Het is maart. En dat is wel duidelijk ook. We gaan met volle kracht vooruit, op alle fronten!
De laatste dagen voelden als een achtbaan. Man man, alles komt en alles gebeurt tegelijk, lijkt het wel. En grappig .... óók de kippen doen mee. Die gaan ook met volle kracht vooruit. In de winter vond ik zo drie tot vier eitjes daags, maar nu zijn ze echt op stoom gekomen.
Wat we ermee doen? Nou, cakes bakken, bijvoorbeeld. Ken je de zeer simpele citruscake?
Ik maakte beslag voor drie cakes. Daar gingen vierentwintig eitjes in. Het zijn kleine eitjes he? Twee tellen voor één, zeg maar. Verder twee pakjes boter, een kopje olie, 600 gram bloem, en een kop gemalen rogge, 600 gram suiker, een eetlepel baksoda, en een snuf zout.
Suiker, boter en eieren mixen, en op het laatst het meel, met daarin geroerd zout en baksoda, erdoor scheppen.
En toen heb ik wat citrusvruchten gepureerd. Gewoon. Met schil en al. De hele vruchten dus. Voor drie cakes nam ik drie vruchten. Die puree gaat dan door het cake beslag.
Simpeler kan niet. Heerlijke smeuïge cakes krijg je. Ze gingen in helften in de vriezer.
En nu de rest van de eieren nog. 😊
Nog even terug naar zaterdag. We hadden een familie-uitstapje. En we aten bij Weeva, in Groningen. Dat is een bijzonder restaurant.
Niet alleen vanwege het lekkere eten en het enorm grote mooie pand, maar vooral vanwege het verleden van dit restaurant. Het was ooit een .....
Woon En Eethuis Voor Allen .... WEEVA
.... waar je terecht kon voor een krachtige en voedzame maaltijd, voor weinig geld, en waar je ook kon slapen voor een habbekrats. Een volksgaarkeuken was het, met daarbij vele kleine slaapkamertjes en slaapzalen.
Leuk toch? Het bestaat nog steeds. Lekker eten hoor. Maar nu wel voor 'gewone' prijzen. Dat wel. Weeva is nog steeds een instituut met een sociaal karakter, wat bijvoorbeeld blijkt uit het sponsoren van de organisatie Quiet, in Groningen.
Ga er gerust es eten. Ik kan het van harte aanbevelen.
Ik neem je verder niet mee die hele achtbaan door. Je zou er maar draaierig van worden. Nee hoor, we fast-forwarden naar vandaag.
Vandaag ..... was weer een gewone dag.
Die óók begon, met krachtig en voedzaam eten. Een dikke pap van mais en rogge. Daar kan je de hele ochtend op vooruit. Er gaat meestal ook wat fruit door, dit keer waren dat aardbeien uit de vriezer. Het zijn alweer bijna de laatsten, we hadden vorig jaar helaas een matige aardbei oogst.
Na het ontbijt ben ik mest gaan verzamelen van de koeien. We hebben de koeien vanwege de mest. Omdat biologische mest niet makkelijk te krijgen is.
De meeste biologische boeren uit de omgeving gebruiken die mest zelf, voor op hun land. Grappig hoe waardevol zoiets kan zijn. Terwijl er zoveel gedoe is vanwege mest.
Of we onze koeien ook voor zuivel of vlees gaan houden, dat moet de toekomst uitwijzen. Op dit moment kan ik me nog niet voorstellen dat we onze eigen dieren gaan opeten. Je zorgt voor ze, ze zijn van je afhankelijk, en je gaat je eraan hechten.
Toch moet je wel nuchter blijven. Het zijn géén huisdieren.
Van 't weekend heb ik wat telefoonnummers van veehandelaren opgezocht. Want ik dacht, dat we Bonnie moesten verkopen.
Zoals je misschien herinnert, is Bella, haar moeder, zes maanden geleden geïnsemineerd. Een koe moet de laatste paar maanden van haar zwangerschap 'droog staan', dan mag er dus geen kalf meer bij haar drinken. Haar melk droogt dan in, en als ze bevalt, krijgt het pasgeboren kalf dikke melk, de biest, te drinken.
Dat heeft dat pasgeboren kalfje nodig, om te overleven.
En ik kreeg Bonnie maar niet van de speen af, dus dan moet ik haar maar verkopen, dacht ik.
Maandag kam de veearts.
Hij had van te voren gevraagd of ik Bella aan het hek wilde vastmaken. Ze had het tuigje al om, en ik had haar aan een lange ketting gelegd, zodat ze nog hooi van de grond kon eten.
En gelukkig kwam overbuurman ook, die het busje van de veearts had zien staan, en hield Bella vast, want ze had dus véél teveel bewegingsruimte. Wist ik weer niet natuurlijk. De veearts onderzocht haar en zei meteen .... ze is niet drachtig!
'Dat is pech.' zei overbuurman.
'Dat is geluk,' dacht ik, want ik wilde Bonnie helemaal niet verkopen.
😍😍😍
Voor lunch ... hadden we vegetarische burgers. Uit de vriezer. (Lang leve de vriezer.) Ze zijn gemaakt van rogge, groenten, groentenzout, wat kaas, en eieren.
De groenten en de burgers hierboven, het komt allemaal van het land. Het leven van de zelfvoorziener is zo gek nog niet hoor! Het is echt niet alleen maar bonen en kool in de winter! 😊
Na de lunch wandelen. En ...
......... YESSIR!!
Ik ben begonnen met zaaien en poten! De eerste rijen uien en wortelen zitten erin.
Mooi moment is dat altijd!
En dan ook nog maar even, de laatste maaltijd van vanavond. Niet dat hij er nou zo 'Jamie' uitziet, maar ook weer ... puur eigen teelt!
Salade met gekookte eitjes en gebakken aardappels.
Al die lekkere maaltijden zijn een enorme inspiratie voor al dat werk dat ons de komende maanden weer boven het hoofd hangt. Dat werk dat vandaag weer begonnen is!
Full Steam Ahead!
En er kwam óók nog een pakketje ... van een hele aardige en spontane bloglezeres.
Maar dat komt morgen.
3 reacties:
Leuke naam, of eigenlijk de afkorting, voor een eethuis/hotel; WEEVA. Het verhaal erachter maakt het helemaal bijzonder.
Als zestienjarige heb ik tijdens een trektocht in een Arnhems hotel geslapen met de naam HOVI. Er werd me verteld dat het de afkorting was van Hotel Voor Iedereen.
Toen ik 6 jaar later in Arnhem op kamers ging wonen, heb ik het hotel weer opgezocht en het bleek geen hotel meer te zijn, maar een snackbar met als specialiteit kipproducten. Heb smakelijke herinneringen aan hun verrukkelijke bereide kippenlevertjes.
Wat WEEVA meteen voor me in nam was de getoonde menukaart; In welk restaurant kun je nog hachee krijgen. Voor mijn werk was ik soms jarenlang door-de-weeks in een hotel en dan wordt je het hoteleten gauw zat. Als je geluk had kwam je terecht in een hotel die veel vakantiegangers huisvestte, want dan had je vaak ook een dagschotel van gewoon aardappels-groente-vlees en een toetje, maar veel vaker was je aangewezen op de menukaart. En ik kan je verzekeren dat na een paar weken je de patatjes en gebakken aardappeltjes je de neus uitkomen. Je begint dan bijna te verlangen naar aangebrande aardappelen en een gehaktbal. Heb wel eens een kok gevraagd waarom hij nooit stamppot serveerde. Dat zou een leuke afwisseling zijn van de biefstukjes, karbonaden, schnitzels en de hooguit twee vissoorten. Daar wordt zelden naar gevraagd was het antwoord. Waarschijnlijk alleen door gasten die lange tijd in een hotel verblijven, lijkt me. Wat ik wel weer sympathiek vond van hem, was dat hij een keer hutspot had gemaakt, voor het personeel bleek achteraf- en voor mij een portie had bewaard. Ik heb het maar beschouwd als het voorrecht voor de vast gast.
hahaha Ingedroogde melk wordt biest???? Waar komt die wijsheid vandaan?
Die cakes zien er verrukkelijk uit, Clarien !
Leuke familie-uitstap !
Blij dat Bonnie bij jullie kan blijven.
Mijn uitjes zitten ook in de grond.
Lie(f)s.
Een reactie posten