Het dak krijgt een knipbeurt.

Ons rieten dak heeft in de winter en in het voorjaar flink op z'n donder gehad. Eerst die zachte winter, geen greintje vorst, dus alle algen op dat dak bleven in leven. Toen veel regen in februari, dus nóg meer algen. Wij glibberden gewoon over het pad tussen de huizen, omdat de algen als een soort drab omlaag spoelden.

Toen kwam die droge straffe noordoostenwind, wekenlang, pál op die ene kant van het dak.

En toen droogde de algen op en kwamen er vervolgens allemaal scheuren in de toplaag. Het dak zag er aan één kant uit als een gerimpeld oud mannetje.

Dus, dat moest worden hersteld. En vandaag kwam Hendrik Compagner, en die heeft dat allemaal prachtig gefikst. Hij heeft er een dun laagje afgeschoren. Aan één kant. De rest was niet nodig.

Nou je ziet het. Het is weer prachtig. Geknipt en geschoren! 😊😊

'Zal ik de rommel opruimen en meenemen of doe je het zelf?' vroeg Hendrik.
'Doe ik zelf wel.'

Nou, dat is snel verdiend toch? Hoewel ik er wel de hele middag mee bezig was want het was een flinke hoop. Veel meer dan de zo op het plaatje zou zeggen. Ik denk zo tien kruiwagens vol. En dan alles ook nog tussen die stenen weghalen. Maar daar ben ik na een tijdje mee gestopt, want dat is meer een klus voor Paul-met-de-bladblazer.😉💨

Elke snipper riet is op de borders in de voortuin gegaan. Tussen de bloemen. Dat half vergane riet is een prachtig mulch voor bloemen en kruiden. Daar moet geen rijke compost op, maar 'karig' en bruin plantaardig afval. Anders krijg je meer blad dan bloemen.

En verder .... glijden de dagen in snel tempo voorbij. Zo'n zomer is echt zó om. Er is elke dag zoveel te doen. Al die levende have. Zorgen voor planten en dieren, en de eerste oogsten komen zo zoetjes aan al binnen. Dat moet ook verwerkt en opgeslagen.

Wat een weelde allemaal.

Toch wil ik graag eens een dagje weg. Hoe leuk het werk ook is. Misschien kan het morgen even. Even iets anders zien dan planten en kippen en koeien en hond en katten. En Paul. Die kan niet mee want die moet oppassen. 😊

Na het tuinwerk van vandaag, zoals het wieden van de Indianenheuvels en de pompoenbedden, heb ik de ridderzuring in de bloemenweide afgeknipt. Alle zuring is gekortwiekt, in de hoop dat het een beetje stopt, met die zuring.

Hij is wel mooi, maar hij kan een heel weiland overnemen.

En toen nog even een bos meegenomen, van de bloemenpracht.

Ook dat geheks met de kruiden gaat nog door. Want er zijn nog steeds verse kruiden te vinden. Op de tuin en in het wild. Ook je gewasresten, zoals het blad van de rode bieten en de bladeren van de broccoli, kun je drogen en gebruiken.

Zo word je vanzelf kringloperig-er. En zelfvoorzienen-der. Niks weggooien maar alles opeten. Het grappige is dat je dan niet eens een hele grote moestuin hoeft te hebben om toch elke dag, het hele jaar door, iets van je eigen oogsten te kunnen eten.

Nou je ziet hieronder weer het overhevelen van kruiden uit de zeven, op de dienbladen. Ik schud de zeven wel eerst goed uit, om al het zand en eventuele oorkruipers enzo eruit te krijgen.

Dan op dienbladen of op stukken karton, in huis verder laten drogen. En dan in katoenen zakken bewaren. En er een plekje voor zoeken. Bij mij hangen ze aan de trap.

Al die kruiden .... en die twee katten steeds erbij, en een bijna volle maan .....

.... je zou bijna op zoek gaan naar een zwarte hoed en bezemsteel!

🌜🌜🌜