's Ochtends.
Broek en trui en jas aan over de pyama, en naar de dieren. Bekkie zit allang te wachten.
'Waar blééf je?'
'Ik sliep nog.'
'Pffff .... wie sláápt er nou, 's nachts.'
Na een tijdje hebben alle dieren hun natje en droogje. Overal wordt tevreden gepikt en gemunchd (dat geluid wat koeien maken die wortels fijnmalen) en de zon komt ook net op.
En het is koud! In de kas staat de thermometer op min 3.2. Onee! De pootaardappels!!
Ik heb even een noodkacheltje gemaakt. Hopelijk is het niet te laat.
Ken je het? Het is gewoon een stenen bloempot, omgekeerd, op een paar brandende wachine lichtjes. Dat zet je op een stenen bord, of, als je net als ik géén stenen bord hebt, dan zet je het bijvoorbeeld in een zinken teil.
Die stenen bloempot wordt heel warm, en dat straalt uit, als een soort kachel. Dat kan zo'n kas wel 5 graden warmer maken.
 |
Dat scheelt veel heen en weer gesjouw met de kisten pootaardappels.
En daarna moest ik naar een afspraak met iemand die aan de Prinses Beatrixlaan woonde. Dacht ik. Dus ik reed helemaal verkeerd, want ze woonde aan de Prinses Beatrixstraat!! Dan is zo'n navigatiesysteem echt pet hoor.
Wat ook scheelde was dat ik nog geen koffie had gehad, anders merk je zoiets. Hee, we gaan naar Nieuwleusen, en ze woonde toch in Staphorst?
Haha, oliedom weer. Maar het kwam goed!
Na de lunch. Spitten spitten. Paul kwam es kijken met Brit.
'Je doet het helemaal fout met je rug.' zei hij.
'Hoezo??'
'Je moet door je benen buigen. Jij buigt je rug steeds.'
Tja. Klopt. Na een tijdje ga je slordig worden. Steeds maar weer door je knieën buigen .... sjonge wat een gedoe ..... dit gaat veel sneller.
Maar mocht je ook gaan spitten, kijk maar even mee hoe het dus niet moet.
 |
Ach. Pffft. Pompom.
En weer wat later op de middag, we zaten net aan de koffie van half vier, en ik hoorde Bella loeien. Ik dacht, wacht maar even hoor, je krijgt zó over een half uur je eten.
Ze loeit wel meer. Er is dan meestal niks. Maar dit keer dus wel. Och .... die arme Bella, kijk es wat er was gebeurd .....
Hahahahahaha .... onee .... mag je niet om lachen! Maar sorry hoor ... het was zó'n maf gezicht!! En echt, ze zag er vrolijk uit. Niks aan het handje. Ze had er geen pijn van en was er al aan gewend denk ik. Ik moet nu weer lachen als ik het zie!
Gewoon. Een stoel aan mijn hoofd. Nou en?
Haha wat maf. Hoe verzin je het. Je beleeft wat met die dieren hoor! Elke dag is er wel wat!
En natuurlijk heb ik haar meteen verlost, na de foto dan, en daar liep ze weer parmantig heen. De stal in, met Bonnie erachteraan.
En daar zakt de zon alweer. Wat is zo'n dag toch snel voorbij. Mooi, de magnolia met haar dikke knoppen. Hoe lang zal het duren voordat die openbarsten?
In de schemering nog een laatste klus. Ik heb een grote krat gevuld met verse mollen-aarde. Oja iemand vroeg laatst in de reacties wat dat is. Mollen-aarde. Dat is dus gewoon de aarde uit een molshoop. Die is mooi schoon en rul en daarom geschikt om te gebruiken als zaai-aarde.
Ik heb een grote bak vol geschept. B&B stonden er naar te kijken.
Je schept het topje van de mollenhoop eraf en dat gebruik je. Daarna spreid je de rest van de mollenhoop voorzichtig uit. Zonder de gang van de mol kapot te maken. Want anders maakt hij steeds nieuwe bulten, en dat hoeft nou ook weer niet.
Daarna nog wat potjes gezocht, en wat naambordjes.
Waar we dat morgen allemaal voor gaan gebruiken? Nou, als je een trouw lezer bent hier kun je dat misschien wel gokken?
Brit staat al op de uitkijk als ik thuiskom.
Heel aandoenlijk .... alsof ze zich zorgen maakt waar of ik blijf .... maar het is meer vanwege het bot dat ze 's avonds krijgt. 😊
En dit was onderdeel van het avondeten. Herken je het? Het lijkt wel een coloradokever ....
Maar het zijn de zonnebloem-plantjes. We hebben ze vanavond allemaal opgegeten, op de pizza's. Er zaten wel hier en daar van die dopjes van de zaden nog aan. Daar moeten we nog wat op verzinnen.
En Paul zei, 'Je staat in de krant!'
Het was waar. In meerdere kranten zelfs. Ik vind dat nog wel spannend, want soms kunnen je woorden worden verdraaid of accenten verkeerd gelegd. Maar we hadden geluk, het waren goeie verslaggevers, die de essentie van het verhaal goed hebben weergegeven!
Top gedaan!
Hahahahahaha .... onee .... mag je niet om lachen! Maar sorry hoor ... het was zó'n maf gezicht!! En echt, ze zag er vrolijk uit. Niks aan het handje. Ze had er geen pijn van en was er al aan gewend denk ik. Ik moet nu weer lachen als ik het zie!
Gewoon. Een stoel aan mijn hoofd. Nou en?
Haha wat maf. Hoe verzin je het. Je beleeft wat met die dieren hoor! Elke dag is er wel wat!
En natuurlijk heb ik haar meteen verlost, na de foto dan, en daar liep ze weer parmantig heen. De stal in, met Bonnie erachteraan.
En daar zakt de zon alweer. Wat is zo'n dag toch snel voorbij. Mooi, de magnolia met haar dikke knoppen. Hoe lang zal het duren voordat die openbarsten?
In de schemering nog een laatste klus. Ik heb een grote krat gevuld met verse mollen-aarde. Oja iemand vroeg laatst in de reacties wat dat is. Mollen-aarde. Dat is dus gewoon de aarde uit een molshoop. Die is mooi schoon en rul en daarom geschikt om te gebruiken als zaai-aarde.
Ik heb een grote bak vol geschept. B&B stonden er naar te kijken.
Je schept het topje van de mollenhoop eraf en dat gebruik je. Daarna spreid je de rest van de mollenhoop voorzichtig uit. Zonder de gang van de mol kapot te maken. Want anders maakt hij steeds nieuwe bulten, en dat hoeft nou ook weer niet.
Daarna nog wat potjes gezocht, en wat naambordjes.
Waar we dat morgen allemaal voor gaan gebruiken? Nou, als je een trouw lezer bent hier kun je dat misschien wel gokken?
Brit staat al op de uitkijk als ik thuiskom.
Heel aandoenlijk .... alsof ze zich zorgen maakt waar of ik blijf .... maar het is meer vanwege het bot dat ze 's avonds krijgt. 😊
En dit was onderdeel van het avondeten. Herken je het? Het lijkt wel een coloradokever ....
Maar het zijn de zonnebloem-plantjes. We hebben ze vanavond allemaal opgegeten, op de pizza's. Er zaten wel hier en daar van die dopjes van de zaden nog aan. Daar moeten we nog wat op verzinnen.
En Paul zei, 'Je staat in de krant!'
Het was waar. In meerdere kranten zelfs. Ik vind dat nog wel spannend, want soms kunnen je woorden worden verdraaid of accenten verkeerd gelegd. Maar we hadden geluk, het waren goeie verslaggevers, die de essentie van het verhaal goed hebben weergegeven!
Top gedaan!
6 reacties:
Wat een verha(a)l(en) weer, Clarien !
Dat noodkacheltje kende ik niet, weer bijgeleerd.
Je aardappelen lagen niet constant onder het vriespunt hé, heel even maar. Die redden 't wel.
Lie(f)s.
Klopt er is altijd wat met de dieren. haha... Toch wel n grappig gezicht. Je moet het zelf weten maar zou je die riem niet es van haar kop moeten halen? Het groeit bijna altijd in of gaat ontsteken. Fijn weekend en geniet van het mooie weer!
Nog even een vraag over het kiemen van de zonnebloempitten. Is het soort van belang, of maakt het niet uit, van welke soort je de kiemplantjes laat groeien? Gr. Mieke R
Er zit veel beweging in de dag pfff... en dan is ie zo om. Heerlijk verhaal!
Mieke ik denk wel dat het soort van belang is. In het fimpje op youtube zeggen ze dat je die zwarte pitjes moet hebben. Ik gebruik gewoon de zaden die ik heb, en we merken dan vanzelf wel welke het beste resultaat geven.
Hahaha, de foto van moeder koe made my day :)
Een reactie posten