'Wat voor ladder kan ik het beste kopen?' vroeg ik vorige week aan de schoorsteenveger. Want hij weet natuurlijk alles van ladders. Hij wóónt bijna op een ladder.
'Neem maar een Altrex,' zei hij. 'Die zijn goed en veilig.'
Goed. Een ladder kopen. We hebben hem nodig voor klusjes, zoals de kapschuur schilderen, maar óók voor de tweede zolder. We hebben namelijk twéé zolders in de kapschuur, en maar één trap. En dat is heel onhandig. Steeds maar heen en weer sjouwen met die ene trap.
Maar een tweede houten trap (een mooie) (voor een prikkie😊) hebben we nog niet gevonden, dus voorlopig gaan we voor die zolder een ladder gebruiken.
Ik stond binnen 3 minuten weer buiten. Met ladder en al. Het was de kleinste maar hij leek mij lang zat. We hoeven er niet mee niet naar de schoorsteen. Alleen maar naar de zolder.
En hij moet ook hanteerbaar zijn natuurlijk!
Nou, ik ben er een tijdje zoet mee geweest hoor. Het is toch wel weer een apparaat, zo'n ladder. Er zat ook nog een stabiliteits stang bij (het heet anders geloof ik) en die moest nog gemonteerd worden. Dat is zo'n brede stang die je onderaan de ladder vastmaakt zodat hij stevig staat.
Met zo'n heel handig driehoekig voetje, zodat hij wél kan wiebelen maar niet kan wegschuiven.
Tja .... en omdat ik die zelf moest monteren, is dan dan natuurlijk meteen de zwakke plek. Denk je. Zit het wel goed vast? Heb ik de schroef er niet verkeerd om ingedraaid? En hoe steil moet die ladder staan? Bijna rechtop, of wat schever? Nou het staat allemaal in het boekje gelukkig!
Die onzekerheid, dat komt gewoon omdat je dit soort dingen niet zo vaak doet.
En .... ook nog hoogtevrees hebben. Dat ook nog.
Nou, ladder uitgeschoven, veiligheidspallen vast, tegen de zolder aan, en daar gaan we. Voetje voor voetje. Het is hééééél anders dan die veilige solide houten trap!
adem in adem uit
Gelukkig staan er geruststellende dingen in het boekje. (haha ze zijn zeker wel gewend aan mensen met hoogtevrees bij Altrex?)
Maar het gaat toch niet goed. Als ik boven ben is er ineens te weinig ladder over. Je kan je nergens meer aan vasthouden. Help.
Nou, omlaag maar weer. In het boekje kijken. Oh, je mag niet verder omhoog dan tot de rode tree! En daar was ik al voorbij!! LEVENSGEVAARLIJK!!
💥💥💥😱😱😱
Haha, grapje hoor. Viel wel mee. Een beetje dom, dat wel.
Zoals ze altijd zeggen, van je fouten leer je het meest. Zodoende heb ik al verschrikkelijk veel geleerd hier op de boerderij!
Je moet die ladder dus een stuk verder uittrekken, dan tot de rand van de zolder. Wel een meter er voorbij. Dan heb je goed houvast, ook als je bovenaan bent.
Nou, dat vergeet ik nooit weer! En nu gaat het goed. De ladder staat stevig, de driehoekige voetjes wiebelen gelukkig niet, en er stort ook niks in ofzo.
En toch ......
...... heb ik veel liever een mooie solide houten trap!
Dat loopt veel lekkerder en ziet er veel mooier uit. Nou, we blijven zoeken!
En verder. Kijk, mooi he, bij onze buurtjes! 🌺🌺🌺
Gisteren was een hoek van de Beentjesgraven uitgebaggerd, en vandaag was ik daar als de kippen bij om een kruiwagen vol bagger en groen afval af te voeren. We zijn net twee jutters, Brit en ik.
Het is mooi spul voor in de composthoop. En het Waterschap, eigenaar van die drab, vindt het prima als ik dat meeneem. Hoe méér hoe liever. Ze hebben al eens 8 containers in de paardenbak gestort.
Ik heb weinig compost voor het hele weiland. Vandaag ben ik weer begonnen met bemesten. Als een boer een weiland bemest heeft, dan ziet dat weiland zwart. Als ik het bemest heb, met mijn 2 kuub compost op 90 are, dan is het nét een beetje bespikkeld.
Peper en zout, meer niet.
Maar ik maai ook niet zo vaak, dat scheelt. Eén, of hooguit twéé keer. En een paar keer per jaar gaat er dus een beetje peper en zout over.
Eind van de ochtend, nog een leuk tafereeltje.
Bekkie had een dikke muis gevangen en zat die op te eten. Nou wil Brit zich daar altijd mee bemoeien. Nou ja, afpakken dus. Maar dat mocht niet van mij, want Bekkie krijgt binnenkort kittens, en heeft zelf die muis hard nodig.
Brit blééf kijken. Ik bleef er ook maar bij. Voor de zekerheid.
Je hoort haar zeggen ...
'Eet je hem écht helemaal alleen op Bek?'
'Ik hou ook heel veel van muizen.'
'Je bént al zo dik!'
Nou, koffie erbij, en daar zaten we met z'n drieën. Tot de muis schoon op was. Ja je beleeft wat hoor.
'
Op! Geen kruimel over!
3 reacties:
Prachtige beeld, Clarien, die schoorsteenveger !
Zeker geen verkeerde investering, ook al vind je nog een trap ! Heb ook Altrex, een gewone trapladder.
Leuk tafereeltje, de poes, de muis, de hond én jij.
Lie(f)s.
Een goede vuistregel bij het kopen van een ladder is dat de uitgeschoven lengte tenminste 1 m meer is dan het te overbruggen hoogteverschil. De hoek waaronder de ladder moet staan voor veilig gebruik is 75 Graden. Omdat bijna niemand standaard met een gradenboog rondloopt wordt gemakshalve gezegd dat je een kwart van de hoogte moet nemen. Scherpslijpers zullen zeggen dat de cotangens van 75 graden 0.268 is en je dus die vermenigvuldigingsfactor nemen moet, maar zelfs op het VCA-examen voor operationeel leidinggevenden werd genoegen genomen met een 0.25.
Maar als je die houten trap zo lekker en vooral vertrouwd vond, waarom heb je er niet een tweede bij laten maken of gemaakt. De treden zijn breder en je staat er dus stabieler op en de hoek van 75 graden geldt ook voor dergelijke trappen. Niet dat ik geloof dat je goedkoper uit bent; het zal elkaar nauwelijks in prijs ontlopen, tenzij je erg handig bent en het juiste gereedschap heb, want het is veel repetitiewerk
Wat je compostprobleem aangaat; de afgelopen dagen het ik veel snoeiafval, vooral van de druif, verzameld. Als ik naar mijn familie in het Noorden ga, zal ik het bij je afleveren. Mocht je niet thuis zijn, -de kans is groot dat het in een weekeinde is-, zet ik het wel bij je onder de kap. Het lost je probleem niet op, maar alle beetjes helpen. Dat dacht ook Wang Chin Lee, en hij plaste in de Gele Zee.
Als vrouw zijnde, heb ik ook jaren geleden zelf een trap gemaakt ! Leuk werk, hoor, met hout werken. En ik gebruik hem nog steeds !
Bekkie lust nog geen konijntjes ? Ik had vroeger een poes, die jaagster was. Dan verdween ze in het voorjaar voor een week of twee of soms wel 2 maanden. Dan kwam ze terug met een soort gejammer dat moederpoezen doen, van ik heb wat te eten voor de kittens. De andere katten kwamen gelijk te voorschijn. Dan bracht ze een half konijntje mee. Het lekkerste gedeelte, de kop, had ze dan zelf al opgegeten! Maar de andere twee katten mochten de rest hebben. Het geknaag op de botjes was niet altijd leuk om naar te luisteren.
Een reactie posten