Van links naar rechts.

Soms heb ik het gevoel dat er twee ikken bestaan. De ene, die gewoon de dag doorloopt, en de ander, een soort van Stille Willie, die er achteraan loopt en foto's maakt en af en toe denkt ... tssss ... 't is wat.

Niet dat er nu zulke spectaculaire dingen gebeuren, maar wel véél, de hele tijd. Ik ben blij met die stille fotograaf in mijn kielzog. Dan hoef ik daar zelf niet steeds aan te denken.

Vanmorgen, na de les, was er de inloop, en ook nog de schoonmaakactie in het bos. In groepjes liepen overal kinderen het bos op te ruimen. Zakken vol met rotzooi hadden ze. Er was zelfs een compleet boerenwiel gevonden. Of iemand hield de boel voor de gek. Dat kan ook.

Ik ging tussendoor nog even kijken bij het boompje dat ik volg, je weet wel, dat jonge beukje van vorige week, en zeven jongetjes keken aandachtig mee. Ze gingen toen ook onmiddellijk op zoek naar een beukje voor zichzelf. Het valt mij altijd op hoeveel aandacht kinderen voor natuur hebben, als je ze er maar even op wijst.

Er waren broodjes met ham en met kaas, frisdrank en koffie, allemaal perfect geregeld door Jaap. En dat was dan weer dat. We lieten een mooi opgeruimd en schoon bos achter!

Na de lunch ging ik veevoer halen, bij Massier, in Nieuwleusen.

Nou hebben ze daar ook een molen, en die is altijd open op zaterdag. Maar je kent het vast wel, zaterdag, altijd haast, en dus heb je nooit tijd voor die molen.

Maar vandaag liepen Stille Willie en ik toch maar es binnen. Gewoon. Even kijken.

Er was geen kip in de molen.

Dus, dan loop je door. Een trap op. Nergens staat 'verboden toegang'. En het is echt een hele mooie molen. Op de eerste verdieping is zelfs een complete boekenwinkel!

Maar ook daar, niemand.

Het lijkt erop dat je er wel in mag. Op eigen risico. Hoezo risico? Gaan hier ineens wieken draaien en grote raderen bewegen? Of vallen er ineens duizenden kilo's graan omlaag?

Voorlopig is het hier nog steeds heel stil. Kom, we gaan nog een trapje verder.

De volgende verdieping heeft een tentoonstelling van schilderijen van molens. Ook weer erg mooi.

Hallo? Iemand aanwezig?

Volgende trap.

 

 


En daar is een deur, naar buiten. En dan kijk je helemaal over de velden en weiden heen. Mooi!! Er is een balkon helemaal rondom de molen, en ja hoor, daar is iemand!

Twéé iemanden zelfs. Twee vrijwilligers van de molenaarsvereniging. Echte molenaars zijn het. Een jonge en een iets oudere.

'Hallo. Ik ben maar gewoon doorgelopen.' zeg ik
'Ja hoor dat mag. Je bent de eerste gast vandaag. Wil je een rondleiding?'

Ja dat wil ik wel.

En ik ben er meer dan een uur geweest. Ze waren net bezig om de wieken startklaar te maken. Er werden zeilen langs gespannen, en houten platen vastgemaakt, en dan kan zo'n wiek genoeg wind vangen om te gaan draaien.

Die vier grote wieken, in de volle wind, geven héél veel kracht! Genoeg kracht, om dat enorm harde graan fijn te malen tussen zware joekels van molenstenen. Prachtig om te zien!

De molenaar en ik zijn helemaal in de nok geweest. Er was steeds nóg een trap en nóg een trap, ze gingen steil omhoog. En toen was je onder de balken, en kon door een luik alles zien. Je zat achter het centrum van de wieken.

Het is weer een wereld op zich.

Alleen al al die verschillende soorten hout, waar al die raderen en omhulsels mee gemaakt zijn. Eiken en vurenhout en iepenhout en wilgenhout en grove dennenhout. Allemaal een eigen functie.

'Soms moeten we de wieken stilzetten,' zei de molenaar. 'Als er ineens harde wind komt, want dan gaat het te hard.'

'En hoe gaat dat dat? Waar zit de rem?'

Nou dat liep hij zien. Buiten op het balkon zit een roer (ik vond de molenaar net een schipper zoals hij aan dat roer stond, en met al die zeilen) en dat roer zit weer aan allerlei verbindingen vast en uiteindelijk klemmen er remblokken het grote rad vast, waar de wieken aan zitten. Dat remt af, en dan stoppen de wieken met draaien.

Net als die kleine remblokjes die aan je fiets zitten. Alleen zijn deze wat groter. Ze zijn wel honderd kilo, schat ik.

Fascinerend, zo'n molen ....

Thuis stonden er ook fietsen in de schuur. Van Pieter en Sascha. Ze waren op bezoek, en hadden de fietsen meegenomen om een eindje te fietsen door onze mooie buurt.

Ja zo'n mooie omgeving als bij ons in Punthorst heb je in het Gooi niet. 😊😜

Samen eten, en de laatste nieuwtjes uit Bussum horen. Een leuk slot van de zaterdag!

Kijk en voor dat roosteren, daarvoor moet je dus echt die Rode Raja hebben! 😊

Linksaf en rechtsaf geweest deze week, en nu weer gewoon thuis. En volgende week lijkt het erop dat er wat minder afspraken en uitstapjes zijn, dus, dan echt even serieus met die tuin aan de gang!

Ciao! Tot maandag!