Zware jongens.

on dinsdag 1 december 2020








Nu het kouder wordt en de dagen zo kort, staan de dieren wat later op. En ik dus ook! Opstaan als het eerste grauwe licht verschijnt, pas zo rond half acht. 


Dat is echt mijn luxe van deze donkere weken! 


Vanmorgen viel er ook nog een afspraak uit, en kon ik na het voederen der dieren, weer terug naar mijn warme kantoortje op zolder, en wat rommelen. Maandag heb ik met Editha de eerste aanzet gemaakt voor een zelfgemaakte agenda voor 2021, met de maankalender erin, voor zaaien en oogsten.








..... en daar ben ik vanochtend verder mee aan het werk gegaan. En administratie bijgewerkt. En de emails. En gewoon lekker een beetje zitten tekenen. Allemaal in het kantoortje op zolder, onder het dakraam waar de regen op neerplensde. 


In een wip was de ochtend om. Vanmiddag was er nog wel weer één en ander te doen buiten. Maar gelukkig scheen de zon toen alweer!







Zoals je ziet moet de kas ook worden geschrobd. Hij is zo groen als gras. De algen zitten er langs alle kanten op. Maar het heeft geen haast. Ergens, in de winter, komt dat wel een keertje.


In de kas is alles bevroren geweest. Het is er minus 5 graden geweest, en de komkommerplant is echt morsdood nu. De dikke komkommer die ik bewaar voor het zaad is helemaal glazig geworden van de vorst.








De zaden zijn ieniemienie klein, en of ze echt gaan kiemen is nog maar de vraag. En ze zijn allemaal per stuk verpakt in een laagje gel. Moedertje natuur kijkt niet op een onsje meer of minder.


Ik heb de zaadjes met gel-pakketje en al op kranten gelegd om in te drogen. Net zoals ik dat bij tomatenzaad doe. Nu maar es op het www opzoeken hoe het verder moet. Want komkommers .... heb ik nog nooit opgekweekt uit eigen zaad.


(Iemand van jullie wel? Laat je dan even weten hoe je dat doet?)


En toen was het tijd om de laatste bedden met voederbieten te oogsten. Je weet wel, die enorme dikke oranje bieten. Bella en Bonnie eten ze al drie maanden, en bijna de helft is al op. Ik heb uitgerekend dat ik met de rest, ongeveer 80 stuks, nét uitkom tot maart. Er zijn ook nog knollen en pompoenen voor ze, en natuurlijk hooi, dus ze krijgen een mooi gevarieerd rantsoen!







Die bieten, ik blijf er versteld van staan hoor! Ze zijn zó zwaar .... sommige wegen wel 10 kilo. Deze hier, die kon ik haast niet zo hoog optillen voor op de foto, zo zwaar woog die!






Het zijn echte zware jongens en ik was er de hele middag mee bezig. Voor tachtig bieten moest ik wel vijf keer heen en weer met de kruiwagen. Méér kon ik niet tegelijk vervoeren.


Het is mooi en heel mineraalrijk voedsel. Zelf vind ik ze ook lekker. Ze zijn iets minder 'aards' van smaak dan de rode biet. Maar daardoor zijn ze veelzijdig, net als pompoenen, en kun je ze in veel gerechten stoppen. Maar hee .... dat doen we niet hoor! Ze zijn voor de koeien!


Als je ze zo ziet liggen, zijn het net de Zware Jongens van Donald Duck, met die oranje pakjes aan. 






Zoiets? Haha het is echt jaren geleden dat ik Donald Duck heb gelezen!! Eigenlijk moeten er nog armen bij die ze over elkaar schouders leggen maar dat is me te moeilijk.


Zware jongens. Ik ben erg blij met ze en de koeien ook.


Kijk ze (B en B) staan al bij het hek, te kijken wat ik toch met al die bieten aan het doen ben. Ik moest de bieten scalperen (de groene kop eraf hakken) en toen kwamen B en B er in looppas aan. Alsof ze het roken


En het licht was zó mooi!









En dat waren dan de bieten. Nu nog de suikerbieten. Maar dat is een ander verhaal.


Als ik terugloop zie ik ook weer van alles. Zo had ik bij de kippen, met die vorst, wat extra nestkasten gezet, met een dikke laag hooi, voor de moeders met kuikens. Haha maar er stak een heel ander kopje uit één van die hokken!







En bij de grote berg hooi zat nummer twee, verstoppertje te spelen! 








Vanavond aten we boerenkool. En toen ineens .... kwam Giuseppe binnen! 'Kom eens kijken!!' riep hij. 'Naar de boerenkool oogst van vandaag!' 


En dat doen we dan natuurlijk meteen! Want het is echt bewonderenswaardig, hoe Giuseppe als beginnend tuinder met nogal tegenvallers afgelopen jaar ( droogte, late vorst, corona, etc etc) er in geslaagd is om de héle zomer door .... en zelfs nú nog .......







..... samen met zijn team vrijwilligers en stagiaires zulke schitterende oogsten van het land te halen. Door een handige oogstmethode heeft hij nu nog steeds volop verse boerenkool van het land.


De afgelopen weken .... bijna achthonderd kilo!! En als je dan nagaat hoe weinig de bladgewassen wegen ... dan écht ... is dat een Zeer Grote Prestatie. Wij hebben gróót R.E.S.P.E.C.T voor die jongen!!!


En natuurlijk ook voor alle andere harde werkers van De Zonnehorst!


Kijk eens even! Hier heb je het duo! De oude en de jonge tuinder. Onee, dat klinkt niet netjes. De voormalige tuinder en oprichter ... HENK .... en de jonge nieuwe ondernemer ... GIUSEPPE.


Top lui. Allebei. Eigenlijk zijn het óók ...... zware jongens!! 😊😄





 

4 reacties:

Lies zei

Wordt een heel mooi naslagwerk(je), Clarien.
Je zwaargewichten, een kwinkslag is nooit veraf!
H. en G., ze verdienen een plekje op je blog!
Lie(f)s.

Le Cadeau zei

Dank je voor de mooie blogpost, Clarien.
Prachtige foto's.
Wat een mooie agenda maak je ! Wat ik ook zo waardeer, is je taalgebruik.
Ik kocht onlangs een Nederlandstalig boek van Nederlandse auteurs en de helft daarvan was in het Engels... dat ken ik wel, maar het is een verlies.
Dan liever jouw blog, met zijn rijke woordenschat.
En die katten, zalig !! Ik ga ook een bundeltje hooi leggen voor de buurtkatten.
Keigoed idee.

Willem zei

Of je eetbare komkommers krijgt van eigen gewonnen zaad? Mijn ervaringen op dat gebied zijn inmidels hoogbejaard en dateren van wel 60 jaar terug. Mijn moeder zaaide toen zelf ook komkommers; van die grote gele met een beetje wrattig uiterlijk en een vrij harde schil. En eerlijk gezegd; in mijn herinnering smaakten die lekkerder dan de groene die je tegenwoordig alleen nog maar ziet.
Ze bewaarde wel eens zaad van die gele komkommers en de plante die daarvan kwamen gaven ook net zulke grote vruchten, maar er zaten erg veel tussen die bar bitter waren en daardoor niet eetbaar. Het winnen van komkommerzaad heeft daarom ook niet lang geduurd.
Of deze ervaring ook nog geldt voor de huidige generatie komkommers, daar durf ik geen zinnig woord over te zeggen. Wel dat de (zaad)veredeling sindsdien heel grote sprongen voorwaarts gemaakt heeft. Dus wie weet valt het allemaal mee, maar voor hetzelfde kan het zijn dat er geen kiembaar zaad meer gevormd wordt. Vererdelingsbedrijven denken ook commercieel en hebben geen enkel belang bij concurrentie van (amateur)tuinierders.

Le Cadeau zei

Nog even over komkommerzaad : dit is een video van een jonge Fransman die aan permacultuur doet en alles haarfijn uitlegt over de komkommerachtigen : https://youtu.be/4FEci2ZoBXw
Hij is al jaren professioneel bezig, met een enorme lap terrein in la douce France.
Hij wint ook zoveel mogelijk zaden uit eigen plangoed.