Gisteren was ik bij mijn broer Wiebrand, die in Uithuizen woont. Weer een hele andere sfeer daar, zo´n dorp vlak onder de dijk van Groningen. Andere lucht, andere grond. Andere boerderijen. Ede Staal zong er al over! (klik en omlaag scrollen)
Bij ons in de bossen wordt de brandnetel lang en dun. Hij zoekt de zon op! Ook is hij lichter groen dan z'n matties op het Hoogeland! Een Gronings brandnetelsoepje is een soort bladgroenkuurtje!
Vanaf Wieb ging ik door naar Lauwersoog, want daar is ook nog een tuin(tje)! En daarvoor had ik een krat Bussumse opkweekjes meegenomen.
Een stuk of wat tomaten, en wat aubergines. Ik kan hier in Lauwersoog maar een heel select groepje planten neerzetten, want het miegelt hier van de konijnen. Thuis probeer ik alles uit op onze huiskonijnen, en wat die niet lusten, plant ik in Lauwersoog.
Een klein perk was vorig jaar al omgespit. Daar staat nu knoflook. Die gaat eruit, en dan moet het stukje grond worden bijbemest. Maar waarmee? Ik had me voorgenomen om hier alleen maar dingen uit de omgeving te gebruiken. Wat ik in Bussum uiteindelijk ook wil doen.
Goed, dus op het fietsje, en op zoek naar compost en mest. In het bos waren ze van't voorjaar aan het bomen rooien. Dus daar valt vast wel wat te halen.
Bingo!
'Al nemst mie d'haile boudel mit!' ..... en dat is Gronings voor 'ja dat mag' :D
Dus zakje volgepropt, en verder. Tussendoor tukje doen in de zon.....
bedankt meiden!! |
Dan hebben we nu dus houtsnippers en poep. Nou dat kan wel onder die tomaten en courgettes. Die kunnen wel tegen verse mest. Met boontjes en wortelgewassen bijvoorbeeld moet je dat niet proberen.
Toch ga ik het eerst goed mengen, dus de mest kleinhakken en mengen door het hout. En nu mag er eigenlijk ook nog wel wat vers groen bij. In juni valt er altijd wel iets te snoeien, of te maaien. Dus vers groen is geen probleem. Ik snoei het pad naar het meer maar weer es. En moet je kijken wat daarachter is gaan groeien ....
Zou hij hier zijn gaan groeien omdat we dat ene stuk steeds snoeien? Nou, voorzichtig eromheen knippen. Misschien komen er nu wel meer? Bijzonder!
Oke, we hebben nu genoeg compost.
En dan de nieuwe planten er in. Achteraan de tomaat, vooraan de aubergine. Nog een keertje gieten en het is klaar.
Vooraan bij de knoflook ligt nog een aardappel. Die kwam nog van de vorige oogst. Elke vergeten aardappeltje, of stukje aardappel(schil) loopt weer uit tot een plant. Maar toch beter niet laten staan. Meerdere keren aardappel op één plek geeft uitputting en aardappelziekte.
Het gaat mij er niet om om hier te laten zien hoe het allemaal precies moet. Want eerlijk gezegd, ik probeer ook maar dingen uit. Het gaat mij erom om een andere manier van denken te laten zien. Als je iets nodig hebt ligt dat soms gewoon in je buurt. Dat zoeken is nog leuk ook, je komt op andere plekken en ontmoet grappige mensen. Iedereen vraagt ook altijd wat ik er mee ga doen. Mensen zijn nieuwsgierig!! En dan hebben ze weer leuke tips.
Voordeel, je hergebruikt mineralen. Je verpest geen eeuwenoude veengebieden (in gekochte potgrond zit turf). Je gebruikt geen plastic. En je weet precies wat er in je grond gaat en in je eten.
Oke, tijd voor leuke streekkrantjes! Gebeurt er hier nog wat in West Groningen? O, de trekkertrek in Sebaldeburen! Volgende week pas ... jammer. En deze ... zeewier het voedsel van de toekomst?
1 reacties:
Inspirerend verhaal!
Een reactie posten