Hanensoep en Ice Jaws.

Prachtig hoe je nu zo goed kan zien dat de zon een ster is. Ze straalt uit volle glorie, met échte stralen. Dat is meestal zo rond kwart voor acht, als ik de koeien hun voer breng en het ijs op hun waterton kom breken. 

Het zijn nog steeds volle dagen. Er komen namelijk steeds onverwachte dingen tussendoor. Zo hadden twee van onze hanen ineens ruzie! Echt! Normaliter maken ze nooit ruzie, al zijn ze met acht of tien stuks. Maar waarschijnlijk was dat nu, omdat ze dichter op elkaar leven door de koude. 

Twee haantjes liepen nu dus met bloedende koppen rond. En .... omdat we er toch teveel hebben .... en ... omdat ik het me al héél lang heb voorgenomen (maar steeds niet durf) .... hebben we de knoop doorgehakt. 

Gisteren hebben we die twee haantjes geslacht. 

Het was voor het eerst. Wel hebben we vorig jaar samen met Henk een paar hanen van hem geslacht, maar toen keek ik alleen maar toe. Nu dus ... zelf doen. Eerst maar veel kannen met kokend water klaar zetten. Giuseppe kwam helpen, en sleep eerst onze bijl vlijmscherp. Een goed voorbereiding is belangrijk. Je wilt natuurlijk dat het zo snel en pijnloos mogelijk gebeurt.

Maak je niet ongerust. Ik laat het niet zien. 

Dat kan ook helemaal niet, want je kunt niet tegelijk én een haan slachten én foto's maken. Het is nog wel een hele klus. Niet het slachten zelf. Dat is in één tel gebeurd. Maar het plukken van al die veren, en de ingewanden eruit halen, enzovoorts, dat duurt wel even. Tenminste, voor een beginner zoals ik. 

Eén was er voor Giuseppe en de andere voor ons. En dan heb je dus een braadkip. Of eigenlijk méér ... een soepkip. Want ze zijn klein, en stevig in de spieren en botjes, maar niet in het vet. 

Ik dacht gisteren, nou, ik laat hem 'afsterven' tot vier uur, en dan kook ik hem, en dan hebben we rond etenstijd een heerlijk bord soep. 

Haha. Nee dus.

Man man wat was die haan taaaaaaaaai!!!! Om zes uur na twee uur sudderen kreeg ik er écht nog geen mes of vork in!

Dus de hele avond gisteravond stond die haan op een klein vuurtje te trekken, omringd door alle kruiden en groenten die ik had. Vanochtend pas, toen het was afgekoeld, heb ik alles gezeefd, en het vlees van de botjes gehaald en uitgeplozen en weer aan de bouillon toegevoegd. 

Toen nog wat 'gekochte' bouillon erbij gedaan, want het haantje had eigenlijk niet zoveel in petto .... och nee ... zo'n pezig klein winterhaantje ...

... maar uiteindelijk hadden we toch een pan vol bouillon. Een deel ging in flessen. Die nu buiten staan te bevriezen. En van een kwart van die bouillon heb ik een grote pan soep gekookt met opnieuw verse groenten en groenten uit de vriezer. 

En dat aten we vanavond, met vers maisbrood. Hanensoep, uit eigen tuin. (Wie heeft toch ooit bedacht dat het kippensoep moet heten? Er gaan toch bijna altijd hanen in de soep!)

🐓🐓🐓🐓🐓

De andere kipjes en hanen hebben helemaal niks in de gaten. Twee hanen weg? Hoezo? 

Het is er juist heel vredig, in hun wintertuintje, in een zonnige hoek. Dat komt misschien ook omdat er nu minder haantjes zijn en dus minder testosteron. En dus geen vechtersbazen meer.

Vandaag ben ik begonnen aan het opruimen van de container. Dat gebeurt elke winter, en dan ziet het er altijd twee maanden prachtig uit. Mooi, netjes, en gestructureerd. 

Tot ... het hoogseizoen begint. Dan werp ik alles snel naar binnen en haal er gehaast uit wat nodig is, met omgooien van hele torens potten, en alle touwtjes gaan op één hoop en alles wordt weer één drama.

En dan wordt het weer winter en is het weer een puinhoop en moet alles weer opnieuw. Vandaag heb ik éérst een paar tafels gemaakt van houten platen, want je kunt alles niet in de sneeuw leggen. En verder, heb ik het dit keer anders gedaan dan anders. Niet de hele boel tegelijk naar buiten en dan zo'n moment krijgen van .... hopeloosheid ... maar in plaats daarvan .... één ding tegelijk. 

Eerst de touwen opruimen. En de dozen terugzetten. Dan alle potten. Ook dat terug. Dan koffie drinken. Dan het plastic. Enzovoorts.

Ik ben nu op de helft.

 

Het is soms best een voordeel zijn dat de dagen nog vrij kort zijn. Op een gegeven moment dan moet je stoppen. Dan moeten de dieren verzorgd, en er moet worden gekookt, en de kachel aangemaakt.  

Dan is de werkdag gewoon om.

⛄⛄⛄⛄⛄

En dan ... nog even dit. Kijk eens, naar al die pegels .....  het zijn toch nét tanden??

Ze hangen rondom het hele huis. Die tanden. 

Brit kan rustig slapen vannacht. Ze hoeft dit keer niet te waken. We hebben nu Ice Jaws.😄