Van bruggenbouwers en bomenplanters.

Gisteren was het een drukte van belang voor ons huis. 

Het waren nog niet de bouwers van het fietspad. Die hebben drie weken vertraging door de vorst, en gaan pas volgende week weer verder. Nee, dit keer waren het de bruggenbouwers. Gisteren werd er druk gebouwd aan de laatste details van de fundering van de brug. 

Want .... die brug ... die zou vandaag al komen!

Maar eerst, vanmorgen in het zonnetje, gaf ik de koeien hun ontbijt, en ze dampten met hun warme lijven in de zon. Ze liggen in het diepe stro, en als ze dan opstaan om te gaan eten, in de frisse ochtendlucht, dan slaat de stoom ervan af. Ze zijn altijd zo lekker warm. Als ik koude handen heb dan warm ik die even op achter hun oren. 😊

Ondertussen hoorde ik in de verte Brit blaffen. Er was zeker iets aan de hand? Wat is er Brit?? 

'Er staat een héle lange griezelige vent in de tuin!! Kom snel waf waf!!!!'

Oja. Dat is zeker een hele lange griezelige vent! Man, wat is die lang!!

Grappig dat een hond daarnaar blaft. Het is ook wat, zo'n enorme takel die zich in een paar seconden uitrolt vlak voor je snuit. In jou eigen tuin nog wel!

Het waren de bruggenbouwers. 

De takel, en vlak daarachter de vrachtwagen met daarop een complete brug. Het was echt indrukwekkend hoor, hoe ze dat doen. De brug is kant-en-klaar. Het is een kunststof brug. Paul en ik stonden te kijken naar het plaatsen, en vlakbij stond een man die bij de brug hoorde, en ons een ander vertelde.

Het is een brug van kunststof. En dat gaat heel lang mee.

'Over honderd jaar ligt die hier nog precies zo,' zei hij. 'Nog steeds niks mee aan het handje. Geen onderhoud nodig. Blijft altijd goed.'

Wow. Over honderd jaar. In 2121 dus. Wij zijn dan alweer stof en as en die brug hier nog maar liggen. Zonder een schrammetje. 😉

Ik had ook twee filmpjes gemaakt, voor de liefhebber. Ze staan hieronder. Maar of ze gelukt zijn weet je nooit, dat zie ik ook pas nadat ik de blog heb gepubliceerd. 

Nou, dat was wat op de vroege ochtend.

Bruggenbouwers. Belangrijk werk. En het was mooi om te zien. 

Het is een nogal brede brug geworden. Het pad loopt dan schuin onze tuin in. En er is dus een hele hap uit onze voortuin. Zodra dat hele fietspad er ligt, moeten wij óók aan het 'bouwen'. Er moet een nieuwe heg komen, en een nieuwe hek vooraan de oprit. En misschien ook nog een strook wilde bloemen met een insectenhotel?

Affijn, allemaal leuke projecten. Maar éérst dat fietspad dus.

 

En hierboven zie je de nieuwe kruidensoorten waar ik het woensdag over had. Ze zijn inmiddels geweekt en ook al gezaaid. En ze staan alweer binnen. Want buiten en in de kas is het nog te koud voor die subtropische soorten.

Vooral de Chinese hokjespeul ben ik benieuwd naar. Astragalus Membranaceus. Het is een geneeskrachtig kruid, dat past in het rijtje van ginseng, zoethoutwortel, kurkuma, gember, en al die sterke wortelkruiden. Het is wel zo, dat het langzaam groeit. Je kunt de wortels pas na een paar jaren oogsten. 

Maar wat geeft het. Ik heb geen haast. 

Als je haast hebt, moet je géén tuinder worden. Want alles gaat langzaam. De natuur groeit langzaam. Slow slow. Hoe langzamer, hoe sterker vaak, en waardevoller. Die langzaam gegroeide groenten in je eigen tuintje, hebben vaak veel meer waarde voor je dan de snel opgeblazen 'plof-groenten' die met kunst- en vliegwerk worden geteeld. 

En, nu je toch géén haast hebt, plant dan ook wat bomen. Kan het jou wat schelen dat het tien jaar duurt voor je er wat van kan plukken. In de tussentijd leven er vele vele dieren van, en andere planten gedijen erdoor, en de grond komt stampvol met leven en blijft koel en vochtig en humusrijk, onder zo'n boom.

Bomen planten. Het is echt mooi werk. En het is er nu de tijd voor. Mocht je geen bomen hebben, maak dan stekken, en plant die. En zaai alvast je appel- en peren- en pruimenzaden. Voor volgend jaar alvast! En heb je geen plek, dan kun je allicht in de buurt een plek vinden. Bel de gemeente!

 

En het is nog leuk werk ook! Echt een maart-klus!!