En vandaag weer gewoon thuis. Verder met het gewone werk. Lekker buiten!
Zoals je ziet ben ik ook nog steeds aan het kruiden verzamelen. Wat niet zo gek is want veel van de mooiste akkerkruiden en bermkruiden staan nu nog volop in bloei. Hierboven zie je de bloemen van de cichorei. Aan het einde van elke dag gaan de bloempjes dood, en de volgende dag zit het weer vol met nieuwe bloemen.
Blauwer dan blauw. Tja ... ik heb iets met blauw ... bosviooltjes, cichorei, korenbloem ... ik zou die kleuren graag willen opslaan. En nu heb ik bedacht om een bloementhee te gaan maken van alle akkerkruiden die hier in de omgeving groeien. Zodat je ook in de winter nog kan genieten van dat intense blauw.
En alle andere kleuren.
Maar het was niet alleen maar mooie kruiden zoeken, ander werk was er ook.
Ik had Paul gevraagd of hij het roggeveldje wil maaien. En daarom moest ik vandaag alle schoven daar weg halen. Ik heb ze voorlopig even in de stal gezet. Het is wel een mooi behangetje geworden.
En alle losse resten stro en rogge zijn over de paden verspreid. Die zien er nu ook weer netjes uit. En toen kon Paul dat vak maaien.
In zo'n piepklein huisje realiseer je je ook ineens met hoe weinig spullen je eigenlijk toe kan. Bed. Tafel. Stoelen. Wc en wastafel. Twee kookpitjes en een gootsteen. Wat kastjes voor je losse spullen. Misschien één klein boekenplankje.
Ik snap heel goed dat veel mensen graag in een tiny house willen wonen. Want hoe minder je hebt, hoe minder zorgen je hebt voor al die spullen (en tuin en dieren! 🙈)
Maar ..... wij wonen niet in een tiny house! Wij hebben best veel 'ballast' waar we maar druk mee zijn. Dat was een keuze. Ik vind de zorg voor planten en dieren erg fijn, en geniet elke dag weer van wat we er allemaal voor terug krijgen.
 |
| korenbloem en duizendblad |
Vandaag ging die zorg zelfs wel érg ver.
Zoals je misschien weet hebben we weer kuikens op het moment. Er is steeds wat mee en je moet er goed op letten. Vandaag was er één moeder kip, die maar één kuiken heeft, op zoek naar een nieuwe slaapplaats. Want ze sliep voorheen in de stal, maar door mijn reorganisatie was hun slaapplek weg.
Nou besloot moeders dat ze dan maar in de boom ging slapen, bij de andere volwassen kippen en de hanen. Nou, daar liep het radeloze kuikentje dan, daarnet, om een uur of negen, toen ik nog even ging kijken.
PIEP PIEP PIEP mama help ik kan daar niet komen!! 🐤🐤🐤
Maar moeders bleef rustig op haar tak zitten.
Dus heb ik het kuiken gevangen en ben met een kuiken in mijn vestzak de boom in geklommen en heb het kuiken onder de moeder gezet. Ja je maakt wat mee.
Maar eind goed al goed.
9 reacties:
Geweldig, wat een actie om moeder en kind bij elkaar te krijgen!
Groeten
Loes
Oh geweldig! Wat een zorg.
Wat een onaardige moederkip.
Maar....hoe moet tie er nu weer uit? Kan die wel 'landen'?
Ben je niet bang dat het kuikentje er uit valt ?
Een vangnet er onder hangen !!
Gr Ans.
Tiny House heeft een vast plekje in m'n hart, Clarien... We kunnen inderdaad met zoveel minder...
Jouw harde werk loont!
Je boeket is hemelsmooi.
Ontroerend mooi ook, je korte kuikentjeverhaal/-foto.
Lie(f)s.
In alle eenvoud een prachtig boeket!
Even een weetje; als je een struik andijvie door laat schieten en de gelegenheid geeft om te gaan bloeien dan krijg je dezelfde blauwe kleur bloemen als de cichorei. Niet echt verwonderlijk, want andijvie en cichorei zijn zeer verwant aan elkaar. Het zijn net geen broer en zus, maar wel neef en nicht. Een en al blauwbloemige familie.
Prachtige foto's weer!
Gisteren ook, van Utrecht.
Ik vroeg me al af hoe jullie dat met vakanties zouden doen.
Er bestaan wel websites om mensen met kleinvee en oppassers bij elkaar te brengen, dan logeren ze een tijdje in je huis.
Maar dan nog kan ik me voorstellen dat je liever kiest voor vertrouwde handen en een moment in het najaar of de winter.
Volgens mij schreef je vorig jaar dat ze vroeger koffie(vervanger) maakten van cichorei. Dat vond ik zo'n leuk weetje! Ik ben benieuwd of het je lukt om de kleuren van de berm te 'vangen'. Zou heel gaaf zijn.
@Hilde, uit mijn kindertijd, ik ben van 1944, herinner ik me nog wel dat mijn ouders met afschuw spraken over de 'surrogaatkoffie' van 'in de oorlog' en mijn opa had het altijd over 'die cichoreirommel'. Van de andere kant; de ouders van een kameraadje van me dronken het spul kennelijk nog steeds want die vonden de surrogaatkoffie lekkerder dan de 'gewone' koffie. Het leerde mij in ieder geval al vroeg dat smaken konden verschillen, of zoals mijn vader het samenvatte "Wat de ien niet lust , vret een aander zich dik in"
Of die surrogaatkoffie nou ten grondslag ligt aan het feit dat ik geen koffie lust? Ik denk het niet, want ook mijn eigen zoon lust het niet en mijn eigen vader was een kleine koffiegebruiker. Het zal wel een genenkwestie zijn.
Een reactie posten