Boerendag in Rouveen.

Ik neem je vandaag mee naar de boerendag in het mooie dorpje Rouveen ... maar eerst nog even wat groenteteelt.

Misschien denk je wel - net als ik zelf láng geleden - dat je als je biologisch tuiniert lekker veel in de hangmat kan liggen. Af en toe es wat zaaien ... gods wateren over gods akker laten lopen .... lekker op z'n geiten-wollen-sokkens rustig aan doen .......... een beetje de natuur z'n gang laten gaan.

Lui tuinieren. Niet teveel ingrijpen.

Nou dat kan je dus vergeten. Als je biologisch en onbespoten wilt eten van je eigen oogst ... dan is dat keihard aan de bak!! :D

Alles gaat met de hand en kost veel tijd. Neem nou zo'n pad. Niks onkruidverdelger of mos-bestrijding. Met de schoffel steek je die mosranden los, en met je laars schuif je het aan de kant. Kost wel een uurtje. Maar scheelt ook abductie oefeningen op de sportschool, want je dijbenen moeten hard aan het werk. *0*

En de boontjes, waar het onkruid minstens nét zo hard omhoog klimt tegen de stokken als die bonen zelf, daar mag je met de hand wieden, en de bonen aanaarden. Hoopjes aarde tegen de stammetjes aanduwen.

De bonen krijgen een oppeper en het onkruid is begraven. Dat komt straks wel weer op natuurlijk en dan doe je een tweede ronde. En een derde. Ook een klus! Voor een paar kilo bonen.

Je moet constant alles in de gaten houden. Neem deze maggi plant. Heerlijk die verse blaadjes in de soep, maar wat groeit hij hard! Hij ligt hier bijna over het pad heen.

Bij al die kruiden, onkruid of kruid, moet je heel goed opletten dat je hem op tijd gaat snoeien. Want ... als hij zaden gaat geven heb je zó je hele tuin weer vol met kleine plantjes waar je dat allemaal niet wil.

Ik hou die maggi héél goed in de gaten. Hij mocht wél bloeien afgelopen maand, voor de bijen, en hij mag óók zaad rijpen, omdat ik die zaden in de keuken gebruik. Maar die zaden mogen niet op de tuin vallen want dan kan ik weer helemaal opnieuw aan het wieden tussen de bonen.

Opletten, precies op het goeie moment ingrijpen. Veel handwerk, veel gedoe. Je krijgt het niet kado. Het is precisiewerk, en gewoon aanpoten. Je kunt natúúrlijk ook voor de relaxte variant kiezen ... maar reken dan niet op enorme oogsten! :D

Maarrrrrrr het is het echt waard hoor allemaal! Het is wat gepruts voor je eten, maar het is zo knapperig vers en lekker en gezond. Dus laat je niet ontmoedigen hoor door bovenstaande tekst!! :D

Zo. En nu op naar Rouveen.

Punthorst-Staphorst-Rouveen dat is een soort van driehoek. Die dorpjes liggen vlak bij elkaar. Allemaal Bible Belt. Er staan in elk dorp veel kerken en de gemeenschap is hecht en veel mensen zijn diep gelovig.

Wat niet betekent dat je er als nieuwkomer niet welkom bent. Ook in deze dorpen is er veel import van buitenaf, en men gaat met z'n tijd mee. De mensen zijn over het algemeen hartelijk en belangstellend.

Ik ging vandaag dus kijken in buurtdorp Rouveen, op de boerendag. Er was een markt, er waren workshops, je kon in de huifkar. Dat soort dingen. Gewoon zo'n dorpsgebeuren, en een leuke gelegenheid om onbespied mijn toekomstige buurtgenoten te bekijken. Praatjes maken.

Hee en kijk daar is de Zonnehorst!

Het lijkt alsof Henk trekkers staat te verkopen maar dat is omdat hij een kraam deelt met de Welkoop. Hij staat er met de mooie onbespoten gewassen van eigen tuinderij. Genoeg animo was er voor de groenten gelukkig! Alleen was Henk ook een stoeltje vergeten, net zoals wij laatst op de tassenkraam, en dan krijg je erge last van je benen na een tijdje! Maar Hillie kwam hem 's middags aflossen gelukkig.

Ach ja ... zo'n markt.

Het is vooral een gezellige dag .... je krijgt een binding met je dorp door dit soort dingen. Er is absoluut geen thema ofzo, er is gewoon van alles door elkaar. Een zeskamp, waar de jeugd zich kan uitleven, streekprodukten, kaas uit de regio, ballen gehakt en pannenkoeken, en ergens staat een koe met een kalf.

En nee-ee dat is niet zielig!!! Dat kalf en die koe staan daar samen en ik heb uitgebreid staan kijken en ze staan er heel relaxed bij. Niks geen stress of zielig gedoe. Ik vond die twee racefietsen wel grappig, alsof koe en kalf daarop naar de markt gekomen waren.

Ook de nodige streekambachten ... zoals deze ..

Klompen. Houten tonnen. Dat soort dingen.

Het is wél Nederland dus natuurlijk komen er flink wat buien over. Iedereen schiet de tent in, waar de bierstand en het muziekpodium al klaar staan voor vanavond. En ook de workshop 'Staphorster Stipwerk' zie ik daar. Dat is toevallig .. daar las ik laatst iets over, dat dat ook al op de catwalk van Parijs te vinden is!

Tja. Kwestie van smaak. Ik stel me voor hoe dat misschien ooit begonnen is ... Een boerin, diep in de winter, wat he-le-maal zat van haar eeuwige zwarte rok en de eeuwige zwarte omslagdoek! Ze nam een kurk, een paar spijkers, een bakje verf en begon dat zwart wat te verlevendigen met stipjes.

Zou dat zo gegaan zijn?

Zo werd dan een nieuw ambacht geboren. Waar de Staphorsters nu om bekend staan. Nou ik denk niet dat ik ooit zo'n 'kraplap' zal dragen ... maar ik zie wel ideeën om er stoffen tasjes mee op te leuken!

Of een spijkerjack. Of een kokerrokje ....

Leuk hoor die markt. Wel ouderwets wat eten en drinken betreft. Ik zocht een broodje gezond ... maar niet te vinden. Het werd een wit kadetje met beenham. Wel lekker hoor, daar niet van.

Terug weer door het dorp. Je ziet hier ook die enorm lange boerderijen. Dat komt omdat in deze streken de kavels van de boeren in steeds smallere stukken werden verdeeld. Uiteindelijk hebben de boeren allemaal lange hele smalle lappen grond. Dus er werd niet opzij gebouwd, om plaats te maken voor een nieuwe generatie, maar naar achteren.

Sommige boerderijen daar huizen wel vier generaties in, allemaal achter elkaar. Ook nu nog dus.

Ja net als ons eigen weiland, dat is ook lang en smal. En onze opstallen staan ook allemaal achter elkaar. Nou onze kinderen en toekomstige kleinkinderen zijn welkom hoor! We hebben bouwvergunning tot aan het einde van de paardenbak!

En daar komt de zoveelste bui aan van vandaag. Maar wel mooi

Geniet van je weekend! Tot maandag!