Het liefst was ik om zeven uur meteen begonnen.
Maar ja het leven bestaat niet alleen maar uit hooien (hoewel dat wel zo lijkt deze dagen)(echt waar iedereen hier in de buurt is aan het hooien!)
Er moesten ook boodschappen komen, wassen gedraaid, een dochter kwam thuis, er was een Pilates les.
En we kregen bezoek! Joost en Grace kwamen langs en ze hadden Lenie bij zich!
Joost is zelf ook van boeren afkomst, en zijn handen jeukten om mij even te helpen bij dat hooi opruimen. Haha nee hoor Joost. We gaan koffiedrinken en soep eten en kletsen! 😊
Voor Lenie heb ik groot respect. Ze is 85 jaar. En ze heeft erg veel meegemaakt in haar leven, verdriet met de kinderen, ziekte, pijn, en andere tegenspoed. Maar haar gezicht straalt altijd en ze is haast altijd blij. Blij voor anderen. Of blijmoedig, is meer het woord.
Haar motto is .. 't komt goed. Ook in al haar eigen tegenslag bleef ze dat altijd zeggen.
Ooit heb ik daar met haar lang over gesproken.
'Lenie .... maar het is toch niet allemaal 'goedgekomen' in jouw leven?'
'Nee maar daar gaat het niet om. Het gaat erom dat datgene wat er gebeurt, dat je dat accepteert. Dat je dat goed vindt. Dan kan je altijd zeggen .... 't komt goed.'
Dat gesprek is mij altijd bijgebleven en geeft mij ook moed, bij tegenslag. Die paar woorden.
Gezellig was het. En maar goed ook, dat ze kwamen. Want alleen maar in dat hooi zitten is ook niks.
Vanmiddag gingen we. Ik had het geluk dat Paul en Marlieke meegingen, spontaan, om een handje te helpen met het hooi bergen.
'Hoe ga je het eigenlijk doen?' vroeg Paul.
'Nou gewoon, alles in big bags proppen.'
'Dat hele weiland? Je bent gek!' zei hij.
Lief is dat. Ze verklaren je voor gek, maar dan toch helpen. Ik verklaarde mijzelf ook wel voor gek. En genant was het ook. Wij daar als een paar suffe westerlingen aan het hooi in zakken proppen, bos voor bos, terwijl overal om ons heen de trekkers snorden en de weilanden binnen een half uurtje waren leeg geruimd.
Genant .... die gekke Bussumers!
Maar ja veel keus was er niet.
En ik dacht steeds aan de woorden van Lenie .... 't komt goed. Dus, gewoon maar doorgaan met proppen! Paul en Liek gingen nog extra zakken halen, want we hadden veel te weinig. Kwamen terug met ijs en cola. En zakken.
En kijk nou daar komt overbuurman aan, die komt een handje helpen. Met de trekker en zo'n hefding voorop, daarmee kan je in één keer een halve baan hooi opscheppen. Hij heeft zeker een kuub of vijf naar ons huis gebracht. Top!!
(ik denk dat hij ons gepruts niet meer kon aanzien ..... 😅)
Nou ..... je ziet het he? De laatste zakken worden afgevoerd.
Om zes uur lag alles onder de kap! Ruim tien kuub aangestampt hooi, in zakken, en een deel als los hooi erachter. Dat moeten we nog in zakken stoppen. Nu alleen nog maar een plek zoeken en de big bags opstapelen.
Kurkdroog knapperig hooi. Dat lekker ruikt ... naar hooi. Er zit nog wel stof in maar niet meer zoveel.
En wat we eigenlijk moeten met al dat hooi? Ja, dat is weer een nieuw verhaal. Voor een volgende keer :D
Nu genoeg hoor, over hooi! Ik kan geen spriet meer zien. Nu weer terug ... naar de tuin.
De wijze woorden van Lenie kwamen uit vandaag. Maar misschien, als het allemaal niet gelukt was, was dat ook wel weer ergens goed voor geweest.
't Komt goed!
Een heel mooi levensmotto.
Ik wens je een mooi weekend.
6 reacties:
Wat een prachtig en wijs mens jullie Lenie, ik hou ervan
Fijne zondag
X Es
Wat een mooie inspirerende blog weer......
Fijne zondag !
Zo ken ik het hooien ook nog uit de jaren ´50. Eerst maaien met de maaibalk; al een hele verbetering ten opzichte van de zeis die nog gewoon was in mijn opa´s tijd. Als het weer bestendig was, zoals nu, werd het gras nog dezelfde dag gekeerd, of anders een dag later. We hadden daarvoor een zogenaamde vorkjesschudder. Als het droog was, werd het in oppers gezet om het zo spoedig mogelijk binnen te halen. Eerst op een wagen laden en thuis weer afladen. het was gewoon om alle hooi binnenshuis op te slaan. Hooibergen en -schelven kenden we niet. In het hele dorp was er zegge en schrijve 1 boer die zijn hooi buitenshuis optaste.
Je zult begrijpen dat de boeren er kien op waren dat het hooi kurkdroog was voor het binnengehaald werd. Hooibroei was een waar schrikbeeld voor iedere boer.
Van mijn grootvader ken ik de weerspreuk "een dwirrel oet het oosten, zal de heuier troosten. Maor een dwirrel oet het westen, giet de heuier pesten" Een 'dwirrel' is het best te omschrijven als een aangenaam zachte bries.
Nou er was de hele week een goeie 'dwirrel oet het oosten' dus dat zit wel goed. :))
Is er geen gebaar voor hooibroei als dat hooi zo op elkaar geperst is in die plastic zakken of een explosie door stofophoping in het hooi?
@Anoniem, een stofexplosie door zand in het hooi lijkt me zeer onwaarschijnlijk. Als ik me goed herinner heb je voor een stofexplosie een behoorlijke hoeveelheid fijn materiaal nodig en ook nog eens van en dichte pakking. Bijvoorbeeld meelsilo's, cementsilo's bij een betoncentrale etc. Al heb ik ook wel eens gehoord van een stofexplosie bij een graansilo.
En wat de hooibroei aangaat; de big-bags zijn aan de bovenkant open en hoe dicht je hooi ook perst, er blijft altijd voldoende ruimte over dat eventueel vocht nog kan ontsnappen via 'natuurlijke' ventilatie. Zo groot zijn die big bags nou ook weer niet, ondanks dat ze een inhoud hebben van 1000 liter en het hooi is er handmatig ingepropt. Voorwaarde is wel dat het hooi minimaal vocht bevaT, dus optimaal droog is, maar het was met het weer van de afgelopen dagen bijna niet mogelijk om nog vochtig hooi binnen te halen. De 'dwirrel oet het oosten' van mijn opa was voluit aanwezig.
Een reactie posten