Paardenstal opruimen.

De Paardenstal ..... dat was het ooit. Met boxen en een mestkuil en alles. Dit gebouwtje. Maar nu is het allang geen paardenstal meer. Het is een gastenhuisje geworden, met een kantoor erin.

Maar het heet nog steeds Paardenstal. Omdat niemand er ooit aan dacht om het anders te noemen. En nu zijn we aan de naam gewend.

Het is er wel een troep op het moment. Omdat we de laatste tijd niet zoveel gasten hadden is de Paardenstal een opbergplek geworden. Er staan allemaal dozen en rommel. Veel kan weg.

Maarrrrr .... het voornemen was om niet meer zoveel spullen weg te doen. Daarom staan ze hier ook nog steeds. Maar wat moet je er dan mee? Er zijn veel winterjassen, van de kinderen nog, en van ons, die niemand meer draagt. Al jaren bewaar ik die jassen. En er zijn dozen uit Lauwersoog, zeilspullen en boeken en borden en kopjes.

En er staan nog kratten met pompoenen. Kom, die ruimen we als eerste op.

 

Er zijn een paar pompoenen verrot. Maar de meesten zijn nog intact.

We eten ze nog wel op hoor. Pompoensoep is ook in april nog lekker. En geraspt kun je pompoen overal doorheen doen. Echt, overal.

Dan de dozen met stoffen. De laatste jaren krijg ik heel veel stoffen. Vanweg het tassenteam, en vanwege de rugzakjes voor Edukans. Veel stoffen zijn opgebruikt, en veel zijn weer doorgegeven.

Hier in de gang staan nog een paar dozen met hele mooie stoffen. Van Corrie. Nieuwe lappen, restanten van kindergordijnen, van een atelier. Daar zijn al heel veel rugzakken van gemaakt en nog steeds is er veel over. Een deel van de stoffen is bestemd voor Tassenteam Bussum.

En één doos .....

..... hou ik zelf.

Want misschien moeten er ooit box matrasjes van gemaakt worden, en slaapzakjes en speelgoedzakken en andere leuke dingen. Ooit. 😊

Die dozen gaan allemaal in een kast op zolder. Niks gaat weg.

Dan de rest. In de keuken staan al die dingen uit Lauwersoog. Ook die gaan naar de zolder. Zeilspullen, en een tentje, en schaatsen en verdeelstekkers. Oja, en ook de rattenkisten zijn er nog, en stapels en stapels lege plastic fruitdoosjes.

Als je het allemaal uitzoekt en sorteert lijkt het meteen al weer veel minder. En dan is het geen troep meer maar zijn het weer bruikbare spullen. De fruitdoosjes gaan naar de schuur. Hartstikke handig.  Wie weet hebben we dit jaar wél een grote aardbei oogst. (vorig jaar had ik van de 100 doosje er 6 nodig 😄)

En de rattenkisten bewaar ik ook. Ook al hebben we er nog nooit één rat in gevangen. Alle ratten zijn inmiddels uit zichzelf verdwenen.

Maar je weet maar nooit. Ze gaan ook in de schuur.

En dan het 'Kippenkamertje' opruimen. Het favoriete logeerkamertje. Het is zo klein het is net een bedstee.

Zo. Nu kun je hier met goed fatsoen weer zitten en koffiedrinken.

Ik laat je tussendoor even het teeltplan zien, waar ik de laatste weken aldoor over aan het denken ben. Ik wilde de moestuin verdubbelen. Van 600 naar 1200 vierkante meter. Omdat we zoveel voer nodig hebben voor de koeien.

Maar het gaat toch niet door. Ik ga dat gewoon niet redden, in mijn eentje, zonder machines. Dat wordt dikke stress deze zomer. Zo'n dubbele tuin.

Ik was al van 12 vakken terug naar 8, en nu streep ik nog twee weg.

Het moet anders.

Misschien gaat Bonnie in november weg. Als Bella dan tenminste wél drachtig is. Dan kan Bonnie niet meer blijven, want we hebben niet genoeg land voor drie koeien. En dan hebben we in de winter dus maar één koe te voeren. Dus is 1500 kilo groenten genoeg. En dat kan van de huidige moestuin, plus in een deel van de paardenbak. Als alles een beetje opschuift.

Nou, zo zit je dan te plannen en te denken. Het zal wel weer anders lopen, maar dat zien we dan wel weer.

Uiteindelijk was er toch iets wat weg ging. Acht winterjassen, sommigen wel dertig jaar oud, en een tas met effen stoffen. Beige.

Maar, wat denk je? De jassen waren welkom bij de Kringloop, maar de stoffen .... mocht ik in de container gooien.

'Echt? Het zijn goeie stoffen hoor, nieuw!'
'Sorry mevrouw, ik vind het ook zonde, maar we verkopen het niet. Effen spul. Gooi maar weg.'

Nou, toen heb ik ze maar weer mee naar huis genomen. Terug naar de zolder. Dan bedenken we er wel iets mee. Tafelkleden, of spreien, ofzo.

 

In het bos waren weer mooie kunstwerken te zien!

En kijk .... een leeftijdsgenoot!!

Leuk hoor, we zijn bijna in hetzelfde jaar geboren, deze boom en ik. En aan de boom kan je goed zien wat goede en wat slechte jaren waren. Haha bij de boom zijn het kringen, bij mij rimpels en lijntjes en vlekjes en grijze haren!

Maar goed, ik leef nog, deze boom niet meer, dus.

En zo begon hij. Ooit. Rond 1964.