Is het echt alweer één heel jaar geleden?
Pasen 2017 ... ons eerste grote familiefeest hier te Punthorst. Met dat mooie paasvuur, de accordeonist, en schuilen in de geitenstal, lekker warm bij de schapen, wegens knetterharde buien af en toe.
En nu ... Pasen 2018 .... is ook alweer achter de rug.
Pasen.
Voorjaar. Warm vuur. Familie. Nieuw begin.
Met twaalf man aan tafel. Het kon nét. En wat was ik blij met alle weckpotten en met de vriezer, toen iedereen bleef eten. Stoofperen, boontjes, bietjes, stoofvlees en worst en aardappelpuree.
Zo komen we mooi door de voorraad heen, vlak voor het nieuwe groeiseizoen op de tuin losbarst!
En eieren .... stápels eieren zijn er weggewerkt. Het zijn wel kleine eitjes natuurlijk ... van onze krielkipjes. Maar die kipjes zijn heel wat mans!
Vanmorgen kwamen ze me al tegemoet, waar of ik blééf, met hun eten. Tja ik was wat laat ...
.... en zie je op die onderste foto Pino??
Hij mag al meedoen met de groten!! Hij loopt gewoon tussen alle hanen en hennen door en scharrelt nu zelf zijn kostje bij elkaar. Niks geen pap meer voor Pino! Ha, wat een stoer kuiken is hij!
En verder .... heb ik haast haast. Er moet zoveel gebeuren ineens.
Vandaag zijn de tomaten opgepot (in een groter potje gezet, met een stokje om tegen aan te groeien). En ze kregen wat mestwater, omdat tomaten nou eenmaal ontzettende vreters zijn.
Ook is er weer veel gespit. En zijn de al-der-laatste bomen geplant. En zijn de doperwten gezaaid.
En en en.
Ik werd moe van mijzelf.
Toen ik de was van de lijnen haalde bulderde ineens de warme zuidenwind boven mijn hoofd. In de kale eiken bulderde de wind. Een prachtig geluid was het ... de wind die door een kale boom waait ... heb je dat wel eens gehoord?
Een prachtig geluid.
Het was heel anders dan vorig jaar. Toen kwam Lente als een zacht en zoet briesje zomaar langs, op haar tenen ....
...... en nu komt ze bulderend van leven en van energie op de Zuiderwind meegelift.
Hallo ... Lente
We dachten al ......waar blijf je toch?
2 reacties:
Het paasvuur. Op een of andere wijze mis ik dat onderdeel uit mijn kindertijd nog altijd. Wekenlang was je bezig met het sjouwen en verzamelen van takken en ander brandbaar materiaal. In Bruntinge, mijn geboorteplaats en waar ik de eerste 12 jaar van mijn leven gewoond heb, hadden we vaak 2 paasvuren. Niet gek voor een dorpje met nog geen 120 inwoners.
Op de zaterdag voor Pasen was de bult eigenlijk wel af en gingen we bij iedereen brandbaar spul halen, vaak onder het zingen van een lied: Hej nog olde wannen/ wel wij met Paosen kunt brannen/ Hej nog een bossie stro of riet/aanders hew 't aovend niet. 't Aovend was de avond van 2e Paasdag, want dan ging de paasbult in de fik. Wat ik me herinner was dat het vaak een oude man 'wel 't toekwam' was die de eer had om het paasvuur aan te steken. Het paasvuur was in de tijd van mijn overgrootvader, en misschien ook nog wel in bij de tijdgenoten van mijn grootvader, omgeven met allerlei mystiek. Zo was het bijgeloof dat, als de rook van het paasvuur over jouw land ging, de opbrengst dat jaar hoger. Ook het feit dat het paasvuur op iemands land stond werd gezien als opbrengst verhogend. Nou valt dat laatste nog wel te beredeneren; de as geeft nou eenmaal een extra mineralengift en voor de structuur is het ook niet slecht, maar dat de rook magische eigenschappen had, daar geloofde mijn opa nog geen syllabe van. Hij geloofde evenmin in 'witte wieven'en dergelijke, maar was er gelijktijdig van overtuigd dat zijn vader ze wel gezien had. Als bewijs ervoor had hij het ijzersterke argument "Waarom zou mijn vader daarover liegen".
Hoogtepunt voor ons als kind was, als het paasvuur bijna uitgebrand was, elkaar letterlijk zwart maken; met houtskool werden je handen zwart gemaakt en dan was het de kunst om je vriendjes het gezicht zwart te maken. Voor ons groot plezier, maar of mijn moeder daar nou altijd even blij mee was, waag ik te betwijfelen. Houtskool was je zo weer van je gezicht, maar et is een illusie te denken dat je kleding er vrij van bleef en zij deed de was. Nog geen elektriciteit en water kwam uit een welput, dus alles moest met borstel en plank.
Maar daar was je als kind niet mee bezig. Je accepteerde alles zoals het kwam. Misschien is dat wel wat ik nu mis in deze tijd dat alles gereglementeerd en onder controle moet zijn.
Wat heb je het druk zo met alles poten. Hier ga ik vandaag aarbeien planten, kom maar op met die zon.Nou die paasvuren hebben we op Flakkee ook geroken dat was best smerig. Zullen mensen vast niet blij mee zijn dat ik dat schrijf ;-). Groetjes.
Een reactie posten