Slow quiche, en andere verhalen.

Een verjaardag vieren. Met alle kinderen tegelijk. Plus aanhang. Dat was echt een tijd geleden! Ik denk wel een half jaar! We hadden er dan ook niet één maar wel zés te vieren. Meer dan de helft van de familie is in Corona tijd jarig geweest.

Mijn moeder was er niet, die waagt zich er nog niet aan. Geen idee wanneer dat wel weer zou kunnen, zonder risico. Natuurlijk hebben we haar tig appjes en filmpjes en fotootjes gestuurd, maar het blijft toch een gemis.

Ik had een pauze ingelast tijdens het feest, ná de taart en vóór de borrel, want de dieren moesten gewoon gevoerd worden, verjaardag of niet. Dus wij met de hele familie in optocht naar de kippen en naar de koeien. Haha dat waren pas leuke foto's geweest. Maar ja .... de familie wil niet op het blog.

Zucht. 😌
(dan ik maar weer alleen)


 

En inmiddels is het ook alweer maandag geweest, die begon met een gootsteen die niet doorliep. Op maandag. Nét als je haast hebt. Gelukkig was het makkelijk verholpen, en heb ik daarna meteen alle afvoeren en wastafels maar even doorgespoeld. Ik kreeg daar ooit een tip voor, van een monteur.

Een flinke schep soda erin, en naspoelen met heet water. Doe dat een paar keer per jaar en het voorkomt veel verstoppingsellende.

(eerlijk gezegd vergeet ik het zelf meestal, en doe het pas weer ná zo'n verstopping)

Deze wilde ik nog even laten zien. Het is één van mijn aankopen van vrijdag, in Meppel, bij de Kringloop. Een dubbel dekbedovertrek met bloemetjes. Zo'n mooie print, met die korenbloemen en rozen en allerlei kruiden. Heel toepasselijk om kruidenzakjes van te maken! 🍀🌺🍀🌼

Maar nu hij daar zo mooi en fier en fris wappert, twijfel ik of de schaar er wel in gaat. Hij zou prachtig zijn voor op het logeerbed. Of op ons eigen bed.

Haha wat kan je blij worden voor maar 1,50! 😊

Maandagmiddag wandelde ik langs de Beentjesgraven naar Editha. Het was bewolkt, met een frisse bries, en de lucht stond naar regen. Mij best. Elke druppel is nog steeds zéér welkom!

💧💧💧💧💧

We hebben één van onze plannen moeten schrappen. Op verzoek van twee basisscholen hadden we een lespakket gemaakt voor kinderen. Van drie lessen. Over zaden en over zaaien. Maar ja ..... dat was in januari.

En nu is alles anders en gaat het dit jaar dus niet door.

Maar onmiddellijk borrelden er andere plannen omhoog. Zoals een kruidenwandeling organiseren met een kruidige lunch na afloop. En, verder werken aan onze kruidenalmanak natuurlijk. Allemaal met als doel om méér mensen enthousiast te krijgen voor al die mooie en waardevolle kruiden die gewoon overal groeien.

En vanochtend begon hier met een stralend zonnetje.

Wat goed uit kwam, want er was een hele lijst met klussen voor op de tuin. Vandaag moesten alle wortelvakken gewied worden.

De hele dag op de knieën, tussen de rijen door. De worteltjes doen het maar matig, ze worden teveel beschaduwd door de uien, die ineens als een speer omhoog schieten. Gek is dat. Vorig jaar gingen de wortels veel sneller en de uien langzamer. Of leek dat maar zo?

De bieten doen het prima alleen ben ik hier en daar vergeten ze te dunnen. Dus, de kleinste knikkerbietjes knikkeren we eruit! De aardappels staan ook op deze vakken. Die schieten ook omhoog door de regen. Kevers en larven zijn er nog wel, maar het is nu bij te houden.

Ook staan er pastinaken op deze bedden, en suikerbieten, en de voederbieten van de koeien. In totaal twaalf bedden van elk vijftien vierkante meter. Eind van de middag waren al die bedden netjes schoon en had ik twee hele vieze pikzwarte knieën.

En toen ging het nét regenen. Héél hard. Brit en ik haalden het nét, naar de stal. Waar we een tijdje samen met de kippen naar de regen hebben zitten kijken.

Best leuk.

Tussen het wieden door heb ik zo hier en daar wat uien uitgetrokken, om meer licht te krijgen voor de wortels. En daar liggen die uien dan. Het eerste setje weer.

Eigenlijk moet je er dan allemaal gezichtjes op tekenen. Dat zou leuk zijn! Een hele rij van die babbelende dunne dametjes. Maar dat is meer een winter lange avonden werkje.

Dan maar gewoon opeten die dametjes. Vanavond alvast twee.

 

Ik wilde een quiche maken, maar dit keer van onze eigen tarwe. En die moest eerst nog gemalen worden. Ja zo ben je wel even bezig met zo'n quiche.

Het werd dus een sloooow quiche.

Het deeg was veel steviger en stugger dan deeg van bloem. Doordat er veel meer vezels in zitten mengt de boter niet helemaal zoals je gewend bent (waarschijnlijk moet je er minder boter in doen dan bij bloem). Het deeg plakte aan de roller.

Toen viel het deeg ook nog in stukken. Haha. Wat een gedoe weer. Maar uiteindelijk zat het netjes in de vorm. Quiche .... van eigen deeg! Echt leuk!

Op het aanrecht had ik bloem gestrooid, tegen het plakken, en dat hou je dan over na afloop. Weggooien? Zeker niet! Dit soort restjes kunnen allemaal in de zuurdesempot. Ook kleine stukjes deeg die over zijn. Dan kan gewoon. Het zuurdesem eet dat allemaal braaf op!

De vulling bestond uit twee rode bieten en twee uien, gebakken en gestoofd in wat kruidenboter, en daaroverheen een eiermengsel met wat room, peper en zout, en een flinke schuif, en Moesmix.

(maar neem gerust je eigen kruidenmix)

En daarna nog wat plakjes blauwe kaas erover. Half uur in een hete oven en genieten!