De voedselfabriek draait nog steeds op volle toeren.

Zo voelt het bijna. Alsof we een voedselfabriek hebben. 

Doordat we dit jaar ook de kruiden als 'produkt' in het assortiment hebben opgenomen is het allemaal wat drukker geworden. Het is nu niet meer alleen de groentetuin, met fruit en groenten en graan, en het voer voor onze dieren, maar er liggen nu ook overal dozen en manden met kruiden te drogen.

En nu, november, nu de zon laag staan en de mist weer opkomt, nu droogt dat allemaal niet zo goed meer. Alles wordt een beetje vochtig, en de bonen bijvoorbeeld kun je niet meer doppen, want de doppen drogen niet goed.

Daarom was ik vandaag bezig met allerlei dingen uitzoeken, en van lieverlee maar naar binnen halen.

Ik vond een emmer met nog een serie kruidenstekken, uit de paardenbak. Die had ik vorige week snel snel geoogst, toen Bella en Bonnie naar de paardenbak gingen, om ze te redden uit hun koeienbekken. 

De stekken heb ik vandaag elders uitgeplant, en verder was het nog wat prei en een bos kerriekruid. Nou, dat kon mee naar binnen.

Ook de laatste zonnebloemen .... die buiten hangen ... die drogen niet meer. Alles is nu verzameld, en het valt dan op dat de éne bloem mooi is gedroogd, en de andere, onder precies dezelfde omstandigheden, is helemaal beschimmeld.

Hoe dat kan? Och, ieder reageert gewoon op zijn eigen manier. t Zijn nét mensen.😊

De dikste bossen kruiden heb ik op de hooizolder gehangen. Daar is het altijd droog en wordt het met een beetje zon snel warm. Mocht het daar dan toch gaan schimmelen .... soit ... dan maar wat minder kruiden. 

Het meeste kwam mee naar binnen. Het zijn de laatste restanten. Ons huis puilt inmiddels uit, en de pompoenen moeten binnen ook nog een plek krijgen. Gelukkig hebben we muren van elastiek!

Maar de prei en het kerriekruid, dat was natuurlijk makkelijk. Dat werd meteen soep!!

Géén mooie gele kerriepoeder uit een potje of zakje, maar onze eigen kerrie. Ik heb het eerst even aangebakken in wat olie, met knoflook en een pepertje ... en toen de prei erbij, bakken, en bouillon, en een roux. 

Een lekkere prei-kerrie-soep. 

Doordat de kerrieplant véél milder van smaak is dan gekochte kerriesaus en kerrie masala enzo, wordt de preismaak niet helemaal weggedrukt.  

Eén van de vaste taken aan het einde van de dag is het zoeken van de eieren. De kippen worden steeds slimmer in het vinden van plekjes, die ik niet kan zien. Zoals deze ... maar toevallig was ik op de zolder bezig, en keek er zó bovenop. Hebbes!

Zie je ze? Hieronder? Die drie kleine eitjes?

 

En zo moeten er nog vele hoopjes met eitjes liggen, op vele plekken die ik allemaal nog niet gevonden heb. Soms vind ik eieren van wel maanden oud. Dat zie je dan een beetje aan de kleur.

Bijzonder genoeg zijn ze dan meestal nog prima te eten. Een bevrucht ei kan wel maanden goed blijven, mits er niet op is gebroed, natuurlijk.

🐣🐣🐣

Nou, er is weer van alles opgeruimd, er is in de bessentuin gewerkt, de koeien zijn weer een eindje verzet, en ik heb mijn hele lijst met telefoontjes afgewerkt. Dat waren er nogal wat, vanwege een plan wat we hebben omtrent biodiversiteit, hier in de omgeving. Daarop kom ik binnenkort terug, want dat plan wil ik óók aan jullie voorleggen! Dat kan je ook thuis doen, in je eigen tuin! 

Komt binnenkort!

Voor vandaag vonden kruiwagen en ik het wel weer genoeg.