Mijmeren boven de klompen van oom Henk.

Oom Henk, de jongste broer van mijn moeder, is al ruim tien jaar geleden overleden. Op de een of andere manier zijn zijn Zweedse klompen bij mij terecht gekomen. En elke keer als ik ze draag denk ik even aan oom Henk.

Dat is het mooie als je dingen erft, je houdt die persoon dan in gedachten.

Ik was aan het spitten, en dat doe je niet op je teenslippers, daar heb je stevig schoeisel voor nodig, zoals die klompen met houten bodem. Onder het spitten dacht ik aan oom Henk. Qua leeftijd zat hij tussen onze ouders en onszelf in. Een hele jonge oom was het. En hij was ook nog hippie. Wat erg interessant was voor ons. Een oom die alsmaar plaatjes draaide en een vriendin had met een gebatikte jurk en met heel lang haar met soms bloemen erin.

Een nozem als oom! Haha ja dat was voor ons heel leuk. Hij was heel aardig en we mochten altijd heel veel van hem.

Onder het mijmeren vordert het spitten, en kan ik er weer bedden van maken.

.... en verder gaat het. Alle vakken op de tuin wieden. En waar de bieten en uien dik genoeg zijn trek ik ze eruit. Dan komt er meer licht op de bedden want het staat overal zo vol.

Onder het mijmeren heb ik ook bedacht dat de grote moestuin volgend jaar kleiner moet worden. Minder groenten, en iets meer kruiden, en meer de paardenbak gebruiken. Zoiets.

En óók een beetje minder werk ..... en een beetje méér vrije tijd ..... 😊

Hoewel ik natuurlijk weer ontzettend blij ben met al die oogsten die nu met gulle hand van het land af komen. Elke dag rijden de kruiwagens af en aan.

Ook weer een halve kruiwagen rabarber was erbij. Dat kun je nog steeds oogsten, bij voorkeur de jonge stengels. Die bevatten minder oxaalzuur dan de oudere. Enne, niet schillen hoor. Dat is zo jammer van die mooie rode kleur!








Ik heb er dit keer weer cakes mee gebakken. De rabarber in stukjes snijden, en mengen met een  handje vol suiker (niet teveel, de rabarber hoort juist nog zuur te zijn in de zoete cake) en wat bloem, en even wegzetten. Dan maak je cakes volgens je eigen recept, schep de rabarber nog even om, en  leg een flinke laag rabarberstukjes op het beslag.

Tijdens het bakken zakken ze er iets in weg.

En verder heb ik een deel ingevroren, in stukjes, en een deel gedroogd. Dat was nieuw. Hoe dat moet wist ik eigenlijk niet, dus ik heb een deel in stukjes tussen twee doeken op een warme plek gelegd, en ook een deel in een zeef buiten gelegd. Die stelen zijn in de lengte een paar keer doorgesneden. En ook wat hele stelen.

Dat is om later in thee te gebruiken.

Ik mijmerde nog wel over meer, boven die klompen. Over, dat oom Henk zo ongeveer de meest relaxte persoon was die ik gekend heb.

Als hij mij nu zo zou zien rondrennen, op dit mooie stukje aarde, rond het huis en op de tuin en in de buurt, zou hij zeggen ...

hai hai

Want hij was niet zo'n rond-renner. Hij was meer .... een beschouwer. En heel bijzonder, maar door die klompen ga je daar dan over nadenken. 

Heel mooi eigenlijk, dat iemand die er al lang niet meer is, via zijn spullen je gedachten toch nog een bepaalde richting uit kan sturen.

💭💭💭