Continuïteit.

Die bloemenpracht van afgelopen zomer ... is zo zoetjesaan aan het verbleken en verschrompelen. De taak van de plant zit erop, de bijen zijn geweest en de bestuiving is achter de rug. De zaden zijn rijp en nu kan de bloem dus doodgaan.

Dus snellllll nog even die zaden eruithalen! Voor volgend jaar. Ik wil graag weer precies dezelfde Zinnia's en Steenkruid en Dahlia's en Koningskaars en Afrikanen. Alles zit nu tjokvol met zaad, dus als je ook continuïteit wil ... haal die zaden eruit!

Bij het steenkruid kan ik de zaadjes eerst niet vinden. Oh ... ze zitten niet in de bloemknop, maar aan het steeltje. Ja, kan ook natuurlijk.

En bij de Dahlia's kun je natuurlijk ook gewoon de bollen opgraven en volgend jaar opniew planten. Maar zaden eruit halen kan ook. Neem een uitgebloeide bloemknop, die al verdroogd is, en peuter hem open. daar zitten je zaadjes.

Haha nee de zaadpluisjes van de paardebloem hoef ik niet. Die zaait zichzelf wel uit. Gelukkig maar, want het is de allereerste én een van de meest gezonde groentes die weer gaan groeien in het vroege voorjaar. Vroeger keken de mensen enorm uit naar die eerste blaadjes van de paardenbloem, eindelijk weer vers groen!

De zaden en bloemknoppen in envelopjes. Dat zoeken we verder thuis wel uit op een regendagje.

Lasagna maken ... van de compost. Dat moest ook gebeuren vandaag. Ook voor de continuïteit. Want één hoop is vorige week al over het land verspreid, en we hebben nu nóg zo'n bult nodig voor de tweede helft van de tuin. Dus wordt er weer een hoop omgekeerd. Die is over twee weken wel klaar om te gebruiken.

En van alle rommel en troep die er nu nog ligt, dus het hooi, mest, groenteresten, en blad, maak ik laag voor laag een nieuwe hoop. Net zoals je lasagna maakt zeg maar. En na elke twee of drie lagen wat verdunde gier of wat water eroverheen.

Dan zijn de rechtse vakken weer allemaal leeg. Maar dat duurt niet lang. Je zit nooit zonder werk hier! :D Want heb je wel gezien hoeveel blad overal alweer ligt? Ja dat moeten we weer in de straten verzamelen, en dat moet dus weer in al die lege vakken.   Ik wacht maar even op Nicolette.

Ook een schitterend voorbeeld van continuïteit .... is zo'n heksenkring van paddestoelen. Je ziet hier een klein deel van de kring. Toen ik hier twee jaar geleden die tuin kwam aanleggen, was er een kleine kring. Precies waar mijn composthopen kwamen.

En wat denk je dat er gebeurt? Die kring gaat gewoon door, wordt elk jaar een halve meter groter ... en groeit dwars door de composthopen heen.     Pure hekserij!! :D

... echt ongelofelijk toch ... dat dat ooit is ontstaan uit één paddestoel. En elk jaar wordt de kring groter, door die ondergrondse draden ... waarvan aan het einde dan weer een paddestoel groeit. Ze kunnen honderden meters groot worden, die kringen, en honderden jaren oud.

Maar ja daar kunnen we geen zaad van meenemen. Dat gaat allemaal ondergronds.

Vandaag géén bonen en wortelen op het menu. We willen wel weer es iets fris groens. Zo'n lekkere knapperige krop paksoi. En het mooie van zo'n late groente is, dat er nu háást geen beestjes meer zijn en het blad heel mooi onbeschadigd is. Dus ... late paksoi is een blijvertje in het teeltplan.

Thuis zijn er ook nog wat klusjes. Maar eerst .... een grote schrik. De konijnen hebben de halve tuin overhoop gehaald. Ze zijn ineens gaan graven. Nou ja dat doen ze nooit!

Het hol is méér dan een meter diep! In 1 dag!! Overal ligt zand. En een lól dat ze hebben .. met zwarte neuzen en zwarte pootjes heen en weer rennen en blij dat ze zijn met hun echte zelfgemaakte hol. Veel leuker dan hun hok natuurlijk. Waar ze ook nooit in zitten trouwens.

We kunnen het niet over ons hart verkrijgen om het nieuwe hol dicht te stoppen. Ze hebben zo'n plezier. Alleen ... hoe gaat dat nu verder met zo'n hol? Stopt dat ook een keer of gaat de hele tuin er nu aan? Iemand ervaring?

Nou, maar een oogje op ze houden. Ik ga naast het hok staan zagen, en bij de eerste zaag (eng geluid voor konijnen) schieten ze allebei ... RRRRANG ..... als een speer hun nieuwe hol in! Haha handig hoor.

Het klieven lukt me niet goed. Het schiet steeds weg, dat blok, zelfs met een steuntje er achter. Nou dan maar niet. Dan maar vegen. Al het gevallen walnotenblad gaat in de borders. Zo gepiept, en de boom kan zichzelf weer opeten! Ook alweer continuïteit!

De Raede Krobbe bonen ... zaten vandaag in de brievenbus! Geen 'hongerige postbodes' dit keer maar gewoon een dikke hand vol van die rode pareltjes!! Dankjewel lieve Jantsje!