Vijf jaar.

Boven op zolder hebben we twee nogal sobere logeerkamers. Ik zit te popelen om daar eens een keer leuke gezellige kamers van te maken, met leuke spreien en kussens en in de hoek een lekkere luie stoel en een grote leeslamp. Of een schommelstoel!

En ook een grote werkbank, in de hoek, in een L-vorm, voor al mijn rommel en administratie en spulletjes, met aan beide kanten van die grote laden, voor kruiden en potjes en miljoen dingetjes.  

Want sinds een tijdje is mijn werkhoek hier, op zolder, in één van die kamertjes, en het is nogal geïmproviseerd. De oude massagetafel, die toch nooit meer gebruikt werd, is nu mijn werktafel. Maar hij is erg ondiep. En in het oude bureautje zit mijn administratie gepropt. Je kunt er nooit even iets snel terugvinden.

Maar goed. Voorlopig voldoet het. Misschien ziet het er over vijf jaar nog wel precies zo uit. Want zo gaat dat soms.

Over vijf jaar gesproken .... ik trapte vandaag even in de valkuil van terugbladeren in het blog. Ben je zó een uur verder! Haha en het is nog niet eens zó oud ... maar als ik de dingen teruglees dan lijkt het soms eeuwen geleden. 

Zo keek ik even terug naar alle '27 augustussen' van de afgelopen vijf jaar. 

Vorig jaar. Gewoon, gezellig de hele familie bij elkaar. Niks Corona gedoe.

 

En op 27 augustus 2018 was ik ook al zo druk met oogsten en verwerken. Dus, niks nieuws eigenlijk. Ook dat t-shirt draag ik nog steeds.😊

Wéér een jaar eerder. Augustus 2017. De eerste zomer dat we hier woonden. Toen hadden we voor het eerst hooi-pakken. En nog geen koeien. Wat we er mee deden weet ik niet meer, maar ik was er erg trots op, op dat hooi.

Het was zo 'echt'! Boerderij-achtig!😊

In augustus 2016 woonden we nog in Bussum, maar hadden al wel een moestuin uiteraard, en ook al veel weck, en zelfmaak dingetjes. Die ik toen ook al kado gaf, al vond ik het toen nog wel eens 'vrekkig' staan, om zelfgemaakte spullen kado te geven. Er ging ook altijd nog een gekocht kado bij, toen.

Nu niet meer hoor. Die gene zijn we allang voorbij! Iedereen die jarig is krijgt een grote doos vol mooie zelfgeteelde groenten!

En hierboven, augustus 2015 .... toen was het een koele zomer .... en wilden de tomaten maar niet rijpen. Alles kwam groen in huis, narijpen op de vensterbanken.

In 2014 liet ik zoals je ziet de broodjes óók al een beetje aanbranden. Haha, sommige dingen zullen wel nóóit veranderen!

En in 2013 was er nog helemaal geen Moeskers Moestuin blog. Sjonge ik had toen ook nooit geloofd dat ik bijna zeven jaar over de moestuin zou schrijven. Het zou een project worden voor één seizoen!

En hier zit ik nog steeds, in 2020, achter de laptop op het zolderkamertje ..... om weer een verhaaltje te typen! Hoe lang nog? Ik weet het niet hoor.🙈

Vandaag was het hurry-up aan de omheining werken, want de koeien komen zaterdag alweer thuis!! Doordat er gisteren en vandaag steeds bezoek was, heel leuk hoor, maar daardoor schoot die omheining niet op. Het was ook nogal wat. Zo moesten de Alpen, je weet wel, die compostbergen, apart omheind worden. Want er groeien vele vele pompoenen en tomaten op de alpen, en ik wil niet dat ze daar doorheen gaan lopen stampen!

Overal groeien planten en bramenranken op en over de stroomdraden. Ik heb er de hele zomer niet naar omgekeken. Ja en dat wreekt zich nu. Ook zijn er paaltjes verrot, en moeten sommige draden verlengd of juist ingekort.

Het is nog niet klaar en morgen dus verder.

(het is trouwens net breien, of haken, kijk maar ...)

En natuurlijk ...... oogsten!

En nog lezen. Over een waargebeurd verhaal van bijna een eeuw geleden. Toen er op zeer afgelegen plekken van de wereld mensen waren die zéér moedige en zéér extreme dingen deden, zonder dat er een Floortje Dessing aan te pas kwam. 

Gelukkig heeft een journalist er ooit een boekje over geschreven.