Hoewel ... heel lang zal het niet meer zijn ... als het kouder wordt verdwijnen ze weer uit beeld.
Wel héél fijn, niet alleen voor die libelle natuurlijk, maar ook voor ons, dat we nog een paar van die heerlijke warme dagen krijgen. Lekker nazomeren, en overal is kleur en bloei!
Ze bleek flink verhoging te hebben. Waardoor, dat kon de dierenarts nog niet met zekerheid zeggen. Wel klonken de longen niet helemaal goed, dus kreeg ze een kuur mee. Nou, nu vijf dagen lang elke dag twee pillen naar binnen wurmen .... in een zéér kieskeurige kat.
Vanmiddag was ze alweer wat levendiger gelukkig, hopelijk morgen een fotootje van een weer blije Billie!
Ook kwam de slimme-meter-installateur, en zijn er ineens weer negen kuikentjes bij, met de nodige zorg, en zo nog het een en ander. Ach, typisch een maandag, zeg maar! 😊
Het huis is met de 'Franse slag' gepoetst, en toen kon ik nog even in mijn drogerijtje aan de gang. Aan de achterkant van de kapschuur, tegen de warme houten muur, heb ik zo een en ander te drogen gezet en gehangen. Dat gaat daar heel goed.
Maar de Gundruk, dat Nepalese gerecht waar ik al eerder over schreef, dat is altijd wel even een dingetje. Het is een manier om je bladgroenten te bewaren, zonder koken, vriezen, apparaten, zout, of andere toevoegingen.
Je moetje voorstellen dat de arme bergvolken in Tibet letterlijk élk groen sprietje en blaadje wilden bewaren, omdat dat zo zeldzaam was op hun kale gebergte. Onkruid bestond niet voor ze. Alle groen was waardevol en werd verzameld. Ze bewaarden dat door het eerst in de zon te leggen, zodat er veel gisten op kwamen. Dan werd het gekneusd zodat er sap uitkwam. Vervolgens werd het stevig in potten geduwd en op eigen sap gefermenteerd. Dan heb je Gundruk. Een gezond en lekker gerecht dat je lang kunt bewaren.
Als je die Gundruk dan weer droogt, dan krijg je iets wat qua smaak lijkt op zeewier. Echt, héél lekker, al ziet het er uit als bagger.
Ik heb nu weer één batch af, en nadat de was van de lijnen was, heb ik een tweede serie bladeren opgehangen om het nog een keer te maken.
Wanneer oogsten? Als de groene bolletjes nog stevig dicht zijn. Al die groene 'bolletjes' zijn onrijpe bloemetjes. Als je te laat bent gaan ze open en groeien er mooie helgele bloemetjes uit. Heel mooi. Maar wel jammer van je kool.
Ja en vanavond was er nóg zo'n tussendoortje. Ik had Wim al lang geleden beloofd om te helpen een deur uit zijn weiland te krijgen. Daar zou ooit een stal van gemaakt worden maar dat ging toen niet door. Die deur is blijven liggen en is helemaal kromgetrokken. Er zitten veel ijzeren delen in en hij is loodzwaar.
Voor zo'n deur heb je niet zomaar even de spullen liggen. Ik niet, en Wim ook niet. Maar gelukkig ... anderen hebben die weer wel. Dus met een grote slijptol is de deur aan stukken geslepen. Wat een spectaculair gezicht was.
2 reacties:
Details maken je maandaglog mooi, Clarien!
Lie(f)s.
Inspirerend als altijd!
Een reactie posten