Herfst.

Gisteravond in de late schemering zaten Brit en ik helemaal achter de achterste waterberging, daar waar de wereld ophoudt zo'n beetje, te kijken naar het maisveld. Daar werd geoogst, laat op de avond nog. 

Twee grote maismonsters leken het net. De één maaide de kolossale planten af, alsof het grassprietjes waren, en versnipperde plant plus kolf tot kleine stukjes. Het andere monster reed ernaast, met erachter een grote kar, waar de maissnippers in werden gespoten.

Vier grote felle koplampen doemden daar zomaar op uit die mais en reden op ons af in het donker. Het was bijna griezelig en zeer indrukwekkend. En in een krap uurtje .... is dan zo'n heel veld leeg. 

Vanmorgen zaten we op dezelfde plek, en het was weer leeg en wijds. Geen plant meer te zien. Alleen nog wat resten, hier en daar. Snippers.

Zelf moet ik nog aan de mais beginnen. Maar er zijn steeds andere en veel dringender dingen. Zoals  kijken naar de kuikens. De donzen golf van kuikentjes, die overigens allemaal al dik in de veren zitten.

Ik probeerde te tellen hoeveel haantjes erbij zitten maar ze krioelen steeds door elkaar. Je kunt het nog niet goed zien.

In de kas had ik een komkommer over het hoofd gezien. Wat die komkommerplant toch heeft de laatste weken ... een soort inhaalslag? Aan de lopende band komkommers .... als een soort zwanenzang misschien. Hier! Alsjeblieft!! De laatsten!

De dikke komkommer laat ik groeien voor zaad. 

En alle groene tomaten in de kas zijn nu ook afgeplukt. Pffff .... nu geen zorgen meer over schimmels en rottigheid in de planten. Dat is weer klaar voor dit seizoen. En we zien we wat de groene ballen gaan doen, rijpen of rotten. Het kan altijd twee kanten op! 

Pompoensoep staat ook weer wekelijks op het menu. En de pitten eten we tegenwoordig ook op. Dat is erg makkelijk. Bij jonge pompoenen spoel je de dikste pitten schoon, droogt ze, en roostert ze in een droge koekenpan. 

Bij oudere pompoenen moet je ze misschien eerst een tijdje weken. Maar zover ben ik nog niet. In elk geval, ik vind ze erg lekker en Paul heeft liever gewoon borrelnoten.😊

Jaja, en zo is het dus herfst geworden. Met was die niet meer droogt aan de lijn, en nat mee naar binnen gaat, en ook met rijpe meidoornbessen en lijsterbessen, en ook eikels. Allemaal eetbaar, maar je moet er wel even wat voor doen. 

Dat komt allemaal vanzelf wel voorbij. Nu moest eerst de rommel mee naar binnen, want we kregen vanmiddag een mooi fijn regentje. 

 

En nu regent het nog steeds. Zoals ik al zei. Herfst.