Een praatweek.

Wat een week. 

Een echte praatweek is het! Veel vermoeiender dan mijn gewone werk, maar wel nodig, en óók nuttig. Zo hadden we dinsdag een fondsenoverleg. Manieren verzinnen om de kas van de vereniging te spekken. We hebben zoveel mooie plannen voor de natuur, maar het kost uiteraard allemaal geld. 

Er is wel geld beschikbaar voor de natuur en het milieu. Bij overheidsinstanties, bedrijfsleven, particulieren, en via allerlei subsidies en fondsen .... dus daar gaan we naar op zoek. Op zoek naar geld! Een eerste stap is  dat we bij de Gemeente Staphorst gaan aankloppen. Voor subsidie, en ook voor huisvesting. Want onze vereniging heeft zelfs geen gebouw!

Goed. Dat hoor je dan tzt wel weer, hoe dat afloopt.

💦💦💦💦💦

En een ander nuttig gesprek was gistermiddag. Zoals je weet wonen wij aan de Beentjesgraven, en 'Het Waterschap Drents Overijsselse Delta' ..... is dus onze buurman. Ik had wat vragen over het schouwpad langs de sloot, en over de kadastergrens, en nodigde Buurman Waterschap daarom uit op de koffie.

Woensdagmiddag kwam hij langs, deed zijn klompen netjes uit in de bijkeuken, en we hebben een uurtje zitten keuvelen. Uiteindelijk kwam het gesprek ook nog op iets anders, namelijk op het Prachtlint, dat groene lint van allerlei natuurprojecten, dat we met de vereniging willen uitrollen door de hele gemeente Staphorst. Is dat niet iets voor jullie om daar óók aan mee te doen? vroeg ik. En buurman zei JA!! 

Hij was zelfs heel enthousiast, haalde zijn Ipad erbij en ging zitten typen ..... 'en dan haal ik die-en-die er ook bij, want zij coördineert allerlei natuurprojecten waar we al mee bezig zijn!'

So hee! Het lijkt erop dat we Het Waterschap OOK aan tafel krijgen! 👍👍👍

Nou, even wat anders. Over de pompoenen dan maar. We eten ze nog steeds elke week, in soep, brood, taarten, cakes, en geroosterd, je kan het zo gek niet verzinnen of het kan, met pompoen. 

  

Sommige gaan wel achteruit. Dus ik heb ze even uitgezocht.

Alles waar een spatje of schimmeltje aan zit gaat naar de koeien, en de rest gaat weer terug in een kleiner rek. Dus, eerst maar een paar planken wat korter zagen. En dan gaat dat rek ook naar een andere plek. Gewoon. Een kleine make-over. Altijd leuk, een make-over. Zeker in een week met veel praatwerk.

Pompompom. Zaagzaagzaag.

Nou, prachtig! Past precies. Nou ja, ietsje krapjes misschien, maar dat is een gewoon een kwestie van opeten. 

En vanmorgen .... alwéér praatwerk. Maar leuk! We hadden het éérste interview. Lia en ik gaan dit jaar een aantal mensen van de vereniging interviewen, voor het jubileumboekje, dat dit jaar gaat verschijnen. En vandaag hadden we de eerste, bij Jan en Henny.

Nou, die kennen we goed, dus dat was een makkie en heel gezellig ook nog. Interviewen is trouwens geweldig leuk als je nieuwsgierig bent aangelegd. Je kunt mensen zomaar van alles vragen. Na een tijdje interviewen ging Jan es wat rommelen in zijn archief, op zoek naar papieren en foto's, en gingen wij het eens over andere dingen hebben. 

Al met al was de ochtend zó om. 

Toen ik thuis kwam zag ik dat de stroomdraad van Brit, die daar op de oprit op de grond gespannen is, was kapot gereden. Iemand had tegen het paaltje aan gezeten en de hele dradenboel lag los. Nou dat kan je niet zo laten liggen, geen seconde, want Brit wil altijd heel graag de weg op om tegen honden en fietsers te blaffen.

Dus daar ging de middag mee heen. Met repareren. Het is ooit aangelegd door timmerman Jan H. en zijn zoon, en als ik het repareer dan volg ik precies hun ontwerp. Het is een simpel maar efficiënt ontwerp, waar Brit niet overheen gaat, omdat vijf draden voor haar te breed is om overheen te springen.

Er is weinig tijd voor tuinwerk deze week, maar er is ook niet zoveel te doen. Dus dat komt mooi uit. Ik heb alleen de laatste knollen gerooid. Het was nog een kruiwagen vol. Ook het verse voer voor de koeien loopt op zijn eindje. Ik denk dat er nog voor een maand groente is. 

Als de knollen eruit zijn schep ik eerst wat compost op dat deel, en dan gaat er nog een laag hooi op. 

In de kas is nog steeds volop vers groen. Het is vooral rucola en winterpostelein. De postelein kan ik je erg aanbevelen. Het is een makkelijke te kweken groente, winterhard, perfect voor salades, en het mooiste is ...... 

....... hoeveel je ook oogst, het groeit steeds weer aan! Je kunt er eindeloos lang van oogsten. 

Aan de andere kant bij de pas ingezaaide groente is nog niet veel te zien. Het gaat langzaam hoor, in februari.

Binnen onder het dakraam gaat het veel sneller. De eerste tomaatjes piepen als minuscule groene cricketpoortjes uit de grond, en vouwen zich meteen uit en gaan rechtop staan. Je kan je nu nog niet voorstellen dat dit in juli van die monsterachtige grote tropenjongens worden die de hele kas  overwoekeren.

En ook buiten, de eerste voorjaarsbodes, de frambozenstekken lopen al uit.

 

Zou het dan nu gewoon voorjaar worden? 

Géén winter meer, zoals precies één jaar geleden?