We beginnen maar met de jurk.
Grappig genoeg denken de kinderen dat nu ik tasjes kan naaien, dat ik alles wel kan naaien. Een gala jurk, via internet besteld, past eigenlijk nooit. Er zit altijd ergens iets te wijd of te nauw.
'Mam kan jij die jurk innemen?' vroeg dochterlief. 'Hij slobbert.'
Ik heb nergens de schaar gebruikt. Alleen hier en daar een plooitje gemaakt. Heel braaf, zoals we dat ooit bij juffrouw Schuringa leerden, met éérst een wit rijgdraadje, en dan passen, en dan pas met kleine steekjes vastzetten.
En het past! Pfjoe! En zelfs zonder de torenhoge hakken die erbij horen ziet het er erg mooi uit. Jammer genoeg willen mijn kinderen niet op het blog. Anders had ik een heel mooi plaatje kunnen laten zien. (nee hoor mam dat blijft voor eeuwig op het internet staan!)
Mooi hoor. Wanneer draag je eigenlijk nog zoiets? Dragen jullie nog wel eens een lange jurk?
Ik
Nou en van een jurk kom je natuurlijk automatisch op aardappels.😊
Ik wilde ze even laten zien. Omdat ze in het volle licht staan komen er geen lange witte sprieten aan maar kleine krachtige groene uitlopers.
Ze moeten wel wat koeler, het gaat vrij hard. En ze gaan pas over 1 maand de grond in.
Gisteravond is een deel van het hout gekloofd. Met een machine. Dat gaat snel, in een wip was de helft van het hout in stukken. Het zijn bijna altijd driehoekige stukken, want zo breekt hout nou eenmaal, en dat is makkelijk stapelen.
Het is net alsof je een puzzel maakt van duizend stukjes, zo'n berg hout stapelen. Hoe past het het beste?
Na het stapelen met een plankje er tegenaan slaan om de uitstekende stukken terug te meppen. Dan wordt de voorkant meer gelijk.
Dit hout moet drogen. Er moeten minstens 4 seizoenen overheen gaan vóór je het als brandhout kan gebruiken. Dat heet op z'n Engels 'seasoning'. Maar twee jaar, acht seizoenen, is nog beter. Ik weet niet hoe het bij ons gaat. Hoe snel het droogt hier in de schuur.
Niet alles gaat goed.
Mijn vier mooie trotse aloe vera planten zijn bevroren. Die kunnen op de compost. Eerlijk gezegd gebeurt dat bijna elk jaar, maar dan heb ik allang stekjes genomen. En dit jaar waren er geen stekken.
Het enige dat ik kon redden was één blad.
Oja, en een deel van de potaarde, die heb ik ook bewaard. Want morgen gaan we de sla zaailingen oppotten dus die potaarde kan mooi worden herbruikt.
En dan tot slot, het hout van vorig jaar.
Dat is allemaal in de kachels verbrand tot as. We hebben alle as bewaard in as-emmers, en die zijn allemaal vol. Dus daar moeten we wat op bedenken.
Gevonden! De groene kliko wordt as bewaar emmer. Alleen ... is hij niet van ijzer maar van plastic dus er mag geen verse as in. Want daar kunnen nog gloeiende kooltjes in zitten.
En dan smelt zo'n ding. 😉
6 reacties:
Bij ons gaat de as op de composthoop.
Groeten
Loes
Als je niet-droog hout onder dak en uit de wind te drogen legt heb je meer kans dat het beschimmeld.Hout dat nog moet drogen droogt het beste buiten in de wind met alleen een afdakje.
De jurk heeft een mooie dieprode kleur. Draag zelf ook nooit meer een lange jurk, dochter wel.
Tja Philippe ik weet het maar zo´n plek hebben we niet helaas. Voor al dat hout. Het ligt nu in de kapschuur die is aan 1 kant open. Dus ik hoop dat het genoeg ventileert. Maar ik zal het in de gaten houden.
Loes wij gooien het ook niet weg hoor. Het wordt bewaard voor op de tuin en voor zeep.
Asemmer, goeie woordcombinatie. Zou het daarom vroeger een asemmer geheten hebben, omdat er ook as in kwam ?
De hhoutas kan je ook 1 keer per week een schep bij je kippen neergooien die gaan erin '' badderen'' oftewel zichh in rond draaien en zo voorkom je bloedluis. Moet je maar eens navragen , ze doen het hier vaak op deze manier.
Een reactie posten