Wie wordt er nou nog boer?

Romantische plaatjes van boeren en boerinnen zijn er genoeg. Sommige mensen (waaronder ik) lijkt het heerlijk om boer te zijn. Baas op eigen erf. Handen uit de mouwen. Altijd buiten. In de aarde wroeten. Niet lang nadenken over wat-je-aan-moet want dat zit toch onder een overall.

Maar serieus .... het vak van boer is natuurlijk niet zo romantisch. Het is hard werken en veel onzekerheid. Je werkt met levende have en levende planten, het kan altijd zomaar mis gaan. Er is veel onzekerheid, veel factoren waar je weinig invloed op hebt. 

Het weer. Ziektes. Plagen. Regeltjes. Regeltjes. Nog meer regeltjes. Vooral dat laatste.

Mijn auto is nog steeds in de garage, en dus reed ik van de week per trein door het land. Midden overdag gelukkig, dus niet in zo'n overvolle spitstrein.

Heel relaxed, beetje naar buiten kijken, naar al die kneuterige boerenerfjes .....

Het ziet er mooi uit in het zonnetje. Zo'n boerderijtje aan het einde van een zandpad. Wasje hangt te wapperen.

De boer loopt iets verderop, met een riek in z'n hand over de velden, Er is nog niet geploegd, misschien kijkt hij waar de vogels broeden en zet hij daar een paaltje bij. Om er met de trekker straks omhéén te rijden.

Maar dat is het mooie plaatje. De werkelijkheid is anders. Boer zijn is hard werken en onzekere inkomsten. Boerenzonen en boerendochters hebben er geen trek meer in. Hooguit een enkele.

Grappig eigenlijk, terwijl aan de ene kant de BOER heel erg in de mode is, door Yvonne Jaspers natuurlijk, maar ook de Open Boerderij dagen van onze supermarkten, en omdat mensen nu allemaal wel graag willen weten waar hun eten vandaan komt.

Er is wél interesse voor de boer ....

...... maar boer worden ... dat is een ander verhaal. Daar voelen de meesten niks voor.

Ja wat dat betreft zijn Paul en ik ook erg benieuwd hoe dat zal zijn straks .... wonen tussen de boeren. Trekken die één voor een weg? Zullen de boerderijen in onze buurtschap straks leeg komen te staan? Of komen er gezellige mensen in te wonen die de boel knus gaan verbouwen, een baan hebben in de stad, en het land verkopen? 

Hoe ziet ons platteland er in de toekomst uit als er geen boeren meer op werken?

Ja zo kun je wat mijmeren. Onder het piepers poten. 

We hebben vandaag alle pootaardappelen in de grond gestopt. Eerst natuurlijk weer even een bodemtestje, hoe ziet de grond op Moeskers Moestuin eruit na twee jaar ploeteren? Nou, heel best!!

De grond is tot op ruim een voet diep prachtig mooi rul en humusrijk, en krioelt van het leven! Gaaf!!! Dat dat mogelijk is, van morsdode bodem naar springlevend en gezond, in twee jaar, met alleen puur natuur toevoegingen.

Dankjewel natuur!!

Asta hielp vandaag, maar véél werk hadden we er niet aan. We hebben de aardappelbedden helemaal niet bewerkt dit keer. Ook de bladeren bleven er gewoon op liggen. Dus, lijntjes spannen, drie rijen per bed, met 50 centimeter ertussen, en dan langs die lijnen de pootaardappels neerleggen.

Als je een heel klein potertje hebt, kun je er wel twee bij elkaar leggen.

Met een schepje of met de hand maak je een kuiltje, en laat de poter er in vallen. Hij mag wel een beetje diep, omdat er nog wel kans op vorst is de komende weken. Dan dichtmaken, aandrukken, klaar.

Wat een voorrecht, als je een tuin hebt. Zo lekker in het maartzonnetje ... alle vogels weer aan het zingen, en dan de geur van verse aarde ....

Hieronder zie je de bedden voor de wortelgewassen. Die zijn wel omgespit, en netjes uitgeharkt. Want bij de wortels is dat wel weer nodig, zo'n keurig vlak zaaibedje. Ruik je de aarde?

Ja als je zo bezig bent dan wil je ineens wel héél graag boer worden, maar dan niet zoeen die alleen maar in de cabine van de trekker of achter de pc zit, maar eentje die op het land werkt, of op het erf, of die onder de koe zit. 

Ik zie het helemaal voor me!

Hahaha mooi dat ik deze foto niet aan Paul laat zien! Hij verkoopt subiet die boerderij weer!!!

Nee ....... we houden het romantisch!!