bijna vergeten projectje is dat met die stekjes. Ze konden allang worden opgepot, maar je denkt er niet aan. Ook hier, voorzichtig de stekjes uit het water halen en de worteltjes ontwarren. En dan alles in potjes. En meteen, zodra de wortel in de aarde gaat, water geven. 

Sommige stekken zijn wel wat lang. Dat is dan iets voor de volgende keer. Kortere stekken knippen!!

Als laatste wilde ik je dit nog laten zien ...

Een mini-mini-eitje. Zoals je weet zijn onze eitjes sowieso al erg klein. Het zijn kriel-eitjes. En dit eitje, dat ik vanmiddag vond in een hoekje, is nóg weer veel kleiner. Het was amper groter dan een duimnagel! 

Waarschijnlijk een eerste ei, een probeerseltje van een van de kuikens van afgelopen zomer. Die hennen gaan nu ook al aan de leg. Dat wil zeggen .....

 

..... ze zijn nog een beetje aan het oefenen!

😄😄