Typisch maandag.

on maandag 14 september 2020






Ondanks de warme dag vandaag was het vanochtend vroeg nog koud. En erg nat op de velden. Brit en ik vonden een half verdronken libelle in het gras. We hebben hem maar even in ze zon gezet, in de hoop dat hij opdroogt. En nog een tijdje leeft.


Hoewel ... heel lang zal het niet meer zijn ... als het kouder wordt verdwijnen ze weer uit beeld. 


Wel héél fijn, niet alleen voor die libelle natuurlijk, maar ook voor ons, dat we nog een paar van die heerlijke warme dagen krijgen. Lekker nazomeren, en overal is kleur en bloei!







Het was vandaag een chaotische dag. Het begon meteen al vanmorgen met een bezoek aan de dierenarts met een zieke Billie. Arme Billie die altijd zo levendig en speels is, en zomaar vanuit stand meters de lucht in springt ... ze is sinds een dag of wat zo slóóm als wat. Echt niet in orde.


Ze bleek flink verhoging te hebben. Waardoor, dat kon de dierenarts nog niet met zekerheid zeggen. Wel klonken de longen niet helemaal goed, dus kreeg ze een kuur mee. Nou, nu vijf dagen lang elke dag twee pillen naar binnen wurmen .... in een zéér kieskeurige kat. 


Vanmiddag was ze alweer wat levendiger gelukkig, hopelijk morgen een fotootje van een weer blije Billie!


Ook kwam de slimme-meter-installateur, en zijn er ineens weer negen kuikentjes bij, met de nodige zorg, en zo nog het een en ander. Ach, typisch een maandag, zeg maar! 😊


Het huis is met de 'Franse slag' gepoetst, en toen kon ik nog even in mijn drogerijtje aan de gang. Aan de achterkant van de kapschuur, tegen de warme houten muur, heb ik zo een en ander te drogen gezet en gehangen. Dat gaat daar heel goed. 


 






Sommige dingen hoef je haast niks aan te doen. De uienbloemen liggen in een doos. De zaden vallen er gewoon uit. Niks geen omkijken naar. 


Maar de Gundruk, dat Nepalese gerecht waar ik al eerder over schreef, dat is altijd wel even een dingetje. Het is een manier om je bladgroenten te bewaren, zonder koken, vriezen, apparaten, zout, of andere toevoegingen.


Je moetje voorstellen dat de arme bergvolken in Tibet letterlijk élk groen sprietje en blaadje wilden bewaren, omdat dat zo zeldzaam was op hun kale gebergte. Onkruid bestond niet voor ze. Alle groen was waardevol en werd verzameld. Ze bewaarden dat door het eerst in de zon te leggen, zodat er veel gisten op kwamen. Dan werd het gekneusd zodat er sap uitkwam. Vervolgens werd het stevig in potten geduwd en op eigen sap gefermenteerd. Dan heb je Gundruk. Een gezond en lekker gerecht dat je lang kunt bewaren.


Als je die Gundruk dan weer droogt, dan krijg je iets wat qua smaak lijkt op zeewier. Echt, héél lekker, al ziet het er uit als bagger.








Het is bewerkelijk, maar toch ook weer niet zó. Als je het één keer gemaakt hebt heb je het zo onder de knie en gaat het steeds sneller. Wij hebben die gedroogde Gundruk de hele winter gegeten, klein gesneden, door de rijst en de roerbak en de omelet en de sushi. Het is echt een aanrader.


Ik heb nu weer één batch af, en nadat de was van de lijnen was, heb ik een tweede serie bladeren  opgehangen om het nog een keer te maken. 










De broccoli ..... ook zo'n topper. Haast iedereen lust het en het een makkelijk gewas om te kweken. Het mooie van broccoli is dat nadat je de kool hebt afgesneden, je de plant kan laten doorgroeien. Er komen dan de hele verdere zomer kleine roosjes uit de oksels groeien. Zo heb je maar een plant of drie nodig voor een heel seizoen!


Wanneer oogsten? Als de groene bolletjes nog stevig dicht zijn. Al die groene 'bolletjes' zijn onrijpe bloemetjes. Als je te laat bent gaan ze open en groeien er mooie helgele bloemetjes uit. Heel mooi. Maar wel jammer van je kool.  


Ja en vanavond was er nóg zo'n tussendoortje. Ik had Wim al lang geleden beloofd om te helpen een deur uit zijn weiland te krijgen. Daar zou ooit een stal van gemaakt worden maar dat ging toen niet door. Die deur is blijven liggen en is helemaal kromgetrokken. Er zitten veel ijzeren delen in en hij is  loodzwaar.


Voor zo'n deur heb je niet zomaar even de spullen liggen. Ik niet, en Wim ook niet. Maar gelukkig ... anderen hebben die weer wel. Dus met een grote slijptol is de deur aan stukken geslepen. Wat een spectaculair gezicht was. 









Noaberhulp. Echt fijn! 😊😊💪






 


2 reacties:

Lies zei

Details maken je maandaglog mooi, Clarien!
Lie(f)s.

Hilde zei

Inspirerend als altijd!