Pompoendagen.

Een deel van de pompoenen ligt binnen. Die kunnen nog wel een paar weken worden bewaard, hoop ik. Maar de rest, in de schuur, gaat als een speer achteruit.

Dus, eten wij nu elke dag pompoen. Pom-pom-pompoen.

Niet alléén maar pompoen natuurlijk, maar het gaat overal doorheen en overal bij. Want dat kan met pompoen. Het heeft niet zo'n overheersende smaak, pompoen past zich aan 😊

Van de mooiste exemplaren bewaar ik de zaden. Dat lijkt veel werk maar is het niet. Je moet er alleen een beetje handig in worden. Als je de zaadlijsten uit de pompoen hebt geschept, ga je met een leuk muziekje bij het aanrecht staan, en drukt en wrijft de dikste zaden één voor één uit de prut.

Ik spoel ze zelf nooit af. Dan wordt het mij teveel een kliederboel. Ik leg ze op een theedoek, en laat ze daar drogen, met misschien hier en daar nog een flintertje vruchtvlees eraan. Dat droogt gewoon op en kun je laten zitten.

Wat ik wél doe is meteen selecteren. Alleen de diksten gaan op de doek, de rest gaat mee op de compost.

En na een dag of twee op de theedoek, af en toe keren en omschudden, kunnen ze in een krantenzakje worden opgeborgen. Ook nu bewaar ik alleen de besten. De 'loze' pitten, die hol van binnen zijn (even indrukken dan voel je dat wel) gaan weg.

Je houdt dan een zak vol met kiemkrachtige zaden over. Voor niks en noppes!

🍈🍈🍈🍈🍈



Ik neem je even heel kort mee de tuin op, echt kort, want het was daar bitter koud vandaag! Ik ben inmiddels aan deel 2 van de 'aanpak weilandcompost' begonnen. De hele strook compost was al voorzien van een laag verdunde mest, en nu heb ik een deel ervan op hopen gelegd.

Door de hoogte van de bulten, zal het een stuk sneller composteren, dan wanneer je het plat laat liggen. Vergelijk dat effect maar met dat van een schoorsteen. Hoe hoger die is, hoe makkelijker het vuurtje brandt.

 

Zes bulten zijn inmiddels af. Na nog een paar keer keren, en nog wat mest erover, gaat dit komend voorjaar als zwarte compost over het weiland heen.

Is de bedoeling.😁

Voor vanavond had ik pompoen-pannenkoeken in gedachten, en daar wilde ik een lekkere en gezonde groene vulling voor maken. Met lekker vers bladgroen.

En dat is er nog steeds, op de tuin. Er is nog steeds verse rucola, snijbiet, boerenkool, om er maar een paar te noemen. Lang leve ons kikkerklimaat!

Eigenlijk had ik een quiche willen maken. Maar we hebben te weinig eieren.

We hebben zelfs een maand lang géén eieren gehad, in december. Onze kippen hebben géén kunstlicht, en ze wonen buiten, dus ze leggen géén eieren op de kortste dagen van het jaar. De dag is gewoon te kort voor ze, om een ei te leggen. Ze zijn die paar uren druk bezig met de kost bij elkaar scharrelen.

Dus wij eten dan ook (bijna) geen eieren. Ik heb ze niet eens heel erg gemist. Alles went. En het lijkt me ook niet verkeerd, om wat minder eieren te eten, zolang de natuur ze niet aanbiedt.

Van de week waren er zowaar weer een paar eitjes! Nét genoeg voor onze pannenkoeken vandaag.

 

De pompoen-pannenkoekmix maakte ik van 2 koppen vers gemalen roggemeel, een paar kleine eitjes, een scheut melk en een scheut water, wat bouillonpasta, wat olie, een theelepel baksoda, en een flinke kop geraspte pompoen. Mixen, en even laten rijzen.

Ondertussen de vulling gemaakt. In hete olie een paar teentjes knoflook en een geraspte ui fruiten, dan een schepje bouillonpasta erbij, en daarna de gewassen en grof gesneden bladgroenten.

Kort roerbakken, en tot slot een kwart potje (zelfgemaakte) tomatensaus erdoor. Even mee warmen en dan het vuur uit. De groenten moeten géén smurrie worden, maar beetgaar.

Tussendoor stel ik je nog even voor aan een goede vriend. De rasp! Hij is echt de held van de keuken, ik gebruik hem dagelijks.

Zeker met al die knollen en kolen en dikke harde bieten en aardappelen en wortelen, het is écht een uitkomst, een goeie rasp maakt alles zó klein. Van de meest lastige groente maak je in een handomdraai wat rauwkost, of een bergje snippers voor een saus of soep of groenteburger, of bijvoorbeeld rosti.

En als je hem een kwartslag draait heb je een fijne rasp, voor je knoflook en gember en ui en kurkuma of wat je maar wil. Hoef je het niet meer te schillen of te pellen. Echt handig!

Maar natuurlijk heb je allang zo'n ding, toch?

Wat we deze dagen ook nog steeds doen is de restjes van kerst opeten. Zo lag er nog een vergeten worst in de koelkast.

'Ik niet hoor,' zegt Paul dan meteen. Nee hoor. Prima. Maar ik wel! Een paar plakjes onder de pannenkoek, lekker even meegebakken. Mmmmmm

 

Laatst vroeg iemand in de reacties ..... waarom zijn jou pannenkoeken bijna altijd aangebrand? Haha, leuke vraag! Ja, het lijkt wel zo he? Eerlijk gezegd zijn ze soms ook aangebrand. Omdat ik vaak iets anders ga doen onder het bakken.

Beslag in de pan, en dan snel een half overhemd strijken, pannenkoek omdraaien, en de andere helft strijken. Herkenbaar? Maar helaas gaat dat wel eens mis ... en dan zit je achter diep-donkerbruine pannenkoeken.

Maar ook ... ik gebruik géén witte bloem. Van bloem krijg je van die mooie dunne lichtgekleurde pannenkoekjes. En die zijn snel klaar. Die van mij zijn dik, en vrij donker, door het donkere roggemeel. En ze garen veel langzamer.

Dus. Zo zit dat. 😊 

 

Dubbelvouwen en opeten.

Maar Paul doet het verkeerd. Hij vult de pannenkoek niet. Hij belegt hem! En over de gezonde groene vulling gaat dik kaas en stroop! Echt een man weer. Niks culinair, gewoon, pannenkoek. 

En hij zegt, 'Met jouw pannenkoeken kun je de oorlog winnen!'

Hmmm...

Omdat ze zo voedzaam zijn? Of omdat je er iemand mee kan bekogelen? 😄

Hoe dan ook. Ze waren erg lekker! En deze dag is ook alweer om. En buiten op het donkere weiland staan zes nieuwe vrienden, op wacht!