Achter de bibs van Brit.

Drie keer per dag wandel ik met Brit. Meestal nemen we hetzelfde rondje, om het weiland heen, en dan door de waterbergingen. Zo'n anderhalve kilometer, is dat rondje.

Naar alle vier de windstreken zie je enorme wolkenluchten. Elke keer zijn ze anders.

Maar recht vóór mij, zie ik al die tijd de bibs van Brit. Een mooie stevige bibs heeft ze, met sterke bilspieren. En een staart die als een krul de lucht in steekt, met een witte punt. Net een groot vraagteken is het.

Héél soms loopt ze een eindje achter mij. Dat is het enige moment waarop ik een selfie van ons kan maken. Het duurt maar heel even, want ze haalt me altijd snel weer in en wil het liefst voorop lopen.



 

We hadden veel te doen vandaag. Op het weiland moesten we egaliseren. Er zijn veel molshopen, en er zijn ook veel kuilen. Van Brit.

Nou, één plus één is twee. De aarde van de hopen ging in die kuilen.

Problem Solved! Hahaha ben ik even blij dat we maar één weiland hebben en niet 60 bunder ofzo.

En tussen de zon door kwamen steeds dikke buien. Gelukkig is er het geitenstalletje, waar nog mooi schoon stro in lag. Daar hebben we heel wat buitjes zitten schuilen. Jammer alleen dat ze er geen  cappuccino serveren.

Ook moesten de graanveldjes gewied worden. Het graan is met de hand gezaaid, en ik heb het niet dik genoeg gezaaid. Daardoor zijn er open ruimtes, en dus plek voor onkruid. Met een heel dun schoffeltje heb ik tussen de rijen geschoffeld.

Ook hier weer, het zijn maar kleine veldjes gelukkig, van 100 vierkante meter, en geen hectares en hectares. Je kan het gewoon met de hand doen. 

Kleinschalig, kringloop, zelfvoorzienend zijn, het kan best hoor.

Maar je moet niet bang zijn voor een beetje werk. Dan heb je een mooi bestaan. Met schitterende vergezichten.