Ja waar kun je je zoal druk over maken op een dag. Grote dingen, kleine dingen.
De grote dingen ..... laat ik nu maar even voor wat ze zijn. Daar wordt al zoveel over geschreven en gezegd, je kan geen radio of tv aanzetten en het gaat erover. Wat moet je daar nog aan toevoegen? Dat je hoopt dat het verstand (wat in élk mens zit ten slotte) zal komen bovendrijven? Of zoiets?
Maar over de kleine dingen, dat is leuk om daar over te schrijven en plaatjes van te schieten. Neem vandaag. Ik was alwéér in AH want nu was het brood op. Dus ik zocht naar zo'n lekker bio broodje, ongesneden. Maar dat hadden ze niet bij de AH in Nieuwleusen.
Nou, vragen natuurlijk. 'Verkopen jullie geen biologisch brood?'
De man van de verswaren keek mij droevig aan. 'Nee dat verkopen we niet meer. Dat wordt hier niet verkocht.'
Een lang verhaal werd het. Hoe er bij deze AH écht geprobeerd is om het biologisch brood aan de man te brengen. Acties, aanbiedingen, leuk neerleggen, laten proeven. Maar nee, men kocht het nog steeds niet. Het moest steeds worden weggegooid.
'Zo gaat het met meer van die verswaren,' zucht versman. 'Niet alleen de biologische, maar veel verswaren vindt men te duur. In plaats van een lekker vers stuk belegen kaas van 8 euro, koopt men liever een vacuum verpakt stuk héél lang houdbare kaas van 5 euro. Wat lang niet zo lekker is!' Hij zucht er nog een keer van.
'Ja en al die verse producten moeten dan in de aanbieding, want die zijn niet zo lang houdbaar.' Hij bedoelt die bekende sticker, 35% korting, weggooien is zonde. En wat daar ook niet van wordt verkocht, gaat weg.
Wég??
'Ja hoor. Per dag gaan hier tien kratten met over-de-datum produkten weg, dat wordt vernietigd. Niet alleen in dorpen hoor, maar dat gaat overal zo.´
Huh????
Ach ja we weten het natuurlijk allang, dat er zoveel eten wordt vernietigd. Maar om het hier zo uit de mond van deze vriendelijke versman te horen, dat is wel confronterend.
'En waarom niet naar de voedselbank?' vraag ik. 'Ja die accepteren ook geen verswaren over-de-datum. Iets met reglementen.'
'Ja en dan heeft AH duizend winkels.' zegt hij, 'en overal dus die tien kratten per dag. En ook bij de Jumbo en de Plus en noem maar op. Wordt allemaal weggegooid.'
Wat kan je daar aan doen? Hebben jullie ideeën?
Misschien helpt het, dat als je ook graag wilt dat we verse producten kunnen blijven kopen in de winkel, kóóp ze dan. Ook al is het iets duurder. Het is namelijk ook beter voor je. Levend eten is altijd beter dan dood eten. Ja en dat prijsverschil? Zelf lossen wij dat op door wel alles vers te eten, maar in kleinere hoeveelheden. Dus bijvoorbeeld maar één of twee keer vlees of vis per week, maar dan wel duurzaam en bio.
Misschien heb je zelf ook zo'n soort oplossing?
Als ik wegloop komt de meneer mij achterna. 'We hebben tóch wel biologisch brood,' zegt hij, 'Kijk maar!'
En wij aten dat super lekkere stokbroodje bij de soep vanmiddag!
Wel of niet vers. Wel of niet biologisch. Allemaal belangrijke dingen. Hoewel .....
...... in een van de dozen uit de vliering in ons oude huis, vond ik dit. Een stapeltje half vergane oude boekjes en prullaria. Herinneringen aan de familie van Paul. Lang geleden gedragen en gebruikt. En iets anders vond ik ook.
En dat was deze antieke lunchdoos. Daar werd vroeger de boterham in mee naar school genomen. Maar er zit allang geen boterham meer in. In deze doos bewaren wij een zeer waardevol (voor ons dan) dagboekje.
Het is het dagboek dat de oma van Paul heeft bijgehouden in de winter van 1945. Toen de honger zo erg was.
Je weet niet wat je leest. Een live verslag van honger, van vervolgingen en executies. Van het koken van suikerbieten voor een 'lekker maaltje' voor de paasdagen. Van maagzweren door voedselgebrek.
Maar ook van blijheid als er ineens wat wit brood was en wat gehakt. Een feestmaal!!
 |
Nou, het onderwerp is toch wat groter geworden dan ik dacht!
7 reacties:
toch niet helemaal van het verleden. ik ben duidelijk opgevoed door een generatie die honger heeft geleden, Niets werd er bij ons weggegooid (en doe ik nog steeds niet). toen ik in een studentenhuis woonde kwam ik erachter dat andere families gewoon de helft van een maaltijd weggooien, kakelvers, alleen maar omdat ze geen trek meer hadden, de rest van de pannen in de vuilnisbak. Elke dag (en niet naar mij luisteren natuurlijk)
Bij ons in het dorp gaat het oude brood en groenten wat niet meer verkocht kan/mag worden door de Ah naar de kinderboerderij.
Gr. Annemieke
Wat bijzonder om zo'n stukje familiegeschiedenis te hebben! Oma kon trouwens netjes schrijven. Zou zo'n dagboek niet uitgegeven kunnen worden? Persoonlijke dingen eruit laten, en de rest als boekje uitgeven. Erg leerzaam voor de huidige generatie. Volgens mij is het best uniek om een oorlogsdagboek te bezitten!
Een indrukwekkend verhaal dat laatste stuk. Wat moet dat erg geweest zijn, vooral in het westen van ons land. Na de oorlog geboren, in de regio waar jij woont, ken ik het alleen van horen zeggen en niet zo erg als in jouw boekje. Koesteren! En ook zuinig zijn op het "broodtrommeltje", prachtig vind ik dat. Ook hier wordt alles zoveel mogelijk opgebruikt. Fijne dag, groetjes, Thea
Echt bijzonder deze familiegeschiedenis.
In Winterswijk heeft een winkel iets nieuws bedacht.
https://www.facebook.com/FreieMedien.2.0/videos/206602556417421/?pnref=story
Mooi dat het dagboek bewaard is gebleven . Ik weet uit verhalen dat mijn Oma vertelde dat het heel erg was maar er over lezen is toch heel anders.
Wat een zalig verhaal heb je deze keer geschreven. Mooi om toch eens na te denken over de problemen/probleempjes die er écht toe doen. En die dan meteen te relativeren door er grotere (uit het verleden) tegenover te zetten.
Onze familie heeft niet zo'n dagboekje, en heeft de hongerwinter in vrede doorgebracht, omdat ze toevallig in het zuiden woonden. En ook op het platteland, waar men de hele oorlog door toch wel beter aan voedsel kon komen, door het zelf te verbouwen.
Een reactie posten