Een tuin en een mens.

Een tuin .... en een mens ... hebben meer overeenkomsten dan je denkt!

Als je een stuk grond gaat ontginnen, een nieuwe tuin begint, is alles nog baby-achtig en pril. Hoe je tuin gaat worden, dat bepaal jij als tuinder voor een groot deel zelf.

Natuurlijk, net als bij een mens, zijn sommige dingen vastgelegd. Bij een tuin is dat bijvoorbeeld de bodemstructuur. Die staat vast. Zand of klei of leem of veen, of een combinatie daarvan, dat is een gegeven waar je weinig invloed op hebt. Bij een mens is dat z'n genetisch materiaal. Dat je blauwe ogen hebt, lange of korte benen, een krullenkop, aanleg voor sommige ziektes, dat staat allemaal vast.

Maar daarbuiten heb jij als verzorger héél veel in de hand! Net als bij een opgroeiend kind, kun je een tuin maken of breken door hoe je het verzorgt, begeleidt, hoeveel aandacht je het wel of niet geeft ....

.... alles hangt of staat met wat jij doet. Of laat.

Ook een tuin heeft een babytijd. Die eerste jaren kun je heel veel bijsturen, met wat voorzichtig keren van de bodem, compost toevoegen, wieden wieden, misschien wat kalk zo in het begin, leg je een basis aan.

Dan komt de volgende fase. De tuin wordt ouder. De bodem, de dieren, de planten en de microwereld zijn steeds meer in evenwicht, samen met de gewassen die jij daar hebt gezaaid. Dan hoef je steeds minder drastisch bij te sturen. Alleen nog maar begeleiden, beetje wieden, beetje voeden, net als bij een groter wordend mens.

Kijk es wat een lekkere hapjes ik vandaag weer naar die hongerige puber bracht! Want hij kan eten!! :D

Tot nu toe heb ik op de tuin ook elk jaar in januari kalkkorrels gestrooid. Om van de licht verzuurde bosbodem een tuinbodem te maken. Kalk is het enige mineraal wat je op een biologisch bedrijf mág strooien.

Maar ik heb nu besloten om vanaf dit jaar helemaal geen korrels meer te strooien. Dingen zoals kunstmest en beendermeel en bloedmeel en dat soort spul strooide ik sowieso nooit, maar dit jaar óók voor het eerst geen kalk.

Omdat de tuin ouder wordt, beter in balans is, en ik het idee heb dat het misschien helemaal niet hoeft. Kalk geven doe je soms ook uit gewoonte ...  maar moet het eigenlijk wel? Wordt de bodem nu zuur zonder kalk? Ik ga het risico nemen en vertrouw erop dat de bodem zichzelf in balans houdt. We zullen zien!

Hee hallo rabarberknoppen!! Zijn jullie daar ook alweer? :D

En inmiddels is ook de kool gezaaid! Wil je ook kolen, dan kan je dat zo in februari, maart wel zaaien. Eerst op een koude lichte plek laten kiemen. Zo'n kool heeft een hele tijd nodig om helemaal uit te groeien, dus hoe eerder je die zaait, hoe groter kans .... op kool.

Als je nét begint met een tuintje, en je hebt niet veel ruimte, laat die dikke kolen dan nog maar even achterwege. Ze zijn namelijk best lastig om op te kweken, en slakken en rupsen zijn er dol op. En ze worden gróót!! Hele struiken worden het, die kolen.

Doe eerst wat ervaring op met makkelijker gewassen, voor je aan kolen begint. Voor kool heb je overigens ook heel vruchtbare grond nodig, en dat is in de meeste nieuwbouwwijken niet het geval. Neem liever radijs en raapsteel en snijbiet en bonen.

Het voorzaaien gaat weer in druiven bakjes. Die zijn steeds weer opnieuw te gebruiken. Je kunt de namen erbij zetten met zo'n stekertje ...

..... maar je kunt er ook een plakbandje op doen met naam en datum erop. En dat elke keer vervangen. Dat is handiger, want zo'n stekertje zit in de weg als het deksel open moet.

Ik zet twéé soorten kool in een bakje. Vandaag is er bloemkool, broccoli, rode en witte kool, spitskool en koolrabi gezaaid. In drie van die bakjes. Je hoeft er niet veel van te zaaien. Wij hebben dit jaar misschien 5 of 6 rode kolen gegeten, en iets meer witte kolen.

Ja en dit was jammer .... de potten met venkel en koolrabi zijn allemaal op de compost beland. Zonde hoor al dat werk voor niks.

Ze waren niet bedorven, maar het is gewoon niet zo lekker. Van die zachte venkel :(  ... en heel gaargekookte koolrabi :(:(

...... ja dat aten wij dus niet. Zelfs in een soepje kon ik het niet wegstoppen, dat hadden ze door.

Terwijl verse venkel juist zo lekker is, en knapperige koolrabi, als rauwkost of heel kort gekookt, in een lekker sausje, met gebakken kabeljauw ... mmmmm! Ja daar moeten we nu dus weer op wachten.

Nou ja het lijkt alsof we het weggooien, maar het komt via de compost en de tuinbodem gewóón weer terug als nieuwe koolrabi en venkel, straks in juni.

Pfjoe! Niks verspild gelukkig! :D:D

Vergeet niet, als je nog tuinvragen hebt, het is maandag vraag en antwoord, dus email ze nog snel even! Fijn weekend!