Och die arme kip, het gaat nog niks beter met haar.
Wel ben ik inmiddels helemaal op de hoogte van alle kippenziektes die er zijn en wat je er wel en niet aan kan doen. Lang leve het www.
Ik heb de kip in huis gehaald, en in een doos gestopt met warme lapjes, en wat kruiken. Want dat was het advies. Hou haar warm, dan geneest ze misschien vanzelf. Ook heb ik haar helemaal onderzocht.
Ik weet nu in elk geval, wat ze NIET heeft. Ze heeft géén wormen en bloedluis en vlooien en vastzittende eieren en gebroken poten en jeuk en kale plekken en diarree en opgezette poten en een poederkam ... en nog heel veel meer, heeft ze allemaal niet!
Pfjoe. Gelukkig, denk je dan. Maar wat dan wel?
Eén van de adviezen was om haar wat calcium te geven. Nou, pillen en supplementen hebben we niet in huis, dus moest ik wat verzinnen. Hoe maak je calcium? Ik heb een eierschaal fijngemalen, vermengd met water tot een papje, en met wat brood vermengd aan haar gevoerd.
Ze at het allemaal op. Maar werd ook daar niet beter van. Wat natuurlijk logisch is want dat werkt niet zo snel. Ik denk ook eigenlijk niet dat ze een calcium gebrek heeft, want die kippen eten de hele dag groenvoer.
Arme kip.
Ik zal je zeggen ik heb liever een dood dier dan een ziek dier. Een dier dat dood is is erg, maar dan is het voorbij. Het leed is geleden. Je kan hem netjes begraven in de compost, en dan is het voorbij.
Maar zo'n ziek dier, nee. Ik kan er niet aan wennen. Het haalt me helemaal uit mijn ritme. Want je wilt toch steeds even kijken bij die doos. Zit er alweer wat leven in de brouwerij? Nee dus.
Waarschijnlijk .... heeft ze de ziekte van Marek. En daar kan een kip helaas niet van herstellen. Nou, we wachten nog heel even af.
Maar behalve de zorg voor de kip waren er natuurlijk ook weer allerlei andere dingen gaande! Zoals de doos met die hele bijzondere tarwe, die aankwam!
Gauw openmaken. De hele oude bijzondere graansoort, die al eeuwen en eeuwen bestaat, hoe ziet die eruit?
Haha, nou, gewoon, als tarwe dus.
Als je niks weet van tarwe dan zie je hier niks aan. Maar als je wel eens echte tarwe korrels hebt gezien, dan zie je, dat deze soort wat langer en slanker is. Onze gewone consumptie tarwe is dik en rond, en zit vol gluten. Deze oude soort, is wat smaller, en waarschijnlijk ook wat vezeliger.
Sowieso heeft hij minder gluten. Och ja, die oude soorten zijn natuurlijk veel gezonder en beter voor ons. Maar de dikke ronde vinden we nou eenmaal lekkerder. Die zijn rijker, hebben meer bloem, en vullen sneller. Dus ik denk niet dat deze soort landelijk een dikke hit zal worden. 😊
Maar ik ga hem zaaien!!!
Herfst.
Herfst is ook appels, natuurlijk. En druiven. Er stond nog van alles, en het is allemaal weer ontsapt in de ontsapper. Appel-druivensap, dit keer.
De appels die we van Jacky kregen zijn erg zoet. Jacky had het al gezegd, ze zijn wat flauw van smaak. En dat klopt wel. Grappig, alleen maar 'zoet' is niet zo lekker. Dan mis je het zure accentje, wat een appel zo lekker maakt.
Omdat ze zo zoet zijn is het sap ook erg zoet. En daarom heb ik van een deel van het sap een stroop gekookt. Normaal, bij zoetzure appels, is de stroop wat zurig, maar van die zoete appels krijg je echte suikerstroop.
Bij mij werd de stroop rood, vanwege de druiven die er ook in zaten.
Ik heb maar een halve liter sap ingekookt tot stroop. Het kost zoveel gas, dat ik het niet zo vaak doe. Misschien weer een keer doen als de houtkachel brandt, zodat we de pannen op de kachel kunnen zetten.
Het is wel een hele bijzondere stroop. De smaak is heerlijk. Je kan het écht niet vergelijken met gekochte stroop.
Herfst.
Zo halverwege oktober komt het moment dat het laatste rondje wandelen met Brit in de schemer of in het donker plaatsvindt.
Dan moet ze weer een lampje aan haar halsband, en dan loop ik daar achteraan. Achter dat lampje. Want Brit zie ik niet in het donker. Die avondwandelingetjes in de schemering zijn bijzonder. De wolkenflarden van oktober suizen voorbij, hoog in de lucht, in de harde wind. Af en toe slaat een vlaag regen in je gezicht. De eerste bladeren dwarrelen rond.
Soms een flard van de maan, of een paar sterren.
Maar natuurlijk zijn al onze fietslampjes óf weg óf leeg, dus die haalde ik vanavond bij de Hema. Dat is ook vaste prik in oktober. Fietslampjes. Voor de hond, en de fiets, en onszelf.
Vroeger haalde ik een hele rits voor alle kinderen. Allemaal ook meteen een reserve setje. En toch waren die dingen altijd kwijt. Of ze werden van de fietsen gekaapt.
En dan 'leende' de één even het lampje van de ander, waardoor die weer géén lamp had als die net haast had. Enzovoort. Een gedoe was dat altijd met die lampjes!
In de Hema is het koopavond, en erg stil, en ik bedenk me, dat met al onze duurzaamheid en ons kringloopshoppen en ons consuminderen ..... dat dit soort winkels het dan wel erg moeilijk krijgen. En ik zou de Hema niet graag missen.
Dus, ik ga de Hema redden en ga vanavond wat kopen! Een paar stuks ondergoed, van bamboe (die hebben ze!) en een paar mooie winter-ovenwanten! En lampjes, en kaarsen.
Nou de aandelen schieten weer omhoog hoor! 😄😄
8 reacties:
Het lijkt er op dat de andere kippen de zieke kip met rust laten. Ik kan me herinneren dat een zieke kip vaak door haar gezonde soortgenoten 'met alle middelen, dus ook pikken, soms dood pikten, wegjoegen als ze te dicht hun buurt kwam. Tot nu toe heb ik niet de indruk dat dat ook bij jouw zieke kip het geval is.
Wat de kalkgift betreft; zelfs toen we alleen nog maar loslopende kippen op het erf hadden rondlopen, was er altijd een bakje schelpengrit. Dus of het groenvoer dat ze eten voldoende is om de kalkbehoefte te dekken weet ik niet. Wat ik wel weet is dat vrijwel alle boeren een bak schelpengrit voor de kippen hadden staan. Eierdoppen werden ook wel gegeven, maar die moesten eerst een tijd in de over. De reden daarvan weet ik niet zeker, maar het schijn ermee te maken te hebben dat kippen anders hun eigen eieren zouden stukpikken en de schalen opeten. Vind het persoonlijk een nogal twijfelachtige verklaring, maar kan hem ook niet ontkrachten, noch bevestigen.
Oeps, Marek. Dat Is besmettelijk voor de andere kippen toch?
Ik geef de kippen als ze wat ziekelijk zijn altijd water met sterke kamillethee en een bol knoflook.Groeten Geertje.
Willem heeft gelijk. Mijn moeder kocht ook altijd grit voot haar kippen. Alleen groenvoer is niet genoeg. Net zoals een koe altijd een liksteen moet hebben. Arm beestje. Wij hebben zelf geen kippen maar kan me je machteloze gevoel voorstellen dat je ook hebt bij een heel klein ziek kindje dat je nog niet kan vertellen waar hij of zij pijn heeft. Gelukkig is het beestje bij jullie en wordt goed voor haar gezorgd ik heb afgelopen zomer het nodige ter vervanging bij de Hema gekocht zoals oa sokken en washandjes. Ook bedden lakens koop ik er. Is een fijne winkel met leuke spullen. Bij de Hema waar ik ga, hebben ze ook altijd genoeg klandizie in de koffiehoek cq lunchroom. Hoop ook dat de Hema nog lang bljft bestaan. Sterkte met het kipje, je doet in ieder geval wat je kan. Calcium tabletten kun je volgens mij bij het kruidvat kopen en dan fijn malen.
Grit is idd nodig voor een goede werking van de maag.
Inderdaad, Willem heeft ook gelijk als het gaat over het fijnmalen van de eierschalen. Mijn moeder maakte ze vroeger ook helemaal fijn voor dat ze ze bij de kippen in de ren gooide, zodat ze ze niet meer herkenden als ei. Ze gingen anders hun eigen eieren kapot pikken, niet alleen voor de schil maar vooral ook voor de inhoud ! Als ze daar dan eenmaal de smaak van te pakken hadden kreeg je ze het haast niet meer afgeleerd .
Ik voer ook wel wat grit maar het blijft altijd liggen ... we hebben nogal domme kippen! Dan maar fijngemalen eierschalen door het voer, dat pikken ze dan waarschijnlijk automatisch wel op.
Heel verstandig een lichtje voor de hond.
Ik hoop dat jouw jas ook van die oplichtende gedeeltes heeft, of doe anders zo'n fluoriserend jackje er over heen. Ben jezelf ook zichtbaarder.
Hier in Friesland kan t buiten t dorp ook zo donker zijn, zodat je wandelaars soms pas echt laat ziet.
Een reactie posten