Shaken, not stirred.

De appelcider maken van appelprut was géén doorslaand succes. Het moet toch gewoon écht met sap. Veel handiger. Maar goed, we gooien het niet weg natuurlijk. De dikke laag prut bovenop lijkt wel een kleibodem, wel mooi, diep rood, met van die barsten. Er onder zit gelukkig ook nog gewoon sap, en ik heb alles in een sloop gegoten in een grote emmer, en toen maar duwen.

Er kwam nog aardig wat sap uit, wat wel erg troebel was, want ik heb natuurlijk flink staan duwen op die sloop. Dat moet eigenlijk niet. Je moet wachten tot het er vanzelf doorheen komt. Maar ja je moet zoveel. Dat duurt dagen. Dan maar troebel sap.

Ook ging er nog twee liter appelsap bij, gewoon uit een pak, en voila, alles in een fles, en het ziet er alweer aardig uit. Ik schat zo'n acht tot tien liter. De winden beginnen ook meteen weer, door die extra suiker uit die pakken sap. Hopelijk klaart de troebelheid een beetje op de komende weken.

In de frisse wind vandaag, in zon en regen, waren Brit en ik op het weiland vanmiddag. We waren daar koeienvlaaien aan het scheppen. De koeien staan inmiddels op het achterste deel, netjes achter een omheining, en nu kon ik op dat voorste deel aan het werk.

De vlaaien worden uit elkaar geschud. Als je dat niet doet krijg je op één plek een grote pol gras, wat de koe niet wil eten.  

Ook ging een deel mee naar huis, om er een cocktail van te maken. Dat gaat morgen dan weer terug over het weiland. Het was leuk werk. De dieren kwamen er allemaal bij, nieuwsgierig, en keken toe hoe ik verschillende soorten oude en nieuwe mest mengde, met wat bokashi en wat compost. 

In elke kruiwagen, om en om, steeds een deel van dit en dan van dat, en dan alles omschudden.

Ik voelde me net een barjuffrouw. 😄😄🍸