Ja ,,,, en zo ben je dan wat aan het rommelen, met spullen. Sommige buurtgenoten komen alvast eens kijken in een soort van on-officiële 'voorverkoop'. Of ze leggen spullen van zichzelf erbij. Een buurman vraagt of hij met een tafel met boeken mag komen om te verkopen, en de opbrengst voor de 'Hartstichting', dat wil hij graag.
Tuurlijk mag dat. Kom maar op met je boeken. Boeken zijn altijd leuk.
Want het is natuurlijk allemaal mooi en prachtig, hier op de boerderij, met zo'n leuke verkoop op zaterdag, al die lieve buurthulp, veel blije zonnige dagen, veel energie.
Maar helaas zijn in onze familie ook ernstige dingen aan de hand. Ziekte, onmacht, radeloosheid, verdriet. Van die zware dingen, om je naasten te zien lijden, en waar je niks aan kan veranderen. Wat niet te fixen is.
Ik zal daar wel af en toe iets van delen hier. Omdat het meer en meer insluipt in alles, en omdat het nou ook weer niet een puur feestblog hoeft te zijn. Bijzonder genoeg helpt een blog bijhouden wel .... want daardoor leef je veel in het moment ... foto's maken, tekstjes schrijven over al die kleine mooie details.
En zo gaat dat dan ook met het neerleggen van al die spullen, hier in de kapschuur. Elk dingetje heeft zijn herinnering. Dat leidt ook af. Zoals die paar schooltassen van de meiden, van de middelbare school, zo kort geleden lijkt dat nog ....
Zouden daar straks weer andere meiskes mee naar school gaan? Het is te hopen, het zijn blije tassen!
Tja en dan .... over hergebruik. Kijk hier liggen al heel lang de oude isolatieplaten die uit de paardenstal kwamen. Die moeten eigenlijk weg, maar ik vind dat zonde. Misschien kan iemand die nog gebruiken om een zoldertje mee te isoleren ofzoiets?
Wat doen we ermee? Paul zou zeggen ... bindt er een strik om en weg ermee. Ha wacht, dat is best een goed idee! Even een stuk stof aan repen scheuren ....
En daar staan de platen. Mee te nemen voor de handige thuisklusser! Gratis!
........... en die hoek die wordt voller en voller! :D
En hab ik al verteld van de mussenkolonie hier? Wij hebben een groep van zo'n twintig a dertig huismusjes, die in de kapschuur wonen. Overdag zitten ze in de heggen, en rond vier uur vliegen ze de kapschuur in, gaat zitten twitteren onder de dakrand, en tegen schemer gaan ze slapen.
In het begin, toen wij hier ineens kwamen opdagen, waren ze doodstil. Maar nu zijn ze gewend en twitteren gezellig tegen ons als we hier rond schemer bezig zijn. Maar ze twitteren niet alleen .... ze poepen ook. Op de spullen. Dus daar liggen doeken overheen. En als ik aan het knutselen ben zitten ze heel nieuwsgierig mee te kijken ...
Hóp daar dwarrelt een klein veertje omlaag ..... in de natte verf. Hopla daar poept er eentje, en nog eentje, en hup daar valt wat stro of hooi omlaag. Ook op de verf.
Gezellig hoor die musjes!
Maar door die afleiding had het maar een haar gescheeld of hier had per ongeluk gestaan 'welkom op onze poepdag'.
3 reacties:
Ach Clarien, verdriet hoort inderdaad bij het leven, maar dat soort dingen blijven zwaär kl***. Dikke virtuele knuffel (zonder poep er tussen) en veel plezier zaterdag. Het ziet er in iedergeval goed georganiseerd uit.
Sterkte voor de moeilijke momenten en wat een feest is die boeldag, nu al! Ik ben het wkend in Egmond anders zou ik nog overwegen om te komen met zoveel leuke spullen
X Es
Sterkte met alle narigheid, die hoort er helaas ook bij. Gelukkig kun je het ook van je afschrijven hier, en heb je een leuke boeldag in het verschiet!
Een reactie posten