Editha geeft een workshop. Meedoen?

on donderdag 6 februari 2020






Als je vanaf ons huis langs de Beentjesgraven naar het westen loopt, dwars door het veld, dan kom je na tien minuten bij het huis van Erik en Editha.

Het is altijd een heel mooi loopje, alleen al daarom ga ik er graag heen.

Maar ook ....






... het is een heel leuk en inspirerend echtpaar!

Ze zijn beiden kunstenaar. Erik is meer van het hout. Hij ontwerpt prachtige houten deuren en raamluiken en tafels en grote gebinten en dat soort dingen.






En Editha is van de schilderijen, en van de gedichten en pentekeningen en nog veel en veel meer. Ook is ze net als ik een gepassioneerd tuinierster, maar toch ook weer heel anders dan ik.

Zij is meer van het fijne werk. Ze staat niet zoals ik in grote bergen compost te scheppen, en te spitten en velden graan in te zaaien. Maar zij heeft haar tuin vól met kruiden en bloemen. Ze maakt daar ook weer allerlei middeltjes van, die ze dan weer illustreert met mooie tekeningen.

Allemaal van die dingen die ik ook graag zou willen doen maar waar je je gewoon nooit de tijd voor gunt.

Er is in hun tuin nu, begin februari, natuurlijk niet zoveel te zien .....





.... maar hieronder nog even dat plaatje van de calendula olie die ik laatst kreeg.

Dit soort dingen dus.






Als je het huis binnenloopt, dan blijkt het een enorme schuur te zijn. Het is helemaal geen huis.

Aan de ene kant, achter die witte muur, is de werkplaats van Erik. En je ziet hier ook wat van zijn bouwsels.

En aan de andere kant, voorbij de helft van de schuur, is dan ineens wél een huis. Een huis in een schuur! De woning is namelijk in de schuur gebouwd! Ja daar moet je kunstenaar voor zijn, om zoiets te bedenken. Heel slim. En ook duurzaam enzo.





En daarbinnen is het gezellig en kleurig en warm.

En vandaag kwam ik daar, om wat foto's te maken, want Editha wil een paar workshops geven. Ze heeft met haar 'Atelier Thuisland' een heel leuk bedrijfje, maar geen website ofzo. Haha dat moet nog. Ooit.

Nou, dan maak ik wel wat reclame voor je op mijn blog, beloofde ik. En zo geschiedde, vandaag dus.






Langs de enorme ramen aan de zuidkant van het huis, waar je daarnet die grote houten luiken voor zag, heeft Erik lange lage vensterbanken gemaakt. En op ál die vensterbanken staan projectjes. Daar sta ik altijd heel lang bij te kijken.

Wat heeft ze nu weer allemaal voor moois gestekt en gezaaid?

Er staan kurkuma plantjes, gewoon uit de wortel opgekweekt, en citroengras en lichtwortel, en nog veel meer bijzondere en geneeskrachtige planten.





Ook een hele gewone citroengeranium, waarvan Editha de bladeren in veel gerechten gebruikt. Ook bijvoorbeeld in vla en yoghurt. Alles gaat er heel 'sjiek' van smaken, zegt ze.

Gewoon van de citroengeranium dus!

Maar kom, daar kwamen we niet voor. Kijk daar is het atelier, en ook daar kijk ik mijn ogen uit. Want veel dingen hier heb ik ook nog nooit gezien. Meestal komen we niet verder dan de keukentafel!

Editha maakt zelf papier. En ze droogt de kruiden uit haar tuin en maakt daar prachtige herbariums van. Op dat mooie geschepte papier. Nou, kijk maar even mee.
















Een schrift vol met plaatjes en voorbeelden, die ze dan weer na tekent. En in het grote herbarium komen dan die tekeningen bij de kruiden, en gedichtjes, en omschrijvingen van het kruid. En van de werking van het kruid. En welke stoffen erin zitten.

Het is dus informatie én kunst, ineen!

Ik vind het schitterend! Hier wordt je toch blij van, van zulke mooie dingen!







Maar goed. Nu zijn we er eindelijk. Bij de workshop.

Want Editha gaat een workshop 'Japans Boekbinden' geven. Hoe maak je zelf een boek. Een persoonlijk boekje, om als agenda of fotoalbum of herbarium of wat dan ook te gebruiken. Of kado te geven.

We kijken nog wat boeken en boekjes door die zij zelf gemaakt heeft. Ook alweer met die mooie illustraties en teksten.







Oja en dan natuurlijk nog even dit ..... de foto's van de flyer. Jammer dat ik hem niet in één keer kon nemen, maar dan was het niet leesbaar. Dus, in drie keer.

Klik er even op, dan kun je de hele tekst lezen.








De tweede workshop op 29 februari zat dacht ik al (bijna) vol, maar op 15 februari is er nog plek. Ik ben er dan zelf ook bij! 😊 Want ik wil zelf natuurlijk ook wel heel graag in twee uurtjes leren om zo'n mooi boekje te maken!

Misschien zie ik iemand (of meerdere iemanden) van jullie dus wel, de 15e! Dat lijkt me ook heel leuk!





En dan maar weer eens op huis aan!






Weer terug langs de sloot. Met een foto die gemaakt is in de zomer, maar dat zag je zeker al wel.

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼



ps er is nog een derde datum bijgekomen en wel op zaterdag 21 maart!

3 reacties:

Lies zei

Amai, dat (zal) is meer dan de moeite (zijn), Clarien !
Helaas voor mij 'de andere kant van de wereld'...
Lie(f)s.

Anoniem zei

Heel interessant! Inspirerend echtpaar, inderdaad. Ze hebben vast nog veel meer kennis en ervaring om workshops mee te vullen!

Prachtig is dat, kennisdeling. Nieuwe dingen leren via youtube is ook leuk, maar toch anders dan een 'echte' workshop.
Bedankt voor het delen.
Hartelijke groet,
Hilde

Willem zei

Het ouderwetse, maar nog steeds functionele 'linnerik' zag ik op twee foto's. Onze buren hadden er nog zo een en die werd ook nog wekelijks gebruikt. Ook in het voorjaar bij de 'grote schoonmaak' was het 'linnerik' onmisbaar om bijvoorbeeld de matten te kloppen en als het niet in functie was werd het door kinderen gebruikt om bijvoorbeeld een tent van te maken en voor de kleintjes was het een ideaal klimrek. Het begrip multifunctioneel was er echt van op toepassing.
Ook de schuur met de gelijmde (gelamineerde) houten spanten deed mijn bouwkundige hart openbloeien. Jammer dat die niet of nauwelijks nog toegepast worden. Het zijn allemaal stalen spanten wat de klok slaat tegenwoordig. Er wordt gezegd dat het is ivm brandgevaar, maar gelamineerde houten spanten zijn niet brandgevaarlijker dan stalen spanten. Vergeet niet dat staal bij een temperatuur van 500 graden al meer dan de helft van zijn draagkracht kwijt is en bij een relatief kleine brand ontstaat die temperatuur al
Maar goed, dat zijn allemaal bouwfysische overwegingen.
Wat me aan het gevelontwerp 'stoorde' was dat de muurdam tussen de grote boogramen niet dezelfde breedte had als de luiken. Dan hadden de openslaande luiken er precies tussen gepast en niet, zoals nu, net over elkaar heen zoals nu. Maar daar kunnen de bewoners betrekkelijk weinig aan doen.