Typen kan óók natuurlijk. Typen is handig en snel en goed leesbaar. En je kunt een hele massa personen tegelijk bereiken. Eén kerstkaart uitzoeken, een rijtje emailadressen of App-contacten erbij en hopsa. Daar gaan je eindejaarswensen! 💨💨💨✨✨✨
Er is niks mis mee. Ze zijn best leuk om te krijgen, die online kaarten. Soms met grappige filmpjes. Maar toch .... schrijven .... dat iemand dat voor je gedaan heeft, zo'n tijdje zitten kliederen met een pen en met een kaart .... je huisadres heeft opgezocht ergens in een stokoud adresboekje ..... dat heeft toch wat.
In de Taproot stond toevallig een artikel over brieven schrijven. En dat inspireerde mij weer, om eindelijk, ik geloof voor het éérst sinds we hier wonen, weer eens wat kerstkaarten te versturen. Niet meteen te gek hoor. Alleen aan familie en een enkele verwegge vriendin.
En dan, écht wat opschrijven, niet alleen maar de afzenders en een standaard regeltje. Maar echt een blokje tekst. Nou, het is nog behoorlijk veel werk. Na anderhalf uur had ik er pas acht af.
Brieven schrijven. Het is leuk en rustig werk. En het is ook aandachtig werk, want je bent in gedachten een hele tijd bij de persoon aan wie je schrijft.
Schrijven. Hoe vaak doe je het? Zou het ooit nog uitsterven? Nou, voor mijzelf in elk geval niet, want ik schrijf graag en vaak. Zo heb ik ook nog steeds een ouderwetse fysieke agenda. Zelfgemaakt, want de dagindeling die ik wilde hebben die was nergens te vinden, in geen enkele agenda.
Ik wilde rechts de zeven dagen van de week, onder elkaar, en links een lege bladzijde. Om alles wat er in één week moet gebeuren dan links op te schrijven. Dan kun je dat mooi verdelen over de dagen rechts, al naar gelang de dringendheid, het weer, je luim, etc.
(zo'n agenda is alleen wel een dinosaurus als die in z'n uppie op tafel ligt tijdens een vergadering, tussen de Iphones)
(en dan ook nog met die kleurtjes!!😅😅 Dat zijn overig de maanstanden, die teken ik elke week helemaal rechts in, om te weten wanneer je wat kan zaaien en oogsten enzo)
Je krijgt dan uiteindelijk een schrift .... als een schatkist. Vol mooie waardevolle teksten. Die ook min of meer meteen in je brein zijn opgeslagen, want wat je opschrijft onthou je veel makkelijker dan wat je typt.
Ik heb de andere kant versierd met plaatjes. Ooit. Lang geleden alweer. Maar de teksten erop zijn nog steeds waardevol.
In de tekst hierboven is het mooi geformuleerd. Er staat zoiets als .... bewaar en koester de mooie woorden en adviezen die je hoort en leest. In je geheugen, maar ook, door ze op te schrijven. En dan, af en toe, lees je door je eigen collectie, en ben je blij dat je ooit de moeite hebt genomen om het op te schrijven!
Schrijven voor een ander en schrijven voor jezelf. Geweldige uitvinding, schrijven!
En oja, ook nog dit. We hebben wat nieuws, Paul en ik. Een wederzijds kerst-kadootje. Het is een op-de-kop bank. Waarin je vrij makkelijk een tijdje op de kop kan staan. Wat we nog maar weinig doen. Haha, nee, wij doen dat zelfs haast nooit meer, op de kop staan. Jullie?
Feet-up, zo heet het bankje officieel. Ik kan er nog niks van. En durf het ook nog niet, nog niet verder dan dit. Maar ook zo voorover staan met je hoofd omlaag is al heel ontspannend voor schouders en nek. Je hoofd hangt als het ware losjes te bengelen.
(onze kinderen zeggen dan ... hoe ouder hoe gekker)
Nijf dnekeew!! 😊
7 reacties:
Ik had vroeger een deuk bovenaan opzij in mijn middenvinger, omdat de pen of stylo daar altijd tegen lag.
Die deuk is nu aan het vervagen, en ik kan helemaal niet meer vlot schrijven.
Wat opvalt, is dat ik soms heel lelijk schrijf, en soms heel mooi. Raar is dat.
Zalig bankje !
Fijn weekend, Clarien :)
Oh wat herkenbaar; ik heb ook een schriftje waar ik uitspraken/quotes/wijsheden in schrijf, maar kende niemand verder die dat ook deed ;-)
Je hebt echt hele mooie opgeschreven, die ik nog niet kende. Ik lees ze ook af en toe door en kan daar dan zo bij zitten mijmeren. Net als bij het boek van 'De jongen, de mol, de vos en het paard', van Charley Mackensie.
Zo herkenbaar ik heb ook talloze van dit soort schriftjes, liefst met ringband. Tja en ik ben een enorme zeikers het moet ook een bepaald soort papier zijn. Liefst schrijf ik ook met mijn Faber&Casstle pen.
Zo'n agenda met links rechts is bijna niet te koop of met van dat rare gladde papier. Moyu boekjes agenda's kom ik op internet steeds tegen, maar reteduur en ja proberen kan niet zomaar.
Succes, wie schrijft die blijft zullen we maar zeggen.
Een echte agenda vind ik nog steeds een noodzaak, Clarien.
Kaartjes schrijven is half pc, half echt.
En dat bankje..., we lezen 't nog...
Lie(f)s.
In de jaren '80 werd op mijn werk een voorzichtige start gemaakt met de computerisering. Voorheen leverden we bij het secretariaat onze handgeschreven verslagen en rapporten in, en op die afdeling werd dat dan omgezet in de officiële documentenopmaak die dan verder verspreid werd.
Voor ons techneuten was het even wennen, maar je leerde snel. Wat, mij althans, wel opviel was dat je door die 'elektrificatie' veel slordiger werd in het formuleren. Simpel weg omdat je, zoals je ook opmerkt heel gemakkelijk een zin of hele alinea kunt ombouwen. Was het bij een ingeleverd papieren concept een heel gedoe om iets anders geformuleerd te krijgen; bij de computer was het een kwestie van accentueren en deleten.
Ikzelf ben ook een verzamelaar van uitspraken, spreuken, nutteloze kennis, en nog veel meer en sla dat ook zoveel als mogelijk, op in mijn laptop. Mijn probleem is echter dat ik een tamelijke chaoot ben als het op categoriseren en ordenen aankomt. Archiveren is nooit een sterk punt van me geweest en heb ook de illusie niet meer dat het echt zal verbeteren. Het enige dat met het ouder worden wel verbeterd lijkt het vergeten. Wel een prettig idee dat je, vanuit dat oogpunt bezien, nog een grote toekomst voor je hebt.
wij schreven afgelopen week met het gezin ouderwets brieven voor Amnesty International. Dat deed ik vroeger ook al met mijn ouders, maar ik wist eigenlijk niet dat dat nog steeds gebeurt zo. Ik vond het een hele gezellige gezinsactiviteit en het was ook goed om met de kinderen te praten over de mensen waarvoor aandacht werd gevraagd.
"Richt je op deuren, niet op muren."
Mooi.
Een reactie posten