Climb every mountain.

De zaterdag was zoals de zaterdag eigenlijk altijd is ... van alles wat.

Terwijl de kinderen binnendruppelen met en zonder aanhang, werken Paul en ik de zaterdag klussen af.

Paul en Henk zijn met het laatste snoeiwerk bezig. We hebben besloten om alle grote eiken te laten staan en alleen wat grotere lage takken weg te halen. En één hele dunne eik sneuvelt, maar die kan je amper een boom noemen. En dan zien we volgend jaar wel weer, of dat genoeg is. 

En ondertussen helpt Jolanda mij. We zoeken de laatste kratten wortelen uit, waar helaas nogal wat rot in zit. De rotte exemplaren gaan eruit, en wat nog goed is wordt opnieuw in kratten met zand gestopt. Zodat we hopelijk genoeg hebben tot de volgende oogst.

Ze helpt me ook met een grote pan groentesoep. Daar kun je ook heel wat wortels in kwijt. En daar is de hele familie en iedereen die vandaag hier kwam helpen heel blij mee tussen de middag.

's Middags verder.

Het land moet over een week of wat 'wakker' gemaakt worden met een vleugje poepsoep. Dat sproei je uit over het land en je tuin, en daar wordt de grond en het bodemleven wakker van, en door geactiveerd.

Ik zet alvast een paar emmers klaar met helder regenwater en een flinke schep koeienmest. Dan een bordje erbij, zodat iedereen die er langs komt even flink gaat roeren. Later wordt dat verdund en over het land uitgesproeid.

Dan was er nog een bos wilgentakken en een bos takken van de hazelaar, die vandaag zijn afgeknipt en in een ton met regenwater zijn gezet. Als het goed is gaan die wortel schieten, en kunnen we die planten, voor boompjes. Langs de sloot.

Iets anders is, dat je dat water, waar die takken in staan, in verdunde vorm kunt gebruiken om andere stekjes en jonge planten mee te begieten. Die wilgen scheiden een stofje af wat aan andere planten een superspurt kan geven.

En dan. De kalk. Heb je die al gestrooid?

Ik twijfelde dit jaar of ik kalk zou strooien. We hebben dit jaar veel compost, en in die planten zit ook kalk. Waarom dan óók  nog kalkkorrels uit plastic zakken over je land strooien?

Tja .... dat is dus onzekerheid.

Want iedereen strooit kalk.

Dus ik ook. Maar veel en veel minder dan voorgaande jaren. Maar één emmertje voor die hele tuin, plus roggeveld.

Kalk. Het is een belangrijk mineraal.

De kippen krijgen van ons kalk, door ze elke dag wat groenvoer te geven. Gewoon, dat wat er groeit. Ik zal je zeggen, die eerste eitjes, in januari, die kneep je zó kapot. Daar zat miezerig dunne schaal om.

Maar sinds ze elke dag een beetje groen krijgen is die schaal steeds harder geworden. Ik kan de eieren nu zonder problemen in mijn jaszak meenemen. Ze breken niet.

Dat wil zeggen, als Tom Konijn niet al het groen van de kippen opvreet. Die komt altijd nét langs rond etenstijd, bij de kippen. Hij doet mij denken aan een aardige oom, van vroeger, die altijd bij ons langs kwam op zaterdagavond, nét als wij patat aten. En kroketten.

En hij kon eten, die oom! Wij kinderen keken bezorgd toe naar de slinkende berg patat.

Maar de kippen vinden het gezellig, oom Tom erbij.

Ma Kip zit ondertussen alweer een paar dagen binnen, op een legsel. Ze eet niet en ze drinkt niet. Respect hoor, voor zo'n kipje! En de andere drie hennetjes die aan de leg zijn leggen hun eitjes keurig op een andere plek.

De broedse kip wordt door het hele toom met rust gelaten. Dat regelt zich allemaal vanzelf.

Tja ... en dan zijn er nog een aantal ontwikkelingen, hier in Moeskers Moestuin, en keuzes die ik binnenkort moet gaan maken. Daar denk je ook over na op zo'n zaterdag.

Alles loopt nu goed. Onze plek ontwikkelt zich geleidelijk .... tot een mooi en schoon leefgebied. Waar mensen graag komen. Er is ook ruimte voor mensen met een 'dingetje' of 'stempeltje'.  Er is veel voedsel, en zijn dieren, en we worden steeds duurzamer.

Wat nu verder? Gaan we vooral de 'zorg'kant op? 

Of .... wordt het vooral natuurbehoud? Of, beweging en gezondheid? Of, armoedebestrijding?

Ik kan niet kiezen. Want alles is belangrijk. Misschien moet je gewoon met de stroom meegaan. Kijken wat er op je pad komt. 

Maar onlangs kwam er iets 'op mijn pad' wat eigenlijk niet in de plannen past. Dus ik ben aan het nadenken. Linksaf? Rechtsaf?

Nou, in elk geval, moeten we verder. Omhoog. De berg op. Bijvoorbeeld die enorme berg compost  opklimmen en aanpakken, die in de paardenbak ligt.

Op zo'n keuze-moment kun je veel hebben aan het lezen van bepaalde boeken of teksten, of  door te luisteren naar bepaalde muziek.

Zoals bijvoorbeeld dat ene liedje, uit die oude film, dat mij altijd helpt om dingen gewoon botweg in hun nekvel te pakken, en niet te gaan zitten piekeren.

Komop, klim die berg op! :)

Dit is hem. Mooi he?


Climb every mountain,search high and low.
Follow every highway,every pad you know.
Climb every mountain,voud every stream.
Follow every rainbow,till you find your dream.

A dream that will need,all the love you can give.
Every day of your life,for as long as you live.

Climb every mountain,voud every stream.
Follow every rainbow,till you find your dream.

A dream that will need,all the love you can give.
Every day of your life,for as long as you live.

Climb every mountain,voud every stream.
Follow every rainbow,till you find your dream.



Heb een heel fijn weekend, tot maandag!  😊