 |
We zitten nog steeds in de mooie maand oktober en de dagen bestaan uit allerlei oktober dingen.
Zo schijnt de zon elke dag weer een klein beetje lager, en mooi schuin door onze ramen naar binnen. Die er dan meteen zéér vuil uitzien. Maar gelukkig had ik zaterdag wat hulp, en zijn ze nu weer helder. Alle tweehonderd. Dus kom maar op zon! 😊🌞
In de kas is het overdag erg warm, maar 's nachts erg koud. De tomaten rijpen daarom niet meer. Ze moeten maar mee naar huis.
Ik heb alle planten uit de grond getrokken, en de delen van de planten waar tomaten aan zitten er af geknipt. Die gingen in een doos, mee naar binnen, om na te rijpen in de warmte.
Aan de plant rijpt een vrucht altijd beter na, dan in z'n eentje, als kale tomaat.
Kijk daar liggen ze op de handdoeken. Maar toch bestaat er zo een grote kans op rot. Nu zag ik op het blog van Annemiek een leuke tip hiervoor, om de tomaten toch weer vrij in de lucht te laten hangen.
Zij hangt ze op aan het droogrek! Wat een vondst!
Dat heb ik dus ook gedaan, en dan blijven ze droger en zullen hopelijk niet zo makkelijk rotten.
Een paar tomaten waren eraf gerold, en liggen samen met de pepertjes gewoon in de vensterbank. Groene tomaten eet ik trouwens niet. Ik weet dat er leuke recepten voor zijn maar het is mij toch te giftig. Het is hetzelfde stofje dat in de groene delen van aardappel zit, en het is niet goed voor je.
(maar laat je door mij niet weerhouden om groene tomaten chutneys te maken 😊, de een kan er misschien weer beter tegen dan een ander)
En toen ik daar toch in de kas bezig was heb ik meteen alle bakken met zaden meegenomen.
Allerlei beesten hebben daarin gezeten, de hele zomer lang. Zoals een paar slakken, die allemaal hapjes hebben genomen uit alle verpakkingen.
Man wat een bende hebben die slakken ervan gemaakt. Overal lag los zaad.
De zaden zijn uitgezocht, en zitten weer soort bij soort, in nieuwe enveloppen, in het Belangrijke Bruine Kistje. Dat is zoiets als de schatkist van ons huis.
Hoewel de zaden niet alleen maar in dat ene kistje zitten. Ze liggen en staan overal door het hele huis heen. Want we eten ze ook natuurlijk.
En dan, zo eind oktober, komen ook altijd de eerste ongewenste bezoekertjes ons huis weer binnen.
Ik hoorde ze laatst al op zolder, achter het beschot. Ze hebben dan een eikeltje ofzo of iets anders wat rond en klein is, en net als de katjes rennen ze daar achteraan .....
....... rrrrrrrrrrrrrrrrrrt ...... hoor je dan. Je hoort ze rennen en lol maken.
Ik heb het dus over de huismuizen.
Laten zitten? Och een enkel muisje vind ik niet erg. Maar ze planten zich als een gek voort en in no time hebben we er vijftig. En dan honderd. Dus .... sorry ......
We moeten ze wel vangen. Leuk vind ik dit niet. Maar het kan niet anders. Dat heb je nou eenmaal met een oud boerderijtje met kieren en gaatjes in de buitenmuren.
Nog andere gasten? Ja hoor. Velen.
Zoals, deze mevrouw.
Iemand die weet wat het voor een spin is? Ze is vrij groot en heeft twee witte strepen in de lengte over haar lijf. Ik kon het niet vinden op www.
Zij is natuurlijk netjes naar buiten gebracht.
En buiten zijn de dieren in de war. Bella staat vééls te vroeg te loeien om haar prak. Want wat weet zij nou van wintertijd en zomertijd?
Gewoon ..... hongerrrrr!!!!
Oók oktober. In de stralende zon ineens een plensbui. Daar gaat de droge was!
Maar toch.
Als we de tuincentra niet hadden, hoe kwamen we dan aan onze fruitbomen? Weet jij het?
Ik weet er weinig van, maar dat gaat veranderen! Vandaag hebben we eerst weer een mand appels versneden om ze te drogen, en hebben uit de klokhuizen alle pitjes verzameld. Dat waren er trouwens vrij weinig. Ik verbeeld me dat er 'vroeger' veel meer pitjes in appels zaten.
Je kunt enorm veel met appels. De vrucht, daar heb ik het geeneens over. Wat je daar allemaal mee kan! Maar ook de restanten, daar maak je die zeer gezonde azijn van, in een handomdraai. En de pitjes kun je zaaien.
Als daar een jong boompje uit groeit, kun je er een ander ras appel op enten, die sterke en lekkere vruchten geeft. Hoe dat allemaal moet? We gaan het uitzoeken!
En dan de boom zelf, die is waardevol voor vogels en insecten, vanwege zijn bloesems, en het afgevallen fruit. Ook levert de boom zeer sterk hout, en aan het einde van zijn leven ook nog prima kachelhout.
Wat we alvast hebben uitgezocht is dat de pitjes wekenlang in de koelkast moeten. Om de winter na te bootsen. Daar, in die koude koelkast, krijgen ze hun wortels en kiemen.
De azijn in wording, moet juist niet in de kou. Die moet in de warmte, voor een kick-start!
Doe je mee met appelbomen kweken? Ga dan op zoek naar een paar goeie rijpe appels, maak er bijvoorbeeld een lekkere appeltaart van, en bewaar de zaden. Die laat je drogen op een velletje keukenpapier.
Wordt vervolgd.😉
Ik heb alle planten uit de grond getrokken, en de delen van de planten waar tomaten aan zitten er af geknipt. Die gingen in een doos, mee naar binnen, om na te rijpen in de warmte.
Aan de plant rijpt een vrucht altijd beter na, dan in z'n eentje, als kale tomaat.
Kijk daar liggen ze op de handdoeken. Maar toch bestaat er zo een grote kans op rot. Nu zag ik op het blog van Annemiek een leuke tip hiervoor, om de tomaten toch weer vrij in de lucht te laten hangen.
Zij hangt ze op aan het droogrek! Wat een vondst!
Dat heb ik dus ook gedaan, en dan blijven ze droger en zullen hopelijk niet zo makkelijk rotten.
Een paar tomaten waren eraf gerold, en liggen samen met de pepertjes gewoon in de vensterbank. Groene tomaten eet ik trouwens niet. Ik weet dat er leuke recepten voor zijn maar het is mij toch te giftig. Het is hetzelfde stofje dat in de groene delen van aardappel zit, en het is niet goed voor je.
(maar laat je door mij niet weerhouden om groene tomaten chutneys te maken 😊, de een kan er misschien weer beter tegen dan een ander)
En toen ik daar toch in de kas bezig was heb ik meteen alle bakken met zaden meegenomen.
Allerlei beesten hebben daarin gezeten, de hele zomer lang. Zoals een paar slakken, die allemaal hapjes hebben genomen uit alle verpakkingen.
Man wat een bende hebben die slakken ervan gemaakt. Overal lag los zaad.
De zaden zijn uitgezocht, en zitten weer soort bij soort, in nieuwe enveloppen, in het Belangrijke Bruine Kistje. Dat is zoiets als de schatkist van ons huis.
Hoewel de zaden niet alleen maar in dat ene kistje zitten. Ze liggen en staan overal door het hele huis heen. Want we eten ze ook natuurlijk.
En dan, zo eind oktober, komen ook altijd de eerste ongewenste bezoekertjes ons huis weer binnen.
Ik hoorde ze laatst al op zolder, achter het beschot. Ze hebben dan een eikeltje ofzo of iets anders wat rond en klein is, en net als de katjes rennen ze daar achteraan .....
....... rrrrrrrrrrrrrrrrrrt ...... hoor je dan. Je hoort ze rennen en lol maken.
Ik heb het dus over de huismuizen.
Laten zitten? Och een enkel muisje vind ik niet erg. Maar ze planten zich als een gek voort en in no time hebben we er vijftig. En dan honderd. Dus .... sorry ......
We moeten ze wel vangen. Leuk vind ik dit niet. Maar het kan niet anders. Dat heb je nou eenmaal met een oud boerderijtje met kieren en gaatjes in de buitenmuren.
Nog andere gasten? Ja hoor. Velen.
Zoals, deze mevrouw.
Iemand die weet wat het voor een spin is? Ze is vrij groot en heeft twee witte strepen in de lengte over haar lijf. Ik kon het niet vinden op www.
Zij is natuurlijk netjes naar buiten gebracht.
En buiten zijn de dieren in de war. Bella staat vééls te vroeg te loeien om haar prak. Want wat weet zij nou van wintertijd en zomertijd?
Gewoon ..... hongerrrrr!!!!
Oók oktober. In de stralende zon ineens een plensbui. Daar gaat de droge was!
 |
🍎🍎🍎🍎🍎
En tot slot, één van de mooiste dingen van oktober vind ik .... de appels.
Vanmiddag was Editha hier want we hadden een en ander te bespreken, en we hielden ons ondertussen bezig met appels. En dan práát je ook over appels. Over hoe veelzijdig die zijn.
We willen graag méér leren over het vermeerderen en het enten van fruitbomen. En dat dan misschien ook weer doorgeven aan anderen. Want veel mensen denken dat fruitbomen uit de Intratuin fabriek komen. Net zoals sommige kinderen denken dat melk uit de supermarktfabriek komt. En dat spinazie in een plastic zak groeit.
Okee, ik overdrijf.
Maar toch.
Als we de tuincentra niet hadden, hoe kwamen we dan aan onze fruitbomen? Weet jij het?
Ik weet er weinig van, maar dat gaat veranderen! Vandaag hebben we eerst weer een mand appels versneden om ze te drogen, en hebben uit de klokhuizen alle pitjes verzameld. Dat waren er trouwens vrij weinig. Ik verbeeld me dat er 'vroeger' veel meer pitjes in appels zaten.
Je kunt enorm veel met appels. De vrucht, daar heb ik het geeneens over. Wat je daar allemaal mee kan! Maar ook de restanten, daar maak je die zeer gezonde azijn van, in een handomdraai. En de pitjes kun je zaaien.
Als daar een jong boompje uit groeit, kun je er een ander ras appel op enten, die sterke en lekkere vruchten geeft. Hoe dat allemaal moet? We gaan het uitzoeken!
En dan de boom zelf, die is waardevol voor vogels en insecten, vanwege zijn bloesems, en het afgevallen fruit. Ook levert de boom zeer sterk hout, en aan het einde van zijn leven ook nog prima kachelhout.
Wat we alvast hebben uitgezocht is dat de pitjes wekenlang in de koelkast moeten. Om de winter na te bootsen. Daar, in die koude koelkast, krijgen ze hun wortels en kiemen.
De azijn in wording, moet juist niet in de kou. Die moet in de warmte, voor een kick-start!
Doe je mee met appelbomen kweken? Ga dan op zoek naar een paar goeie rijpe appels, maak er bijvoorbeeld een lekkere appeltaart van, en bewaar de zaden. Die laat je drogen op een velletje keukenpapier.
Wordt vervolgd.😉
9 reacties:
Heerlijke foto's, genoten!
Muizen die biologische pindakaas krijgen, geweldig. Hier zijn de katten van slag door de wintertijd, probeer ze te negeren maar dat is lastig wanneer ze luid spinnend naast je hoofd/oor gaan liggen.
Gr. Veronique.
Hoi Corine
Ik heb ook eens een appelboom uit een zaadje opgekweekt maar er kwam geen appel uit die ik opgegeten had. Het waren super kleine appeltjes die eraan kwamen. Waarschijnlijk was die geënt. De appelboom staat er nog steeds en de vogeltjes lusten ze wel en hij ziet er mooi uit. Groetjes Jeanet
Ik dacht dat je met appelpitten wilde appelbomen kreeg en dat je voor een eetbare appel de boom moet enten. Ja ook hier oktoberdrukte om én in huis. Leuke muizenvallen heb je.
Het klopt dat als je zaden van appels plant, dat je dan wilde appelbomen krijgt. Die overigens vaak heel sterk zijn en goed voor insecten enzo.
Maar we willen dit keer dus proberen om een ander ras appels op zo'n onderstammetje te enten. Altijd leuk om iets nieuws te leren! (Vroeger deed iedereen dat.)
Rondom mijn geboortehuis hadden we een griote boomgaard en vrijwel alle appel- en perenbomen waren zaailingen. De eerste bomen moeten al door mijn overgrootvader geplant zijn, want mijn opa wist al niet beter dan dat er veel fruitbomen 'in de hof' stonden. Als er geen eetbare vruchten aan groeiden dan werd de boom alsnog gekapt en het hout verstookt. De meeste zaailingen geven geen vruchten die geschikt, eigenlijk geliefd zijn, voor menselijke consumptie, maar soms is de natuur je vriendelijk gezind en komt er een smakelijke vrucht. In dat geval bleef de appel- of perenboom blijven. De namen van de appels waren dan ook vooral op hun uiterlijk of smaak gebaseerd; 'gele zoeren', blauwlappen, grote paorsen, zijn een paar namen die ik me nog herinner. Die paar bomen die we van een bevriende kweker gekregen hadden, o.a. Yellow Transparant, bleven kleine boompjes en gaven weinig vruchten en waren ook niet echt populair bij ons kinderen. Dit in tegenstelling tot de ook gekregen goudrenetten. Er was een boompje dat flauwzoete, kleine appeltjes produceerde die we geen van allen lustten, en dus altijd aan de koeien en varkens gevoerd werden. Het is voor mij altijd een raadsel gebleven waarom dat boompje omtkomen is aan het haardvuur.
Waar je met enten wel op moet letten is het verschil in 'groeikracht tussen de onderstam en de bovenstam. Je loopt de kans bij een snelgroeiende onderstam, gecombineerd met een langzaam groeiende bovenstam dat er een groot verschil in omvang zichtbaar wordt. Omgekeerd geldt hetzelfde natuurlijk.
Ik heb het zelf eens ervaren met een pruimenboom. De onderstam groeide langzaam en de daarop geënte bovenstam was een snelle groeier. Omdat ik ermee ging 'bonsaien' was het iets minder in het oog springend, maar als je echt een stamboompje wilt, kan dat problemen geven. Nou heb ik gehoord dat zoiets wel te 'verhelpen' was door een 'tussenstam' te gebruiken, maar dat moet ik allemaal nog eens goed nakijken.
Hier ook veel muizen. Had ook eerst de vallen die jij op de foto hebt maar ik had zoveel muizen die er eerst een tijd in bleven leven of waar alleen een poot of staart in klem zat. Dat vond ik ook niks. Heb jij daar geen last van? Ik heb sinds een aantal weken nieuwe plastic vallen van de welkoop en die bevallen me heel goed. Zelfde idee, maar met scherpe tanden, lekker stevig, klappen hard dicht en nóg makkelijker in te stellen zonder gevaar voor je eigen handen. Nu zijn alle muizen in 1 keer dood, als je ze dan toch moet hebben dan liever zo ;)
Hoi Clarien,
Ik lees dat je de zaden in de kas bewaard, maar volgens mij komt dat de houdbaarheid niet ten goede... Ik heb tenminste altijd begrepen dat je ze beter koel en donker kunt bewaren.
Groetjes,
Marjolein.
Klopt Marjolein je hebt gelijk. het is pure luiheid. Ik zaai een groot deel van de gewassen vóór in de kas en laat de zaden daar dan de hele zomer liggen, in de hitte.
Erg dom. :(
Een reactie posten