Utrecht.

Wat zullen we nou beleven? Een camper? Gingen we op vakantie dan?

Haha nee dus. Dat wil zeggen, ik niet. Maar Paul wel. Hij gaat binnenkort met zoonlief een paar dagen met deze camper op pad. Paul gaat dan elke dag lange einden fietsen van A naar B, en Bob rijdt dan van A naar B. En haalt boodschappen en kookt. En fietst zelf ook. Maar minder lange einden.

Dus vandaar die camper bij ons op het erf. Heel fijn Ruud en Colette, dat we hem zomaar mogen lenen! 

Paul is hem al druk aan het poetsen! 😊

Maar goed. Zelf ga ik voorlopig niet op vakantie. Dat wil zeggen, ik neem af en toe mini-vakanties, van één dag. Zoals laatst naar Meppel, en ook al een dagje met mijn moeder door Drenthe. En vandaag ging de reis naar Utrecht. Met de trein. Om Liek en Senne op te zoeken die daar sinds kort wonen, omdat ze allebei een baan hebben gevonden in Amsterdam. Maar Utrecht leuker vinden als woonplaats. 

Nou heb ik stapels en stapels mondkapjes gemaakt, sinds corona, maar heb ze ook allemaal weer weggegeven. Ik kon er vanmorgen niet ééntje meer vinden voor mijn eigen treinreis.

Dus, nog even eentje in elkaar genaaid, de voering helaas vergeten, en bij het ontbijt snel het elastiek erdoor gehaald. Een hoofdprijs ga ik er niet mee winnen.

Het was net een luier, wijd en slap. En de draden niet afgeknipt. Maar alla. Je zag heel wat in dit genre voorbij komen.

Erg grappig vond ik een jongen met een flesje drinken en wat eten. Elke hap ging die mondkap af. Elke slok ook. Haha. Kap op kap af. Hij was er maar druk mee.

In de trein mag je overal weer zitten. Bij elke stoel staan de bordjes op 'groen'.

Goed. Utrecht dus.

Omdat Poek en Steijn daar ook wonen komen we daar vrij regelmatig, voor meer foto's kijk maar hier en hier en hier.

Ik zal Groningen erg missen, nu alle drie de dochters daar klaar zijn met hun studie. Wat zijn die acht jaar omgevlogen! Maar een dagje Utrecht is ook feest! Het centrum is gezellig en overzichtelijk. In een uurtje kun je heel wat zien. En grappig genoeg zien we steeds weer andere dingen.

 

Senne en Liek zijn allebei jarig geweest in corona tijd, en ze mochten nog een cadeau uitzoeken. Nou dat werd shoppen bij Dille en Kamille, want ze wilden graag spullen voor hun nieuwe huis. 

Liek vond al snel het een en ander, en ik liep wat rond. Ik vind eigenlijk alles wel leuk, maar heb helemaal geen behoefte om dingen te kopen. Misschien omdat je ouder wordt? En je al genoeg spullen hebt? Of het liever in de kringloop haalt?

Och, ik weet niet. Maar zo samen shoppen en iemand heel blij zien worden met haar nieuwe spulletjes was in elk geval erg leuk. Uiteindelijk heb ik tóch ook iets zelf gekocht. Wat ik nooit in de kringloop zal vinden en ook (nog) niet zelf kan maken.

Ik ben erg benieuwd hoe ze bevallen .... die composteerbare schuursponsjes. Zo goedkoop als de gewone plastic schuursponsjes zijn ze natuurlijk niet, maar er staat op dat ze lang mee gaan. En je strooit geen miljoenen plastic deeltjes meer rond, bij het poetsen.

Je hoort het wel hoe ze bevallen! 🍀🍀

Wat erg leuk is is dat je vanuit de winkelstraten soms via een trap omlaag kunt en een eindje beneden langs de gracht kunt lopen. En dan weer omhoog. Dat deden wij natuurlijk steeds want Liek en ik zijn allebei gek op 'paadjes'.

Daar beneden zijn veel restaurants maar er wónen ook mensen, die hun huizen hebben opgeleukt met stokrozen en bankjes en allerlei frutsels. Sommige laten braaf al het onkruid groeien voor de insecten. Of gewoon. Laten het groeien.😊

Haha en nee ... dit was niet onze lunch (helaas) ... maar het zag er zo lekker uit. Zo mooi en kunstig gemaakt, die hippe vegan gerechten! Het zijn echte artiesten, die koks!

Op weg naar huis kwamen we langs het Nijntje-Pleintje. Ik dacht omdat Dick Bruna hier woonde?

En hier zijn we vlakbij het huis van Liek en Sen. Ze hebben echt een heel mooi plekje. Het huis is klein, maar een prima startersplek. En daar ergens hing een krantenartikel over de Gruttersdijk, vlakbij de molen, en bij hun huis dus.

Over hoe het hier vroeger was. Maar op de foto is het geloof ik niet zo goed te lezen. In elk geval zijn er watertjes en bruggen en zelfs allerlei mini-sluisjes. Wat weten sommige steden hun oude buurten  mooi op te knappen!

Even een sneak peak in het huis? Niks zeggen hoor!

En op de terugreis gaan we langs de andere kant. Langs het Zwartewater. Zo heet het. Midden in Utrecht! Je ziet dat mensen echt aandacht besteden en hun plek soms met veel groen en bloemen omringen.

Wat een weelde voor alle bijen en vlinders in de stad!

We gingen nog naar het Volksbuurtmuseum. Waar een tentoonstelling is over de arme buurten van Utrecht rond 1900. Ongelofelijk hoeveel kinderen ze toen kwijt konden op een klein zolderkamertje! Daar is het huis van Liek en Senne een paleis bij!😊

Maar ik heb er geen foto's van.

En weer thuis. In ons eigen paleis. Ging ik nog een uurtje in de stal van Bella en Buurtje aan de slag. Het moet allemaal anders ingedeeld, want er komt volgende maand nog een vracht hooi bij. En het moet in de winter ook af en toe afgesloten kunnen worden.

Hoe dat allemaal moet? Dat zie je wel, komende weken. Zelf weet ik het nu ook nog niet precies.😊 Het heeft geen haast gelukkig.