We hebben aardig wat afgeklust op Moeskers Moestuin, de afgelopen jaren.
Een wankel kastje, een tikkie scheve houtbak, nog een tweede houtbak, óók een tikkie scheef. Een bankje annex houtopslag. Leuk waren al die projecten. Allemaal van afvalhout, van wat er voor handen was.
En allemaal ... met mijn favoriete schroeven. Die met de rode punt. Dat rode spul is een soort smeermiddel waardoor de schroef makkelijker inschroeft. En dat is erg handig als je alles met de hand vast draait. Want een boor had ik die eerste jaren nog niet.
Damesschroefjes? Och. Ik vond ze handig. Maar op een bouwbedrijf kom je ze niet zo vaak tegen.
Tijdens de verbouwing vorig werd veel meer de Torx schroef gebruikt. Die heeft een heel andere kop. Geen kruiskop, maar een soort stervormige opening. Met zes hoeken. Door die vorm wordt de kracht van de schroevendraaier of boor beter overgebracht.
Ook schiet je er veel minder snel uit. De boor heeft meer grip.
Nou ja. Damesschroeven of Torx schroeven of wat dan ook, de planken in de werkschuur liggen er vol mee, het ligt bezaaid met bakjes en doosjes en losse rommel. Ik ben begonnen om dat uit te zoeken.
En dan kom je allemaal van die verzamelbakken tegen, waar 1001 soorten schroeven en spijkers door elkaar liggen. Ga dat maar eens sorteren.
En al die bakjes kun je ook nog weer verdelen in drieën of in tweeën. Wat dan eigenlijk achteraf weer helemaal niet zo handig is want waarom zou je dat doen? Maar gelukkig kunnen die schuifjes er ook uit.
Er komt langzamerhand wat orde in de chaos van het gereedschap en de ijzerwaren. Maar het duurt nog wel even. Meestal is daar geen tijd voor. Want zodra het droog is is er werk op de tuin te doen.
En vanmiddag ging ik op bezoek bij Jan Vos. En bij Annekie. Theedrinken en verse appeltaart eten. En met het uitzicht over het Reestdal. Waar de ooievaars rondvlogen, waar reeën wandelen en waar je het riviertje De Reest ziet kronkelen.
We hebben het gehad over hoe ik de vereniging beter kan leren kennen. Eigenlijk komt het erop neer dat ik een hele lijst met namen heb van actieve leden, die de een of andere werkgroep coördineren. Die personen ga ik bellen, of ik een keer met hun werkgroep mag meelopen.
En met Jan Vos een keer toeren door de omgeving ... om te zien wat natuurbehoud nou eigenlijk is. Hoe de terreinen eruit zien. Wat er al goed gaat en wat nog beter kan.
Jaja ... we gaan de berg op. En nu maar rustig aan klimmen. Anders krijg je zuurstofgebrek. 😊
En dan nog over de tuin. Heb je ook al zaailingen staan? Die vanwege de komende vorst de grond nog niet in kunnen?
 |
Ze kunnen gerust wat langer in de bakjes blijven, maar dan moet je ze wel iets bij voeden. Maak wat mestthee (regenwater met daarin wat kip of konijn of koemest opgelost) en giet er een klein beetje van bij je zaailingen. Verdunde wormenmest-thee kan ook, als je zo'n wormenhotel hebt.
Of gewoon vogelpoep. 😊
8 reacties:
Waar wij wonen is de vorst nog lang niet weg. Ik denk dat pas eind april planten de grond in kunnen.Ben nog niet begonnen met voorzaaien, maar mijn handen jeuken vreselijk.
Wat een mooie foto's van het Reestdal Clarien! Dat wordt vast genieten als je met de werkgroepen meeloopt.
Wat is het Reestdal mooi en landelijk. Heb het idee dat het bij jullie nog niet zo dichtbevolkt is als waar wij wonen. Je kunt straks veel bijdragen als bestuurslid om die mooie natuur te behouden.
Ja het is prachtig. De foto's zijn eerlijk gezegd niet alle 3 van mijzelf maar wel allemaal van dat dal.
Het is dan wel zo net om de naam van de fotograaf of de bron te vermelden in dit geval (zeker als een van de foto's met rechten is beveiligd (; )
Helemaal waar. Alleen waren die gegevens niet meer te vinden. Dus ik heb ze maar vervangen door eigen fotoos ;) Helaas niet zulke mooie ..
Dat rode spul aan de punt van de 'damesschroeven' is een smeermiddel waardoor je minder energie nodig hebt om de schroef vast te draaien. Nog steeds belangrijk, ook met de elektrische schroevendraaier. En het invetten van de punt is niet voorbehouden aan het 'zwakke geslacht'. Voor de komst van het geavanceerde materiaal en materieel gebruikten, met name de meubelmakers, ook olie of vet om schroeven in (hard)hout te draaien. Dat gold vooral voor de langere schroeven.
En wat de 'torx'-schroeven betreft; die worden door de professionals steeds meer gebruikt om de simpele reden dat die ook minder energie vragen om vast te draaien en een bijkomend voordeel ervan is dat je, door een aangepaste schroefdraad, de schroeven ook kunt gebruiken waar je anders moest voorboren. Om even theoretisch te worden; de punt van de 'torx'-schroef is, ten opzichte van de door jou getoonde 'damesschroeven' bijna plat. Hierdoor zal de houtdraad tijdens het schroeven breken en niet, zoals bij een scherpe punt, splijten. Vergelijk het maar met een spijker in het hout slaan. Elke timmerman zal de punt even plat slaan, ook opdat de houtdraad breekt en niet splijt. Je kunt je spijkers, binnen redelijke grenzen uiteraard, dan dichter bij de rand plaatsen.
Of het waar is weet ik niet, maar een oude timmerman vertelde mij eens dat hem gevraagd werd waarom hij de spijkerpunt platsloeg en hij daarop antwoordde "Als de spijker in het hout zit kan het niet meer". Voor mij gaf het vooral de vanzelfsprekendheid van die handeling aan.
Haha ja zo'n timmerman he. Wijze mannen. En een goeie tip ook! Bij mij splitst het hout altijd als ik vlak op een hoek moet timmeren. Platslaan dus.
En die rode schroeven gebruikt ikzelf nog steeds hoor. ze gaan inderdaad altijd moeiteloos het hout in.
Nog even een aanvulling op de theorie: als je, voordat je de spijker in het hout slaat, ook nog even de bovenste vezel 'breekt' door de spijkerkop op de plek te leggen waar hij komen moet, en er een tik met de hamer op geeft, ben je helemaal spekkoper. Het lijkt dubbelop, maar de bovenste vezel is dan al gebroken en dan zullen de onderliggende vezels eerder breken ipv splijten.
Als je de kans krijgt, bekijk dan eens de nagels van een spijkerpistool. Die hebben nauwelijks een punt en dat is echt niet alleen om productietechnische redenen.
Een reactie posten